Zapisz się darmowo

Łukasza 16

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Powiedział też do swoich uczniów: Był pewien bogaty człowiek, który miał zarządcę, a tego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. 2 Przywołał go więc i powiedział: Dlaczego[1] to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twojego zarządu, bo już nie możesz zarządzać. (Mt 18,23; Dz 14,15) 3 Wtedy zarządca powiedział do siebie: Co mam zrobić, skoro mój pan odbiera mi zarząd? Kopać nie mam siły, a żebrać się wstydzę. 4 Wiem, co zrobię, aby przyjęli mnie do swoich domów, gdy zostanę usunięty z zarządu.[2] 5 Wezwał więc po kolei każdego z dłużników swego pana i tak zapytał pierwszego: Ile jesteś dłużny mojemu panu? 6 A ten odpowiedział: Sto batosów[3] oliwy. On zaś na to: Weź swoje zaświadczenia,[4] usiądź szybko i napisz: Pięćdziesiąt. 7 Potem zapytał drugiego: A ty ile jesteś dłużny? Odpowiedział: Sto korosów[5] pszenicy. On na to: Weź swoje zaświadczenia i napisz: Osiemdziesiąt. 8 I pan[6] pochwalił nieuczciwego zarządcę za to, że roztropnie postąpił, gdyż[7] synowie tego wieku[8] są względem swego pokolenia[9] roztropniejsi od synów światła. (Mt 25,2; Ef 5,8; 1 Tes 5,5; 1 P 2,9) 9 I ja wam mówię: Czyńcie sobie przyjaciół mamoną[10] niesprawiedliwości, aby – kiedy przeminie – przyjęli was do wiecznych przybytków.[11] (Mt 6,20; Mt 6,24; Mt 19,21; Łk 14,14; 2 Kor 5,1; 1 Tm 6,17) 10 [Człowiek] wierny w najdrobniejszej rzeczy wierny jest i w wielkiej, a ten, kto w najdrobniejszej jest niesprawiedliwy, niesprawiedliwy jest i w wielkiej. (Mt 25,21; Mt 25,23; Łk 19,17) 11 Jeśli więc w niesprawiedliwej mamonie nie okazaliście się wierni,[12] kto wam powierzy prawdziwą? (1 Kor 3,12; 1 Kor 6,2) 12 I jeśli w cudzym nie okazaliście się wierni, kto wam da to, co wasze?[13] 13 Żaden sługa domu nie może służyć dwom panom, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego kochał, albo jednemu będzie oddany, a drugim pogardzi. Nie jesteście w stanie służyć Bogu i mamonie. (Mt 6,24; 1 Kor 10,21; Jk 1,8; Jk 4,8) 14 Temu wszystkiemu przysłuchiwali się faryzeusze, którzy kochali pieniądze[14] – i podśmiewali się z Niego. (Łk 11,39; Łk 23,35; 1 Tm 3,3; 1 Tm 6,10) 15 Wtedy powiedział do nich: Wy jesteście tymi, którzy wobec ludzi przedstawiają się jako sprawiedliwi, lecz Bóg zna wasze serca, gdyż to, co wzniosłe u ludzi, jest ohydą przed Bogiem. (Mt 23,5; Mt 23,27; Łk 18,9; 2 Kor 5,12; Ap 2,23) 16 Prawo i prorocy – aż do Jana; odtąd głoszona jest ewangelia o Królestwie Bożym i każdy się do niego wdziera. (Mt 11,12) 17 Łatwiej zaś jest niebu i ziemi przeminąć, niż upaść jednej kresce Prawa. (Mt 5,18; Łk 21,33) 18 Każdy, kto oddala swoją żonę i żeni się z inną, cudzołoży, i kto poślubia oddaloną przez męża, cudzołoży. (Mt 5,31; Mt 5,32; Mt 19,9; Mk 10,11; Rz 7,2; Rz 7,3; 1 Kor 7,10; 1 Kor 7,11) 19 Był pewien bogaty człowiek, ubierał się w purpurę[15] i bisior[16] i codziennie wystawnie się bawił. (Mk 15,17; Mk 15,20; Ap 18,12; Ap 18,16; Ap 19,8; Ap 19,14) 20 U jego bramy zaś leżał porzucony pewien biedak imieniem Łazarz,[17] owrzodziały. 21 Pragnął on najeść się tym, co spadnie ze stołu bogacza; ale tylko psy przychodziły i lizały jego wrzody. (Łk 15,16) 22 Zdarzyło się, że biedak umarł i został zaniesiony przez aniołów na łono Abrahama;[18] umarł też bogacz i został pochowany. (Dz 12,15; Hbr 1,13) 23 A gdy w Hadesie przechodził udrękę, podniósł swoje oczy i zobaczył z daleka Abrahama – i Łazarza na jego łonie. (Ap 14,10) 24 Wtedy zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby zanurzył w wodzie koniec swego palca i schłodził mi język, gdyż cierpię w tym płomieniu. (Mt 5,22; Mt 25,41; Mk 9,48; Łk 3,8) 25 Abraham zaś odpowiedział: Synu, wspomnij, że swoje dobro odebrałeś za swego życia, podobnie jak Łazarz zło; teraz [on] doznaje tu pociechy, a ty cierpisz. (Łk 6,21; Łk 6,24; Łk 6,25) 26 A poza tym wszystkim, między nami a wami rozciągnięto wielką przepaść, aby ci, którzy chcą się przeprawić stąd do was, nie mogli, ani stamtąd do nas nie przechodzili. 27 Wtedy powiedział: Proszę cię więc, ojcze, abyś posłał go do domu mego ojca, 28 mam bowiem pięciu braci, aby im złożył świadectwo, by i oni nie przyszli do tego miejsca udręki. 29 Abraham na to: Mają Mojżesza i proroków, niech ich słuchają. (Łk 24,27; Dz 15,21; Dz 26,22; Dz 28,23) 30 Lecz on odpowiedział: Nie, ojcze Abrahamie, lecz jeśli ktoś z umarłych do nich pójdzie, opamiętają się. 31 Wtedy mu powiedział: Jeśli Mojżesza i proroków nie słuchają, to choćby ktoś z umarłych powstał – pozostaną nieprzekonani. 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).