Rzymian 9,28 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Oddanie Pawła względem Izraela

1 Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, poświadcza mi to moje sumienie w Duchu Świętym, 2 że mój smutek jest wielki, a ból w moim sercu nieustanny. 3 Otóż ja sam życzyłem sobie^[1] wyklętym^[2] być od Chrystusa w zamian za moich braci, moich krewnych^[3] według ciała, 4 którymi są Izraelici, których jest usynowienie i chwała, przymierza i nadanie Prawa, służba [świątynna] i obietnice,^[4] (Dz 3,13; Dz 7,32; Rz 3,23; Rz 8,15; Hbr 9,1; Hbr 9,6; Jk 2,1)

Dz 3,13Dz 7,32Rz 3,23Rz 8,15Hbr 9,1Hbr 9,6Jk 2,1

5 których są ojcowie i od których pochodzi Chrystus według ciała, będący ponad wszystkim Bóg błogosławiony na wieki.^[5] Amen. (Mt 1,1; Łk 3,23; Rz 1,25)

Izrael w Bożym planie zbawienia

6 Nie jest jednak tak, że zawiodło Słowo Boże. Bo nie wszyscy, którzy [pochodzą] z Izraela, są Izraelem, (Rz 2,28) 7 ani, choć z nasienia Abrahama, nie wszyscy są dziećmi, ale od Izaaka będzie nazwane twoje nasienie. (Hbr 11,18) 8 To znaczy: Nie ci, którzy są dziećmi ciała, są dziećmi Boga, ale dzieci obietnicy liczą się jako nasienie. (Ga 4,23) 9 Słowo obietnicy brzmi bowiem tak: Przyjdę [znów] o tym czasie i Sara będzie miała syna.^[6] 10 Nie tylko to, ale i Rebeka, która poczęła z łoża jednego,^[7] Izaaka, naszego ojca; 11 jeszcze bowiem nie urodziły się ani nie zrobiły nic dobrego ani złego, aby według wybrania pozostawał plan Boga^[8] – 12 nie z uczynków, lecz z [woli] powołującego – powiedziano jej, że starszy będzie służył młodszemu, 13 jak napisano: Jakuba pokochałem, a Ezawa znienawidziłem. 14 Co zatem powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? W żadnym razie. 15 Do Mojżesza bowiem mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, i zlituję się, nad kim się zlituję. 16 A zatem nie [zależy to od] chcącego ani od zabiegającego, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie. (Ef 2,8) 17 Mówi bowiem Pismo faraonowi: Po to tylko cię wzbudziłem, bym mógł na tobie okazać swoją moc i aby po całej ziemi sławiono moje imię. 18 A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, i kogo chce, zatwardza.^[9] 19 Powiesz mi zatem: Dlaczego więc jeszcze oskarża?^[10] Czy ktokolwiek oparł się Jego woli? 20 O człowieku! Przeciwnie, kim ty jesteś, że spierasz się z Bogiem? Czy rzeźba pyta rzeźbiarza: Dlaczego mnie tak wyrzeźbiłeś?^[11] 21 Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną, by z tego samego zaczynu zrobić jedno naczynie do celów zaszczytnych, a drugie do niezaszczytnych? (2 Tm 2,20) 22 [A co,] jeśli Bóg, chcąc ukazać gniew i dać poznać swą moc, zniósł z wielką cierpliwością naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie, 23 a też aby dać poznać bogactwo swojej chwały nad naczyniami zmiłowania, które z góry przygotował do chwały, (Ef 1,3) 24 które też powołał – [to jest] nas – nie tylko z Żydów, ale i z narodów? 25 Jak i u Ozeasza mówi: Nie mój lud nazwę moim ludem i niekochaną – ukochaną; (1 P 2,10) 26 i stanie się w miejscu, gdzie im powiedziano: Nie jesteście wy moim ludem, że zostaną tam nazwani synami Boga żywego. 27 Izajasz z kolei woła w związku z Izraelem: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, [tylko] reszta będzie zbawiona; 28 Słowo bowiem wypełniając i nie odwlekając spełni^[12] Pan na ziemi. 29 A tak przepowiedział Izajasz: Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam nasienia, stalibyśmy się jak Sodoma i przypominalibyśmy Gomorę.^[13] 30 Co zatem powiemy? Że narody, które nie dążyły do sprawiedliwości, pozyskały sprawiedliwość, to jest sprawiedliwość z wiary, (Rz 10,20) 31 Izrael zaś, dążący do Prawa sprawiedliwości,^[14] do Prawa sprawiedliwości^[15] nie doszedł. (Rz 10,2; Rz 11,7) 32 Dlaczego? Dlatego, że nie [było to] z wiary, ale jakby z uczynków. Zawadzili o kamień potknięcia, 33 jak napisano: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę skandalu, a ten, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. (Rz 10,11; 1 P 2,6; 1 P 2,8)

Słowo Życia

od Biblica

Boży wybór

1 Stojąc przed obliczem Chrystusa, chcę zgodnie z prawdą i bez kłamstwa, z czystym sumieniem i w Duchu Świętym, powiedzieć, 2 że noszę w sercu głęboki smutek i ból. 3 Nawet sam chciałbym być odłączony od Chrystusa, gdyby to pomogło moim rodakom, 4 Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył ich chwałą, zawarł z nimi przymierze, przekazał im Prawo, pokazał, jak mają Mu służyć, i dał tak wiele obietnic. 5 Ich przodkowie kochali Boga i z tego narodu pochodzi Chrystus—Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg uwielbiony na wieki. Amen! 6 Boże obietnice się spełniły. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są prawdziwymi Izraelitami. 7 I nie każdy potomek Abrahama jest rzeczywiście jego dzieckiem—Bóg uznał bowiem za jego potomków tylko tych, którzy pochodzą od jego syna Izaaka. 8 Oznacza to, że nie wszystkie dzieci Abrahama są dziećmi Boga, a jedynie te, które urodziły się zgodnie ze złożoną wcześniej Bożą obietnicą. 9 Brzmiała ona tak: „Za rok o tej porze Sara będzie miała syna”. 10 Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców—bliźniaków. 11 Ale zanim się jeszcze urodzili i zanim cokolwiek zrobili—dobrego czy złego—Bóg okazał swoją wolę i wybór, 12 niezależny od ludzkich czynów. Powiedział Rebece: „Starszy brat będzie służył młodszemu”. 13 Czytamy w Piśmie: „Ukochałem Jakuba, a odrzuciłem Ezawa”. 14 Jaki z tego wniosek? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Absolutnie nie! 15 Powiedział przecież Mojżeszowi: „Komu chcę, okazuję miłość, a komu chcę, okazuję litość”. 16 Wybór zależy więc nie od tego, który go pragnie lub się o niego stara, ale od Boga, który okazuje łaskę. 17 Czytamy przecież w Piśmie, że Bóg powiedział faraonowi: „Powołałem cię po to, aby pokazać ci moją moc i aby poznał Mnie cały świat”. 18 Bóg okazuje więc miłość temu, komu chce, a tego, kogo zechce, czyni upartym. 19 Wiem, że zaraz powiesz: „Dlaczego więc Bóg ma do ludzi pretensje o to, że zachowują się tak, a nie inaczej? Czy ludzie mogą sprzeciwiać się Jego decyzjom?”. 20 Człowieku! Nawet nie pytaj w ten sposób! Kim jesteś, żeby krytykować Boga? Czy gliniany garnek może powiedzieć garncarzowi: „Dlaczego mnie takim ulepiłeś?”. 21 Czy garncarz nie ma prawa z tej samej gliny ulepić naczynia na specjalne okazje i naczynia do użytku codziennego? 22 Bóg, chcąc okazać swój gniew i ogromną moc, cierpliwie znosił ludzi przeznaczonych na gniew i zmierzających do zagłady. 23 Ma też prawo wyrazić swoją dobroć tym, z których uczynił naczynia do przechowywania bogactw swojej chwały. 24 Powołał nas nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan. 25 Dawno temu, zapowiedział bowiem przez proroka Ozeasza: „Nazwę swoim ludem tych, którzy nie należeli do Mnie, i pokocham tych, którzy nie byli kochani”. 26 Pismo mówi także: „Kiedyś mówiono wam, że nie jesteście moim ludem. Teraz zaś zostaniecie nazwani, dziećmi żywego Boga”. 27 Również prorok Izajasz zapowiedział: „Choćby liczba potomków Izraela była tak wielka, jak ilość ziaren piasku nad morzem, to tylko garstka zostanie ocalona. 28 Pan szybko wykona na ziemi swój wyrok i sprawiedliwie zakończy swoje dzieło”. 29 W innym miejscu Izajasz powiedział: „Gdyby Pan nieba nie pozostawił z nas garstki, zostalibyśmy wytraceni jak mieszkańcy Sodomy, i spotkałaby nas ta sama kara, co mieszkańców Gomory”.

Niewiara Izraela

30 Jaki więc płynie z tego wniosek? Taki, że chociaż poganie nie zabiegali o uniewinnienie przez Boga, otrzymali je—przez wiarę. 31 Izrael zaś, pragnąc uzyskać uniewinnienie dzięki Prawu Mojżesza, nie osiągnął go. 32 Dlaczego? Bo czynił to nie przez wiarę, ale przez uczynki. Potknęli się o „kamień obrazy”, 33 o którym Pismo mówi: „Kładę na górze Syjon kamień obrazy i skałę, o którą wielu się potknie. Ten jednak, kto mu uwierzy, nie zawiedzie się”.