1Salomonowy.[1] Boże! Daj królowi swoje rozstrzygnięcia I swoją sprawiedliwość synowi królewskiemu,2Aby sądził Twój lud w sprawiedliwości I Twoich ubogich – zgodnie z prawem.3Niech góry przyniosą ludowi pokój,[2] Pagórki również – w sprawiedliwości! (Ef 2,14; 1 Tm 2,1)4Niech sądzi[3] ubogich ludu, wybawi synów biednego I zdepcze gnębiciela.5Niech boją się ciebie,[4] póki słońce I póki księżyc[5] – z pokolenia w pokolenie.6Niech pada jak deszcz na skoszoną trawę, Jak ulewa zraszająca ziemię!7Niech zakwitnie za Jego dni sprawiedliwość I wielki pokój, dopóki będzie księżyc;8Niech panuje od morza do morza[6] I od Rzeki[7] aż do krańców ziemi!9Niech przed jego obliczem kłaniają się mieszkańcy pustyni,[8] A jego wrogowie niech liżą proch!10Królowie Tarszisz i wysp niech przynoszą dary; Królowie Szeby[9] i Saby[10] niech złożą daninę!11I niech mu oddają pokłon wszyscy królowie, Wszystkie narody niech mu służą!12Bo będzie ratował biednego wołającego o ratunek I ubogiego, który nie ma pomocy.13Będzie się litował nad słabym i biednym I dusze biednych wybawi.14Od przemocy i gwałtu wykupi ich dusze, Ich krew będzie cenna w jego oczach.15Niech żyje i niech mu dadzą złoto Szeby! Niech zawsze modlą się o niego, Cały dzień niech mu błogosławią!16Niech będzie nadmiar zboża w tej ziemi, Na szczytach gór niech porośnie, Niech będzie jak Liban jego plon I niech zakwitną [mieszkańcy] z miasta, tak jak trawa ziemi.17Niech jego imię trwa wiecznie! Dopóki [świeci] słońce, niech ma następców jego imię! Niech ludzie błogosławią się nim wzajemnie! Wszystkie narody niech mu życzą szczęścia!18Błogosławiony niech będzie JHWH, Bóg – Bóg Izraela, Który sam jeden czyni cuda!19I niech na wieki będzie błogosławione imię Jego chwały, Niech cała ziemia będzie pełna Jego chwały! Amen i amen.20Koniec modlitw Dawida, syna Jiszaja.