1I stało się do mnie Słowo PANA tej treści:2Synu człowieczy! Prorokuj przeciwko pasterzom[1] Izraela. Prorokuj i powiedz im, pasterzom:[2] Tak mówi Pan JHWH: Biada pasterzom Izraela, którzy paśli samych siebie! Czy pasterze nie powinni paść stada? (2 Sm 5,2; Ps 78,70; Ps 80,1; Jer 22,15; Jer 23,1; Jan 10,11; Jan 10,14)3Tłuszcz[3] jecie, wełnę przywdziewacie, tuczne zarzynacie – owiec nie pasiecie.4Osłabionych nie wzmacnialiście,[4] chorej nie leczyliście, okaleczonej nie opatrywaliście, odpędzonej nie zawracaliście, zagubionej nie szukaliście, lecz siłą[5] rządziliście nimi i surowo. (Ps 72,4; Ps 72,12; Jer 21,12; Jer 22,3; Ez 34,16)5Tak[6] rozproszyły się, z powodu braku pasterza, i stały się żerem dla wszelkiego polnego zwierza – i rozproszyły się. (Lb 27,17; 2 Krn 18,16; Mt 9,36; Mk 6,34)6I błąkały się moje owce po wszystkich górach i po każdym wysokim pagórku; i po całym obliczu ziemi błąkały się moje owce – i nie było nikogo, kto by się o nie zatroszczył, i nie było nikogo, kto by ich szukał.7Dlatego, pasterze, słuchajcie Słowa JHWH!8Jak Ja żyję – oświadczenie Pana JHWH – z powodu wystawienia moich owiec na łup i wystawienia ich na żer wszelkiemu polnemu zwierzowi, [z powodu tego, że były] bez pasterza i nie troszczyli się moi pasterze o moje owce, a raczej paśli pasterze samych siebie, a moich owiec nie paśli,9dlatego, pasterze, słuchajcie Słowa JHWH![7]10Tak mówi Pan JHWH: Oto Ja jestem przeciw pasterzom! I będę szukał moich owiec z ich ręki,[8] i położę kres ich pasieniu owiec, i już nie będą pasterze paśli samych siebie. Wyrwę moje owce z ich ust i nie będą już ich żerem.
PAN pasterzem Izraela
11Gdyż tak mówi Pan JHWH: Oto Ja sam zatroszczę się o moje owce i będę ich doglądał. (Rdz 49,24; Ps 8,2; Ps 74,2; Ps 79,13; Ps 80,2)12Jak pasterz dokonuje przeglądu swego stada w dniu swego bycia pośród swoich rozproszonych owiec, tak [Ja] przeglądnę moje owce i wyratuję je z wszystkich miejsc, do których zostały rozproszone w dniu zachmurzonym i chmurnym.13Wyprowadzę je spośród ludów i zbiorę je z [różnych] ziem, i sprowadzę je do ich ziemi, i będę je pasł na górach Izraela, w dolinach[9] i we wszystkich siedzibach tej ziemi.14Będę je pasł na dobrych pastwiskach i na wysokich górach Izraela będą ich niwy, będą odpoczywać na dobrych niwach i będą się paść na żyznych pastwiskach na górach Izraela.15Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam zapewniał im odpoczynek – oświadczenie Pana JHWH.16Będę szukał zaginionej, zawracał odpędzoną, opatrywał okaleczoną, wzmacniał chorą, strzegł[10] tłustej[11] i mocnej – będę ją pasł według słuszności.[12] (Ez 34,4)17A do was, moje owce, tak mówi Pan JHWH: Oto Ja będę rozsądzał między owcą a owcą, baranami i kozłami.[13] (Mt 25,32)18Czy mało wam? Pasiecie się na dobrym pastwisku, a resztę waszych pastwisk depczecie swoimi nogami. Pijecie niezmąconą wodę, ale pozostałą mącicie swoimi nogami.19I moje owce pasły się na tym, co podeptały wasze nogi, i piły to, co zmąciły wasze nogi.20Dlatego tak mówi do nich Pan JHWH: Oto Ja, Ja sam, rozsądzę między owcą tłustą a owcą chudą.21Ponieważ bokiem i barkiem odepchnęliście i swoimi rogami wybodliście wszystkie słabe, aż [w końcu] je rozproszyliście na zewnątrz,[14]22to wyratuję moje owce i nie będą już na łup – i rozsądzę między owcą a owcą.23I ustanowię nad nimi jednego pasterza i będzie je pasł – mojego sługę Dawida. On będzie je pasł[15] i On będzie ich pasterzem. (Ps 2,1; Ps 89,1; Iz 11,1; Jer 30,9; Ez 37,24; Oz 3,5; Mi 3,2; Łk 19,10; Jan 10,11; Ap 7,17)24A Ja, JHWH, będę ich Bogiem, a mój sługa Dawid będzie księciem wśród nich – Ja, PAN, [tak] postanowiłem.25I zawrę z nimi przymierze pokoju. I wytępię z ziemi groźną zwierzynę. I zamieszkają na pustyni bezpiecznie, i będą spali w lasach. (Kpł 26,3; Kpł 26,5; Pwt 28,8; Ps 104,20; Jer 5,6; Ez 28,26; Ez 38,8; Ez 38,11; Ez 38,14; Ez 39,26)26I dam im, wraz z otoczeniem mojego wzgórza, błogosławieństwo, i spuszczę deszcz we właściwym czasie – będzie to deszcz błogosławieństwa. (Kpł 26,4; Iz 31,4)27I drzewo leśne wyda swój owoc, i ziemia wyda swój plon. I będą na swojej ziemi bezpieczni – i poznają, że Ja jestem JHWH, gdy połamię drążki ich jarzma i wyratuję ich z ręki tych, którzy ich zniewolili.28I nie będą już łupem narodów ani zwierzyna tej ziemi nie będzie ich pożerać – osiądą bezpiecznie i nikt nie będzie ich straszył.29I zapewnię im pokój w czasie zasiewu[16] i nie będą już zgromadzeni na głód w kraju ani nie będą już w pohańbieniu u narodów.30I poznają, że Ja, JHWH, ich Bóg, jestem z nimi, a oni, dom Izraela, są moim ludem – oświadczenie Pana JHWH. (Rdz 15,7; Rdz 15,8; Wj 6,7; Kpł 26,12)31A wy jesteście moimi owcami, owcami mojego pastwiska, jesteście ludźmi,[17] [a] Ja jestem waszym Bogiem – oświadczenie Pana JHWH. (Ez 36,37)