Mateusza 3

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 W tych dniach wystąpił Jan[1] Chrzciciel i tak głosił na Pustyni Judzkiej: (Mt 9,14; Mt 11,2; Mk 1,1; Łk 3,1; Łk 3,15)2 Opamiętajcie się,[2] gdyż przybliżyło się Królestwo Niebios. (Mt 4,17; Mt 5,3; Mt 5,10; Mt 5,20; Mt 7,21; Mt 10,7; Mt 11,11; Mt 13,24; Mt 25,1; Mk 1,15; Łk 15,10; Łk 24,47; Dz 1,3; Dz 1,6; Dz 2,38; Dz 19,4; Dz 20,21; Dz 26,20)3 Jego to bowiem dotyczyły słowa wypowiedziane przez proroka Izajasza: Głos wołającego na pustkowiu:[3] Przygotujcie drogę Pana, prostymi czyńcie Jego ścieżki. (Łk 1,76)4 Sam zaś Jan miał swoje odzienie z sierści wielbłąda i skórzany pas wokół swoich bioder, a jego pożywieniem była szarańcza[4] i dziki miód.[5] (Łk 15,16)5 Wtedy zaczęła wychodzić do niego Jerozolima, cała Judea oraz cała okolica nad Jordanem,6 a ci, którzy wyznawali swoje grzechy,[6] byli przez niego chrzczeni w rzece Jordan.[7] (Dz 19,18)7 Gdy zaś zobaczył, że do chrztu przychodzi wielu faryzeuszów[8] i saduceuszów,[9] powiedział do nich: [Wy,] płody żmij, kto wam podpowiedział, by uciekać przed nadchodzącym gniewem? (Mt 12,34; Mt 16,1; Mt 16,6; Mt 16,12; Mt 22,23; Mt 23,13; Mt 23,15; Mt 23,33; Mk 12,18; Łk 2,27; Dz 4,1; Dz 5,17; Dz 23,6; Rz 1,18; Rz 2,5; Rz 5,9; Ef 5,6; Kol 3,6; 1 Tes 1,10; Ap 6,16)8 Wydawajcie więc owoc godny opamiętania (Dz 26,20)9 i nie myślcie, że możecie sobie mówić: Ojca mamy Abrahama.[10] Bo mówię wam, że Bóg może z tych kamieni wzbudzić dzieci Abrahamowi. (Łk 19,40; Rz 4,16; Rz 9,7; Ga 3,7; Ga 3,29)10 A już i siekiera przyłożona jest do korzenia drzew; każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego[11] owocu, jest wycinane i rzucane w ogień. (Mt 3,12; Mt 7,19; Łk 13,6)11 Ja was chrzczę w wodzie dla opamiętania, ale Ten, który idzie za Mną, jest mocniejszy niż ja; nie jestem godzien nosić Mu sandałów; On was będzie chrzcił w Duchu Świętym i ogniu;[12] (Mt 3,10; Mt 3,12; Mt 25,41; Dz 1,5; Dz 1,24; Dz 10,44; Dz 11,15; Dz 13,24; Dz 13,25; Dz 19,4; 1 Kor 12,13; Ap 20,14)12 w Jego ręku jest przetak i [dokładnie] wyczyści swoje klepisko, zbierze swoje ziarno do spichrza, plewy natomiast spali w ogniu nieugaszonym. (Mt 13,30; Mt 13,49; Hbr 10,27; Ap 14,15; Ap 20,14)13 Wówczas Jezus przybył z Galilei nad Jordan, do Jana, aby dać się ochrzcić przez niego. (Mt 2,22; Mk 1,9; Łk 3,21)14 Jan jednak powstrzymywał Go, mówiąc: To ja mam potrzebę być ochrzczony przez Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?15 Jezus odpowiedział mu: Ustąp teraz, bo godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość. Wtedy Mu ustąpił. (Mt 5,17)16 A gdy Jezus został ochrzczony, zaraz wystąpił z wody i oto zostały Mu otwarte niebiosa, i zobaczył Ducha Bożego, jak zstępował niczym gołębica i przychodził na Niego. (Dz 1,8; Dz 7,56; Ap 4,1)17 I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest moim ukochanym Synem, w którym znalazłem upodobanie. (Mt 12,18; Mt 17,5; Mk 9,7; Łk 9,35; 2 P 1,17)

Mateusza 3

Słowo Życia

od Biblica
1 W owych czasach na pustyni judejskiej rozpoczął działalność Jan Chrzciciel.2 Nawoływał: —Opamiętajcie się, bo nadchodzi królestwo niebieskie!3 To właśnie o nim mówił prorok Izajasz: „Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie Panu drogę, wyrównajcie przed Nim ścieżki!”.4 Jan żył bardzo skromnie: nosił ubranie z wielbłądziej wełny oraz skórzany pas, żywił się szarańczą i leśnym miodem.5 Z Jerozolimy, z całej Judei i z doliny Jordanu przychodziły do niego tłumy.6 On zaś zanurzał w wodach Jordanu tych, którzy przyznawali się do swoich grzechów.7 Zauważył jednak, że również wielu faryzeuszy i saduceuszy przychodzi się ochrzcić. Napominał więc ich: —Przebiegłe węże! Kto wam powiedział, jak uciec przed nadchodzącą karą Boga?!8 Najpierw pokażcie poprzez wasze uczynki, że naprawdę się opamiętaliście!9 Nie oszukujcie się, powtarzając: „Jesteśmy potomkami samego Abrahama”. Zapewniam was, że Bóg może stworzyć potomków Abrahama nawet z tych kamieni!10 Siekiera Bożego sądu już jest przyłożona do pnia. I każde drzewo, które nie wydaje owocu, zostanie wycięte i rzucone w ogień.11 Ja was zanurzam w wodzie na znak opamiętania. Lecz niebawem nadejdzie Ktoś potężniejszy ode mnie. Ktoś, komu nie jestem nawet godzien nosić butów! On będzie was zanurzał w Duchu Świętym i w ogniu.12 On potrafi oddzielić plewy od ziarna i wszystko oczyścić—ziarno zbierze do magazynu, a plewy spali w niegasnącym ogniu.13 W tym czasie Jezus opuścił Galileę i przyszedł nad Jordan, aby Jan mógł Go ochrzcić.14 Lecz ten sprzeciwiał się: —To ja powinienem być zanurzony przez Ciebie! A Ty przychodzisz po chrzest do mnie?15 —Uczyń to—odpowiedział mu Jezus—musimy bowiem wypełnić to, co należy. Wtedy Jan zgodził się.16 Po zanurzeniu, Jezus od razu wyszedł z wody. Nagle otworzyło się niebo i ujrzał Ducha Bożego, który, jak gołąb, zstąpił w dół i spoczął na Nim.17 A z nieba rozległ się głos: —Jesteś moim ukochanym Synem, moją największą radością!