Zapisz się darmowo

Mateusza 27

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 A gdy nastał wczesny ranek, wszyscy arcykapłani i starsi ludu powzięli plan przeciw Jezusowi, taki, żeby Go zabić. (Mt 12,14; Mt 26,4; Mk 15,1; Łk 22,66; Łk 23,1) 2 Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi. (Łk 13,1; Dz 3,13) 3 Wtedy Judasz, który Go wydał, widząc, że został skazany, pogrążony w żalu zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom oraz starszym, (Mt 26,14) 4 mówiąc: Zgrzeszyłem, gdyż wydałem krew niewinną. Oni zaś odparli: Co nam do tego? Ty [sam tego] dopatrz.[1] (Mt 23,35; Mt 27,24) 5 Wówczas rzucił srebrniki do przybytku i oddalił się, po czym poszedł i powiesił się. (Dz 1,18) 6 Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i powiedzieli: Nie wolno wrzucać ich do skarbca świątynnego, gdyż są wyceną krwi. (Mk 12,41; Mk 12,43) 7 Po odbyciu narady kupili za nie[2] zatem pole garncarza na cmentarz dla obcych [przybyszów]. 8 Dlatego pole to zwane jest Polem Krwi aż do dnia dzisiejszego.[3] (Dz 1,19) 9 Wtedy wypełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza,[4] mówiącego: I wzięli trzydzieści srebrników, wycenę oszacowanego, który został oszacowany przez synów Izraela.[5] 10 I dali je za pole garncarza, jak mi zlecił Pan. 11 Jezus zaś został postawiony przed namiestnikiem. Namiestnik zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów? Jezus odpowiedział: Ty [sam to] mówisz. (Mt 2,2; Mt 26,25; Mt 27,29; Mt 27,37; Mk 15,1; Łk 23,1; Łk 23,13) 12 A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nic nie odpowiedział. (Mt 26,63; Mt 27,14; Łk 23,9) 13 Wówczas Piłat mówi Mu: Czy nie słyszysz, jak wiele przeciw Tobie świadczą? (Mt 26,62) 14 On jednak nie odpowiedział mu na ani jedno słowo, tak że namiestnik bardzo się dziwił. (Mt 27,12) 15 Na święta zaś namiestnik miał zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, którego chcieli. (Mk 15,6; Łk 23,17) 16 A mieli wówczas znacznego więźnia, imieniem [Jezus][6] Barabasz. 17 Gdy więc oni zebrali się, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam zwolnił, [Jezusa][7] Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem? (Mt 1,16) 18 Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści. 19 A gdy on siedział na krześle sędziowskim,[8] jego żona[9] przesłała mu taką [wiadomość]: Nic tobie i temu sprawiedliwemu,[10] bo dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam. (Mt 1,20; Mt 2,12; Mt 2,19; Mt 2,22; Mt 27,24; Łk 23,47) 20 Arcykapłani zaś i starsi przekonali tłumy, aby prosiły o Barabasza, a Jezusa zgubiły. (Dz 3,14) 21 Gdy więc namiestnik zapytał: Którego z tych dwóch chcecie, abym wam zwolnił? – oni odpowiedzieli: Barabasza. 22 Piłat na to: Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? A wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany! 23 On zaś zapytał: Co więc złego uczynił? Lecz oni tym bardziej zaczęli krzyczeć: Niech będzie ukrzyżowany! (Łk 23,41; Dz 3,13; Dz 13,28) 24 Piłat więc, gdy zobaczył, że nic nie zyskuje, przeciwnie, poruszenie staje się większe, wziął wodę, umył ręce wobec tłumu i powiedział: Nie jestem winny tej krwi, wy tego dopatrzcie.[11] (Mt 26,5; Mt 27,4; Dz 18,6) 25 A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci. (Mt 23,35; Dz 5,28) 26 Wtedy zwolnił im Barabasza, a Jezusa ubiczował[12] i wydał, aby został ukrzyżowany. (Mt 20,19; 1 P 2,24) 27 Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium,[13] a [tam] zgromadzili wokół Niego cały oddział.[14] (Mk 15,16; Łk 23,26; Dz 23,35; Flp 1,13) 28 Rozebrali Go i narzucili [na Niego] szkarłatny płaszcz.[15] (Mk 15,17) 29 Upletli też wieniec z cierni i włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki — trzcinę. I klękając przed Nim, wyśmiewali Go, mówiąc: Witaj, królu Żydów! (Mt 2,2; Mt 20,19; Łk 23,11) 30 A plując na Niego, wzięli trzcinę i bili Go po głowie. (Mt 26,67) 31 A gdy Go wyśmiali, zdjęli z Niego [szkarłatny] płaszcz, ubrali Go w Jego szaty i odprowadzili Go na ukrzyżowanie. 32 Wychodząc, spotkali pewnego człowieka, Cyrenejczyka[16] imieniem Szymon; tego przymusili, aby poniósł Jego krzyż. (Dz 2,10; Dz 6,9; Dz 11,20; Dz 13,1) 33 A gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą,[17] to jest zwane Miejscem Czaszki, 34 dali Mu do picia wino zmieszane z żółcią; i skosztował je, ale nie chciał pić. 35 A gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie los, 36 następnie usiedli i pilnowali Go tam. (Mt 27,54) 37 Umieścili też nad Jego głową wypisaną przyczynę Jego [śmierci]: To jest Jezus, król Żydów. (Mt 2,2) 38 Wraz z Nim ukrzyżowali wówczas dwóch zbójców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie. 39 A ci, którzy przechodzili, ubliżali Mu, kiwali swoimi głowami 40 i mówili: Ty, który rozwalasz świątynię i w trzy dni ją budujesz, ratuj samego siebie, jeśli jesteś Synem Bożym, i zstąp z krzyża. (Mt 26,61; Mt 26,63) 41 Podobnie arcykapłani wraz ze znawcami Prawa i starszymi drwili i mówili: 42 Innych ratował, a siebie samego uratować nie jest w stanie; jest królem Izraela, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy w Niego.[18] 43 Zaufał Bogu; niech Go teraz wybawi, jeśli Go pragnie,[19] powiedział przecież: Jestem Synem Boga. 44 Tak samo lżyli Go ukrzyżowani wraz z Nim zbójcy. 45 Od godziny zaś szóstej ciemność stała się na całej ziemi aż do godziny dziewiątej.[20] (Mt 12,1; Mt 15,1; Mk 15,33; Łk 23,44) 46 A około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lema sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś? 47 Niektórzy zaś z tych, którzy tam stali, gdy to usłyszeli, mówili: Ten woła Eliasza. 48 I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, napełnił winnym octem,[21] osadził na trzcinie i dawał Mu pić. 49 Pozostali zaś mówili: Przestań, zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go uratować. 50 Jezus zaś znów zawołał donośnym głosem i oddał ducha. 51 I oto zasłona przybytku została rozdarta na dwoje, od góry do dołu, i ziemią zatrzęsło, i skały popękały, (Hbr 9,3; Hbr 10,20) 52 i grobowce zostały otwarte, i wiele ciał świętych, którzy zasnęli,[22] zostało wzbudzonych; (1 Kor 15,6; 1 Kor 15,20; 1 Tes 4,13; 2 P 3,4) 53 i wyszli oni z grobowców po Jego wzbudzeniu, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu. (Mt 4,5; Ap 11,2; Ap 22,19) 54 Setnik[23] zaś i ci, którzy wraz z nim strzegli Jezusa, gdy zobaczyli trzęsienie i to, co się działo, bardzo się przestraszyli, mówiąc: Naprawdę, Ten był Synem Boga. (Mt 4,3; Mt 16,16; Mt 17,5) 55 Było tam zaś wiele kobiet przyglądających się z oddali; przyszły one za Jezusem z Galilei i posługiwały Mu. (Mk 15,40; Łk 8,2; Łk 23,48) 56 Wśród nich była Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeusza. (Mt 20,20; Łk 8,2) 57 Wraz z nastaniem wieczoru[24] przyszedł pewien bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też sam został uczniem Jezusa. (Mk 15,42; Łk 23,50; Łk 23,54) 58 Ten udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat polecił je wydać. 59 A Józef wziął ciało, owinął je w czyste płótno 60 i złożył je w swoim nowym grobowcu, który wykuł w skale; i zatoczył na wejście do grobowca wielki kamień – i odszedł. (Mt 28,2; Mk 16,4; Dz 13,29) 61 Była tam zaś Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobu. (Mt 28,1) 62 Nazajutrz, czyli po dniu Przygotowania, zebrali się u Piłata arcykapłani i faryzeusze, 63 mówiąc: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten oszust powiedział jeszcze za życia: Po trzech dniach zostanę wzbudzony. (Mt 12,40; Mt 16,21; Mt 17,23; Mt 20,19; Mt 27,40) 64 Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, by czasem nie przyszli Jego uczniowie, nie ukradli Go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I będzie ostatnie oszustwo gorsze niż pierwsze. (Mt 28,13) 65 Piłat powiedział im: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie. (Mt 28,11) 66 Oni więc poszli i zabezpieczyli grób – opieczętowali kamień i [postawili] straż. 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Mateusza 27

Słowo Życia

od Biblica
1 Następnego dnia, wczesnym rankiem, najwyżsi kapłani i starsi ponownie zebrali się, aby ustalić, jak doprowadzą do wykonania na Jezusie wyroku śmierci. 2 Ostatecznie postanowili przekazać Jezusa pod zbrojną eskortą Piłatowi, rzymskiemu gubernatorowi. 3 Gdy Judasz, zdrajca, dowiedział, że Jezus został skazany za śmierć, zaczął żałować swojego czynu i odniósł pieniądze—trzydzieści srebrnych monet—najwyższym kapłanom i starszym. 4 —Zgrzeszyłem!—oświadczył. —Wydałem niewinnego człowieka. —Co nas to obchodzi? To twój problem!—odparli. 5 Judasz rzucił wtedy pieniądze na posadzkę świątyni, wybiegł i powiesił się. 6 Kapłani podnieśli srebrniki. —Nie można ich umieścić w skarbcu—orzekli—bo są zapłatą za morderstwo. 7 Po naradzie postanowili przeznaczyć je na zakup Pola Garncarzy i założyć tam cmentarz dla cudzoziemców. 8 Dlatego miejsce to do dzisiaj nazywa się Polem Krwi. 9 W ten sposób spełniło się proroctwo Jeremiasza: „Wzięli trzydzieści srebrnych monet, bo na tyle Go wycenili synowie Izraela, 10 i kupili Pole Garncarzy—jak im rozkazał Pan”. 11 Gdy Jezus stanął przed gubernatorem Piłatem, ten zapytał Go: —Jesteś Królem Żydów? —Sam to potwierdzasz—odpowiedział mu Jezus. 12 A obecni tam najwyżsi kapłani i starsi wysuwali przeciwko Niemu wiele zarzutów, ale Jezus nie odpowiadał. Wtedy Piłat zwrócił się do Niego: 13 —Czy nie słyszysz tych wszystkich oskarżeń? 14 Lecz, ku jego wielkiemu zdziwieniu, Jezus nie odpowiedział na żaden z zarzutów. 15 A był zwyczaj, że raz w roku, na święto Paschy, gubernator uwalniał na prośbę ludu jednego żydowskiego więźnia. 16 W tym czasie przebywał właśnie w więzieniu znany przestępca—Barabasz. 17 Gdy więc przed rezydencją Piłata zebrali się ludzie, ten zapytał ich: —Kogo mam wam wypuścić? Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem? 18 Zorientował się bowiem, że to z nienawiści uknuto ten spisek przeciw Jezusowi. 19 Gdy tak siedział na fotelu sędziowskim, żona przysłała mu wiadomość: —Zostaw w spokoju tego prawego człowieka. Dziś w nocy miałam z jego powodu straszny sen! 20 Tymczasem kapłani i starsi przekonali tłum, aby prosił o uwolnienie Barabasza i żądał śmierci dla Jezusa. 21 —Którego z nich mam wam wypuścić?—spytał ponownie gubernator. —Barabasza!—zawołali. 22 —Co mam zatem zrobić z Jezusem Mesjaszem? —Ukrzyżuj go!—zawołali w odpowiedzi. 23 —Ale dlaczego?—dopytywał Piłat. —Jakie przestępstwo popełnił? Oni jednak nie słuchali go i coraz głośniej wołali: —Ukrzyżuj go!!! 24 Piłat, widząc, że nic nie wskóra i że robi się coraz większe zamieszanie, na oczach tłumu umył ręce i rzekł: —Nie jestem winien jego śmierci! To wasza odpowiedzialność! 25 —Dobrze! Bierzemy ją na siebie i naszych potomków!—zawołał cały tłum. 26 Wypuścił więc Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i skazał Go na śmierć przez ukrzyżowanie. 27 Żołnierze gubernatora wyprowadzili Go na dziedziniec i zwołali cały oddział. 28 Ubrali Go w szkarłatny płaszcz 29 i włożyli na Jego głowę koronę uplecioną z długich, ostrych cierni, a do prawej ręki dali kij. I klękali przed Nim, naśmiewając się: —Niech żyje Król Żydów! 30 Opluwali Go też, brali Jego kij i bili Go po głowie. 31 Kiedy im się to znudziło, ściągnęli z Niego płaszcz, nałożyli Mu z powrotem Jego własne ubranie i poprowadzili na ukrzyżowanie. 32 Po drodze zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny i zmusili go, aby niósł Jego krzyż. 33 W ten sposób doprowadzili Jezusa na miejsce zwane Golgotą (to znaczy: „Czaszką”). 34 Tam podali Mu do picia kwaśne wino. Spróbował, ale nie chciał go pić. 35 Potem Go ukrzyżowali, a o Jego ubranie rzucili losy. 36 Następnie usiedli i pilnowali Go. 37 A nad Jego głową przybili do krzyża tabliczkę z opisem winy: „to jest jezus, król żydów”. 38 Po obu stronach Jezusa ukrzyżowano dwóch przestępców. 39 Przechodzący obok ludzie śmiali się z Niego. Patrzyli z pogardą i wołali: 40 —Widzisz, jak skończyłeś? Mówiłeś, że potrafisz zburzyć i w trzy dni odbudować świątynię! Skoro jesteś taki mocny, uratuj teraz siebie samego i zejdź z krzyża! Podobno jesteś Synem Bożym! 41 Stali tam również najwyżsi kapłani i inni przywódcy religijni. Oni także naśmiewali się z Jezusa: 42 —Innych potrafił ratować, a siebie uratować nie może! Taki z niego Król Izraela? Niech zejdzie z krzyża, to mu uwierzymy! 43 Tak ufał Bogu, to niech go teraz uratuje, o ile zechce. Przecież powtarzał: „Jestem Synem Boga”. 44 Tak samo naśmiewali się z Niego wiszący obok przestępcy. 45 Nagle, około południa całą ziemię okrył mrok i aż do godziny trzeciej było ciemno. 46 Wtedy właśnie Jezus głośno zawołał: —Eloi, Eloi, lema sabachthani! (co znaczy: „Boże mój, Boże mój, czemu Mnie opuściłeś?”). 47 Stojący w pobliżu ludzie sądzili, że woła proroka Eliasza. 48 Jeden z nich podbiegł po gąbkę, nasączył ją kwaśnym winem i na kiju podał Jezusowi, żeby się napił. 49 Lecz pozostali mówili: —Zostaw go! Zobaczymy, czy zjawi się Eliasz, żeby go uratować. 50 Lecz Jezus wydał jeszcze jeden okrzyk i skonał. 51 W tej samej chwili zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części—od góry aż do dołu. Zatrzęsła się również ziemia i popękały skały. 52 Otworzyły się groby i wielu umarłych, którzy byli ludźmi kochającymi Boga, powstało z martwych. 53 Później, po zmartwychwstaniu Jezusa, udali się do Jerozolimy, świętego miasta, gdzie widziało ich wielu ludzi. 54 Rzymski dowódca i jego żołnierze pilnujący Jezusa na widok trzęsienia ziemi i wszystkich tych zjawisk przerazili się. —To naprawdę był Syn Boży!—wołali. 55 Wiele kobiet, które przyszły z Jezusem z Galilei, aby Mu pomagać, przyglądało się temu wszystkiemu z daleka. 56 Wśród nich były Maria z Magdali, Maria—matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza. 57 Gdy zapadł wieczór, pewien bogaty człowiek—Józef z Arymatei, będący uczniem Jezusa— 58 udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Ten polecił mu je wydać. 59 Józef wziął je, owinął w długie lniane płótno 60 i złożył w swoim nowym grobowcu, wykutym w skale. 61 Maria z Magdali i druga Maria zostały tam, siedząc naprzeciwko grobu. 62 Nazajutrz, pierwszego dnia święta Paschy, najwyżsi kapłani i faryzeusze udali się do Piłata 63 i oznajmili: —Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten kłamca mówił jeszcze za życia: „Po trzech dniach zmartwychwstanę”. 64 Wydaj więc rozkaz opieczętowania grobu na trzy dni, aby przypadkiem jego uczniowie nie wykradli ciała i nie rozgłaszali tłumom: „On zmartwychwstał!”. Bo to ostatnie kłamstwo byłoby gorsze od pierwszego. 65 —Weźcie straż i zabezpieczcie miejsce najlepiej, jak potraficie—odrzekł Piłat. 66 Poszli więc do grobowca, zapieczętowali kamień zamykający wejście i postawili straże. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.