Zapisz się darmowo

Dzieje Apostolskie 8

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 A Saul pochwalał ich zabójstwo.[1] W tym dniu natomiast nastało wielkie prześladowanie skierowane przeciw zgromadzeniu w Jerozolimie i wszyscy, oprócz apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii. (Dz 1,8; Dz 5,11; Dz 8,3; Dz 8,4; Dz 9,31; Dz 11,19; Dz 22,4; Dz 22,20; Rz 1,32; 1 Kor 15,9; Flp 3,6; 1 Tm 1,13; Hbr 11,36; Jk 1,1) 2 Szczepanem zaś zajęli się[2] bogobojni mężczyźni i urządzili po nim wielką żałobę.[3] 3 A Saul tępił zgromadzenie: wchodził do domów, wywlekał mężczyzn i kobiety – i wtrącał do więzienia. (Dz 7,58; Dz 9,1; Dz 9,13; Dz 9,21; Dz 22,4; Dz 22,19; Dz 26,9; 1 Kor 15,9; Ga 1,13; Flp 3,6; 1 Tm 1,13) 4 Ci z kolei, którzy się rozproszyli, przechodzili [z miejsca na miejsce] i głosili Słowo ewangelii. (Mt 10,23; Dz 5,42; Dz 8,1; Dz 11,19; Dz 15,35) 5 Filip zaś dotarł do miasta Samarii[4] i głosił im Chrystusa. (Dz 1,8; Dz 6,5; Dz 8,14; Dz 9,31; Dz 21,8) 6 Tłumy zaś zgodnie dawały posłuch temu, co było mówione przez Filipa, gdy tak słuchały i oglądały znaki, które czynił. (Mk 16,17) 7 Gdyż duchy nieczyste, krzycząc donośnym głosem, wychodziły z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych – (Mt 4,24; Mt 10,1; Mk 6,7; Mk 16,17; Dz 5,16; Dz 19,12) 8 zapanowała też wielka radość w tym mieście. (Dz 8,39; Dz 13,52) 9 A pewien człowiek, imieniem Szymon, zajmował się wcześniej w mieście magią i zachwycając naród Samarii, podawał się za kogoś wielkiego, (Dz 8,11; Dz 13,6) 10 kogo poważali wszyscy, od małego po wielkiego, mówiąc: Ten jest mocą Boga, która zwie się Wielką.[5] (Dz 14,11; Dz 28,6) 11 Poważali go zaś dlatego, że przez dłuższy czas zachwycał ich czarami. 12 Gdy jednak uwierzyli Filipowi, który głosił ewangelię o Królestwie Bożym i o imieniu Jezusa Chrystusa, dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i kobiety. (Mk 16,16; Dz 1,3; Dz 2,38; Dz 2,41; Dz 4,12; Dz 10,48; Dz 14,22; Dz 16,33) 13 Sam Szymon także uwierzył, a gdy został ochrzczony, trzymał się Filipa, a widząc, jak dzieją się wielkie znaki oraz dzieła mocy, był zachwycony.[6] (Dz 19,11) 14 Gdy zaś apostołowie w Jerozolimie usłyszeli, że Samaria przyjęła Słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, 15 którzy po przybyciu modlili się o nich, aby otrzymali Ducha Świętego. 16 Na nikogo bowiem z nich jeszcze nie zstąpił, byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. (Rz 6,3; Ga 3,27) 17 Wtedy nakładali na nich ręce,[7] a [oni] otrzymywali Ducha Świętego. (Dz 2,4; Dz 2,33; Dz 4,31; Dz 6,6; Dz 6,7; Dz 9,17; Dz 10,44; Dz 13,3; Dz 19,6; 1 Kor 12,1; 1 Kor 14,1; 1 Tm 4,14; 2 Tm 1,6) 18 A gdy Szymon spostrzegł, że Duch bywa udzielany przez nakładanie rąk apostołów, przyniósł im pieniądze[8] 19 i powiedział: Dajcie i mnie tę władzę, aby ten, na kogo nałożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego. 20 Piotr zaś powiedział do niego: Twoje srebro wraz z tobą niech będzie na zgubę, ponieważ sądziłeś, że dar Boga można nabyć za pieniądze. (Mt 10,8; Dz 2,38; Dz 10,45; Dz 11,17) 21 Nie masz cząstki ani udziału w tym Słowie, gdyż twoje serce nie jest szczere[9] wobec Boga. (Dz 9,11; Ef 5,5) 22 Opamiętaj się zatem i [odwróć] od tego twojego zła, i módl się do Pana, czy nie mógłby ci być odpuszczony zamysł twojego serca; (Ap 2,16; Ap 3,19) 23 bo widzę, że jesteś w gorzkiej żółci[10] i w więzach niesprawiedliwości.[11] (Mt 27,34; Ef 4,3; Kol 2,19; Kol 3,14; Hbr 12,15) 24 Szymon zaś odpowiedział: Módlcie się wy o mnie do Pana, aby nie przyszło na mnie nic z tego, co powiedzieliście. 25 A oni, gdy złożyli świadectwo i opowiedzieli Słowo Pana,[12] wrócili do Jerozolimy, ewangelizując [po drodze] w wielu wioskach Samarytan. (Łk 22,61; Dz 2,40; Dz 5,42; Dz 8,40; Dz 10,42; Dz 11,16; Dz 13,44; Dz 13,48; Dz 13,49; Dz 15,35; Dz 16,32; Dz 19,10; Dz 19,20; 1 Tes 1,8; 1 Tes 4,15; 2 Tes 3,1; 1 P 1,25) 26 A anioł Pana przemówił do Filipa tymi słowy: Wstań i idź na południe[13] na drogę, która schodzi z Jerozolimy do Gazy.[14] Jest to droga pustynna.[15] (Dz 5,19; Dz 6,5; Dz 27,23) 27 Wstał więc i poszedł. A oto człowiek, Etiopczyk,[16] eunuch,[17] dostojnik kandaki,[18] królowej Etiopów,[19] który był nad całym jej skarbem, przyszedł zaś do Jerozolimy, aby pokłonić się [Bogu], (Dz 8,4; Dz 24,11) 28 powracał, a siedząc w swoim rydwanie, czytał proroka Izajasza. 29 Duch zaś powiedział Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego rydwanu. (Dz 10,19; Dz 11,12; Dz 13,2; Dz 20,23; Dz 21,11) 30 A gdy Filip podbiegł, usłyszał go, jak czyta proroka Izajasza, i zapytał: Czy rozumiesz to, co czytasz? 31 A on odpowiedział: Jak mogę, skoro mnie nikt nie prowadzi? I poprosił Filipa, aby wsiadł i przy nim usiadł. (Rz 10,14) 32 A fragment Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczał wobec tego, który go strzyże – tak nie otwiera swoich ust. (Mt 26,63) 33 W Jego[20] poniżeniu pozbawiono Go sądu.[21] Kto opowie o jego rodzie? Bo zabierane jest z ziemi jego życie.[22] (2 Kor 8,9; Flp 2,8) 34 Wtedy eunuch odezwał się do Filipa: Proszę cię, o kim prorok to mówi? O sobie samym, czy też o kimś innym?[23] 35 A Filip otworzył swoje usta i rozpoczynając od tego [fragmentu] Pisma, głosił mu ewangelię o Jezusie. (Łk 24,27; Dz 5,42; Dz 8,25; Dz 8,40; Dz 17,2; Dz 18,28; Dz 28,23) 36 A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę i eunuch zapytał: Oto woda; co przeszkadza, abym został ochrzczony? (Dz 2,38; Dz 10,47) 37 Filip zaś powiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A on na to: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Boga.[24] 38 I rozkazał zatrzymać rydwan, zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody, i ochrzcił go.[25] (Mt 28,19) 39 Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch go już więcej nie zobaczył, lecz z radością jechał dalej swoją drogą. (Dz 8,8; Dz 11,23; 2 Kor 12,4) 40 Filip natomiast znalazł się w Azocie[26] i obchodząc wszystkie miasta, głosił ewangelię, aż przyszedł do Cezarei.[27] (Dz 8,25; Dz 9,30; Dz 10,1; Dz 10,24; Dz 21,8) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Dzieje Apostolskie 8

Słowo Życia

od Biblica
1 Przyglądający się temu Szaweł w pełni akceptował karę śmierci wymierzoną Szczepanowi. Tego dnia rozpoczęło się masowe prześladowanie kościoła w Jerozolimie. Wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po Judei i Samarii. 2 Ciało Szczepana zostało zaś w wielkim żalu pochowane przez kilku pobożnych ludzi. 3 Szaweł w tym czasie zaczął wszędzie tępić członków kościoła. Wpadał do domów, wywlekał wierzących—mężczyzn oraz kobiety—i osadzał ich w więzieniu. 4 Ci, którzy uciekli z Jerozolimy, w drodze głosili dobrą nowinę. 5 Filip zaszedł wtedy do pewnego miasta w Samarii i opowiadał tam o Mesjaszu. 6 A przychodziły do niego wielkie tłumy, bo ludzie słyszeli już o czynionych przez niego cudach. 7 Złe duchy z wielkim krzykiem opuszczały bowiem zniewolonych przez siebie ludzi, a wielu sparaliżowanych i niemogących chodzić odzyskiwało zdrowie. 8 Z tego powodu wielka radość napełniła całe to miasto. 9 Mieszkał tam również niejaki Szymon, który od dawna uprawiał czarną magię. Zadziwiał Samarytan i twierdził, że jest kimś niezwykłym. 10 Wszyscy więc, od najmniejszego do największego, darzyli go ogromnym szacunkiem, mówiąc: „Ten człowiek ma potężną moc Boga”. 11 Liczono się z nim, ponieważ już od dłuższego czasu ludzie byli zdumieni jego magią. 12 Teraz jednak wielu uwierzyło Filipowi, głoszącemu dobrą nowinę o królestwie Bożym i o Jezusie Chrystusie. W rezultacie tego, wielu mieszkańców—zarówno mężczyzn, jak i kobiet—zostało zanurzonych w wodzie. 13 Wśród nich był Szymon—on także uwierzył i przyjął chrzest. Potem zaś wiernie towarzyszył Filipowi, a widząc jego potężne cuda, nie mógł się im nadziwić. 14 Gdy apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że mieszkańcy Samarii przyjęli słowo Boże, posłali do nich Piotra i Jana. 15 Ci modlili się, aby nowi wierzący otrzymali Ducha Świętego. 16 Na nikogo z nich bowiem Duch jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie zanurzeni w wodzie w imię Jezusa, Pana. 17 Piotr i Jan kładli więc na nich ręce, a ci przyjmowali Ducha Świętego. 18 Szymon, widząc, że apostołowie przez nałożenie rąk udzielają innym Ducha, przyniósł im pieniądze i powiedział: 19 —Sprzedajcie mi tę moc i sprawcie, aby ten, na którego nałożę ręce, otrzymywał Ducha Świętego. 20 —Przepadnij razem ze swoimi pieniędzmi!—odparł Piotr. —Jak mogłeś sądzić, że dar Boga można kupić! 21 Nie masz żadnego udziału w głoszonym tu słowie Bożym, bo twoje serce nie jest szczere wobec Boga. 22 Opamiętaj się więc, zerwij ze złem i proś Pana, a może przebaczy ci ten nikczemny pomysł. 23 Widzę bowiem, że jesteś pogrążony w zgorzknieniu i nieprawości. 24 —Módlcie się za mnie do Pana—zawołał Szymon—żeby nie spotkało mnie to, o czym powiedzieliście. 25 Piotr i Jan potwierdzili wiarę Samarytan i przekazali im słowo Boże. A w drodze powrotnej do Jerozolimy jeszcze w wielu samarytańskich wioskach głosili dobrą nowinę. 26 W tym czasie Filip otrzymał następujące polecenie od anioła Pana: —Idź na południe, na pustynną drogę prowadzącą z Jerozolimy do Gazy. 27 Filip wstał więc i poszedł. Właśnie wtedy wracał tą drogą wysoki urzędnik etiopskiej królowej Kandaki, który zarządzał jej finansami. Odwiedził on Jerozolimę, aby w świątyni oddać pokłon Bogu. 28 Siedząc w swoim powozie, czytał na głos księgę proroka Izajasza. 29 Wtedy Duch Święty powiedział Filipowi: —Zbliż się do niego i idź obok powozu. 30 Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że urzędnik czyta księgę. Zapytał więc: —Czy rozumiesz to, co czytasz? 31 —Jak mogę rozumieć, skoro nikt mi tego nie wyjaśnia?—odpowiedział urzędnik. Następnie poprosił Filipa, aby usiadł przy nim w powozie. 32 A czytał właśnie następujący fragment Pisma: „Jak owca prowadzona na rzeź i jak baranek milczący wobec strzygących Go, tak On nie otwiera swoich ust. 33 Poniżono Go i odmówiono Mu sprawiedliwości. Jak mógłby doczekać potomków, skoro mordując, usunięto Go ze świata?”. 34 —Wyjaśnij mi, czy prorok Izajasz mówi tu o sobie, czy o kimś innym—poprosił urzędnik. 35 Wówczas Filip, zaczynając od tego fragmentu, przedstawił mu dobrą nowinę o Jezusie. 36-37 W końcu, w trakcie podróży dotarli nad jakąś wodę. —Spójrz, tu jest woda!—zawołał urzędnik. —Co stoi na przeszkodzie, abym został w niej zanurzony? 38 Następnie polecił zatrzymać powóz. Obaj zeszli do wody i Filip ochrzcił urzędnika. 39 A gdy wyszli z wody, Duch Pana zabrał Filipa i urzędnik już go więcej nie zobaczył. Mimo to pełen radości udał się w dalszą drogę. 40 Filip natomiast znalazł się w Azocie. I kierując się w stronę Cezarei, głosił dobrą nowinę we wszystkich tamtejszych miastach. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.