Dzieje Apostolskie 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Nawrócenie Saula

1 A Saul, dysząc jeszcze groźbą i mordem^[1] względem uczniów Pana, przyszedł do arcykapłana (Dz 8,3; Dz 9,13; Dz 22,4; Dz 26,9; 1 Kor 15,9; Ga 1,13; Flp 3,6; 1 Tm 1,13)

Dz 8,3Dz 9,13Dz 22,4Dz 26,91 Kor 15,9Ga 1,13Flp 3,61 Tm 1,13

2 i wyprosił sobie od niego listy do Damaszku^[2] – do synagog – aby, jeśliby znalazł jakichś będących [wyznawcami] Drogi,^[3] zarówno mężczyzn, jak i kobiety, mógł ich związanych przyprowadzić do Jerozolimy. (Łk 12,11; Łk 21,12; Dz 9,14; Dz 18,25; Dz 19,9; Dz 19,23; Dz 22,4; Dz 22,5; Dz 22,19; Dz 24,14; Dz 24,22)

Łk 12,11Łk 21,12Dz 9,14Dz 18,25Dz 19,9Dz 19,23Dz 22,4Dz 22,5Dz 22,19Dz 24,14Dz 24,22

3 I stało się, gdy szedł i zbliżał się do Damaszku, że nagle oświeciło go zewsząd światło z nieba, (Dz 22,6; Dz 26,12) 4 a gdy upadł na ziemię, usłyszał głos mówiący do niego: Saulu, Saulu, dlaczego Mnie prześladujesz? (Mt 25,40; Mt 25,45) 5 I odpowiedział: Kim jesteś, Panie? A On: Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz; (Dz 5,39; 1 Kor 15,8) 6 ale wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić. 7 Mężczyźni zaś, którzy towarzyszyli mu w drodze, stanęli oniemiali, słuchali wprawdzie głosu, ale nikogo nie dostrzegali.^[4] (Mk 4,33; Dz 22,9; 1 Kor 14,2) 8 Saul więc podniósł się z ziemi, lecz gdy otworzył swoje oczy, nic nie widział; prowadząc go zaś za rękę, zaprowadzili go do Damaszku. (Dz 13,11) 9 I przez trzy dni był niewidzący i nie jadł ani nie pił. 10 Był zaś w Damaszku pewien uczeń imieniem Ananiasz i Pan przemówił do niego w widzeniu: Ananiaszu! A on odpowiedział: Oto jestem, Panie! (Dz 9,17; Dz 10,10; Dz 10,17; Dz 16,9; Dz 22,12)

Dz 9,17Dz 10,10Dz 10,17Dz 16,9Dz 22,12

11 Pan zaś do niego: Wstań i idź na ulicę zwaną Prostą, i odszukaj w domu Judy Tarsyjczyka imieniem Saul; oto właśnie się modli (Dz 9,6; Dz 9,30; Dz 21,39; Dz 22,3)

Dz 9,6Dz 9,30Dz 21,39Dz 22,3

12 i zobaczył w widzeniu człowieka imieniem Ananiasz, jak wszedł i włożył na niego ręce, aby przejrzał. (Mk 8,23; Dz 9,17; Dz 10,3; Dz 10,17; Dz 10,19; Dz 16,9; Dz 22,13)

Mk 8,23Dz 9,17Dz 10,3Dz 10,17Dz 10,19Dz 16,9Dz 22,13

13 Ananiasz zaś odpowiedział: Panie, słyszałem od wielu o tym człowieku, ile złego wyrządził Twoim świętym w Jerozolimie; (Dz 8,3; Dz 9,1; Dz 9,32; Dz 22,4; Dz 26,9; Dz 26,10; Rz 1,7; Rz 15,25; Rz 15,31; Rz 16,2; Rz 16,15; 1 Kor 15,9; Ga 1,13; Ef 1,1; Flp 3,6; 2 Tes 1,10; 1 Tm 1,13)

Dz 8,3Dz 9,1Dz 9,32Dz 22,4Dz 26,9Dz 26,10Rz 1,7Rz 15,25Rz 15,31Rz 16,2Rz 16,151 Kor 15,9Ga 1,13Ef 1,1Flp 3,62 Tes 1,101 Tm 1,13

14 i tutaj ma władzę od arcykapłanów, aby związać wszystkich, którzy wzywają Twojego imienia. (Dz 2,21; Dz 9,2; Dz 9,21; Dz 22,5; Dz 22,16; Dz 26,10; Rz 10,13; 1 Kor 1,2; 2 Tm 2,22)

Dz 2,21Dz 9,2Dz 9,21Dz 22,5Dz 22,16Dz 26,10Rz 10,131 Kor 1,22 Tm 2,22

15 Pan jednak powiedział do niego: Idź, gdyż ten jest moim wybranym naczyniem, aby zanieść moje imię przed pogan, królów i synów Izraela; (Dz 22,21; Dz 25,26; Dz 26,1; Dz 27,24; Rz 1,5; Rz 9,21; Rz 11,13; Rz 15,16; Ga 1,16; Ga 2,2; Ga 2,8; Ef 3,8; 1 Tm 2,7; 2 Tm 2,20; 2 Tm 4,17)

Dz 22,21Dz 25,26Dz 26,1Dz 27,24Rz 1,5Rz 9,21Rz 11,13Rz 15,16Ga 1,16Ga 2,2Ga 2,8Ef 3,81 Tm 2,72 Tm 2,202 Tm 4,17

16 Ja sam bowiem pokażę mu, ile będzie musiał wycierpieć dla mojego imienia. (2 Kor 6,4; 2 Kor 11,23; 2 Tm 1,8; 2 Tm 2,3; 2 Tm 2,9)

2 Kor 6,42 Kor 11,232 Tm 1,82 Tm 2,32 Tm 2,9

17 I Ananiasz poszedł, wszedł do domu, nałożył na niego ręce i powiedział: Saulu, bracie, Pan przysłał mnie, Jezus, który ukazał ci się w drodze, którą szedłeś, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym. 18 I zaraz opadły mu z oczu jakby łuski, przejrzał, wstał i został ochrzczony. (Dz 22,16) 19 A gdy przyjął pokarm, odzyskał siły. Przebywał zaś z uczniami w Damaszku parę dni, (Dz 26,20) 20 a zaraz zaczął głosić w synagogach Jezusa, że On jest Synem Boga. (Mt 16,16; Rz 1,3) 21 Wszyscy zaś, którzy go słuchali, dziwili się i mówili: Czy to nie jest ten, który w Jerozolimie nastawał na tych, którzy wzywają tego imienia, i po to tu przyszedł, aby ich związanych zaprowadzić do arcykapłanów? (Dz 8,3; Dz 9,1; Dz 9,14; Dz 26,10)

Dz 8,3Dz 9,1Dz 9,14Dz 26,10

22 Saul natomiast coraz bardziej się umacniał i niepokoił Żydów mieszkających w Damaszku, dowodząc, że Ten jest Chrystusem. (Łk 9,20; Dz 17,3; Dz 18,5; Dz 18,28; 1 Tm 1,12; 2 Tm 4,17)

Łk 9,20Dz 17,3Dz 18,5Dz 18,281 Tm 1,122 Tm 4,17

23 A gdy tak upłynęło sporo dni, Żydzi uknuli spisek, aby go zabić, (Dz 9,29; Dz 23,12; Dz 25,3)

Dz 9,29Dz 23,12Dz 25,3

24 ale ich spisek stał się znany Saulowi. Strzegli zaś bram dniem i nocą, aby go jakoś zabić. (Dz 20,3; Dz 20,19; Dz 23,12; 2 Kor 11,32)

Dz 20,3Dz 20,19Dz 23,122 Kor 11,32

25 Uczniowie jednak wzięli go i nocą opuścili go przez mur, spuszczając go w koszu. (2 Kor 11,33) 26 Po przybyciu zaś do Jerozolimy próbował przyłączyć się do uczniów, ale wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem. (Dz 22,17; Dz 26,20; Ga 1,18)

Dz 22,17Dz 26,20Ga 1,18

27 Barnaba jednak przygarnął go, zaprowadził do apostołów – i opowiedział im, jak w drodze zobaczył Pana i że do niego przemówił, i jak w Damaszku śmiało wypowiadał się w imieniu Jezusa. (Dz 4,36; Dz 9,4; Dz 9,20; Dz 11,22; Dz 11,30; Dz 13,1; Dz 22,7; Dz 26,14; 1 Kor 9,1; 1 Kor 15,8; Ga 1,18)

Dz 4,36Dz 9,4Dz 9,20Dz 11,22Dz 11,30Dz 13,1Dz 22,7Dz 26,141 Kor 9,11 Kor 15,8Ga 1,18

28 I przebywał z nimi, wchodząc i wychodząc,^[5] w Jerozolimie, śmiało wypowiadając się w imieniu Pana. 29 Rozmawiał też i rozprawiał z hellenistami,^[6] ci jednak usiłowali go zabić. (Dz 6,1) 30 Gdy jednak bracia dowiedzieli się o tym, odprowadzili go do Cezarei i wyprawili go do Tarsu. (Dz 8,40; Dz 9,11; Dz 11,25)

Dz 8,40Dz 9,11Dz 11,25

31 Tymczasem zgromadzenie po całej Judei, Galilei i Samarii, miało pokój,^[7] budowane i kroczące w bojaźni Pańskiej, a dzięki zachęcie Ducha Świętego pomnażało się. (Dz 1,8; Dz 5,11; Dz 5,14; Dz 11,22)

Dz 1,8Dz 5,11Dz 5,14Dz 11,22

Działalność Piotra w Judei

32 I stało się, gdy Piotr obchodził wszystkich, że przyszedł też do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.^[8] (Dz 9,13) 33 Tam zaś natknął się na pewnego człowieka, imieniem Eneasz, który był sparaliżowany i od ośmiu lat leżał w łóżku. (Mt 4,24; Mt 9,2; Dz 3,2) 34 Piotr zwrócił się do niego: Eneaszu, Jezus Chrystus cię leczy. Wstań, zwiń swoje posłanie. I zaraz wstał. (Mt 9,6; Dz 4,10) 35 I zobaczyli go wszyscy mieszkańcy Liddy oraz Saronu, którzy też nawrócili się do Pana. (Dz 11,21; 2 Kor 3,16) 36 W Joppie^[9] zaś była pewna uczennica, imieniem Tabita, co w tłumaczeniu znaczy Dorkas;^[10] była ona pełna dobrych czynów i dzieł miłosierdzia, które czyniła. (Rz 13,3; 2 Kor 9,8; Ef 2,10; 1 Tm 2,10; Tt 3,1)

Rz 13,32 Kor 9,8Ef 2,101 Tm 2,10Tt 3,1

37 W tych dniach zdarzyło się, że zasłabła i umarła; obmyto ją więc i złożono w sali na piętrze. (Dz 1,13; Dz 20,8) 38 A ponieważ Lidda leży blisko Joppy, uczniowie, gdy usłyszeli, że Piotr w niej przebywa, wysłali do niego dwóch mężczyzn z prośbą: Przyjdź do nas niezwłocznie. 39 Piotr więc wstał i poszedł wraz z nimi. Po przybyciu zaprowadzili go do sali na piętrze, gdzie obstąpiły go wszystkie wdowy, które płakały i pokazywały mu suknie oraz płaszcze, które robiła Dorkas, kiedy z nimi była. 40 Wówczas Piotr usunął wszystkich, padł na kolana, pomodlił się, po czym zwrócił się do ciała i powiedział: Tabito, wstań! Ona zaś otworzyła swoje oczy i – gdy zobaczyła Piotra – usiadła. (Mt 9,25; Mk 5,41; Łk 7,14; Łk 8,54; Dz 28,8; Jk 5,14)

Mt 9,25Mk 5,41Łk 7,14Łk 8,54Dz 28,8Jk 5,14

41 A on podał jej rękę i podniósł ją; następnie przywołał świętych oraz wdowy i przedstawił ją żywą. (Łk 7,15) 42 Rozniosło się to po całej Joppie i wielu uwierzyło w Pana. 43 Przez wiele też dni [Piotr] przebywał w Joppie u niejakiego Szymona, garbarza.^[11] (Dz 10,6; Dz 10,32)

Słowo Życia

od Biblica

Niezwykłe nawrócenie Szawła

1 Tymczasem Szaweł był nadal niebezpieczny dla kościoła i w dalszym ciągu pragnął mordować uczniów Jezusa. Zjawił się u najwyższego kapłana 2 i poprosił go o listy do synagog w rejonie Damaszku. Dzięki nim pragnął aresztować i doprowadzić do Jerozolimy tamtejszych zwolenników drogi Jezusa: zarówno mężczyzn, jak i kobiety. 3 Gdy wyruszył w drogę do Damaszku i zbliżał się już do miasta, nagle oślepił go blask z nieba. 4 Wtedy upadł na ziemię i usłyszał głos: —Szawle, Szawle! Dlaczego Mnie prześladujesz? 5 —Kim jesteś, Panie?—zapytał. —Jestem Jezus, Ten, którego prześladujesz!—odrzekł głos. 6 —Wstań teraz i idź do miasta. Tam ci powiedzą, co masz dalej robić. 7 Ludzie towarzyszący Szawłowi oniemieli ze zdumienia. Słyszeli bowiem czyjś głos, ale nikogo nie widzieli. 8 Szaweł natomiast podniósł się z ziemi, ale chociaż miał otwarte oczy, nic nie widział. Poprowadzono go więc za rękę do Damaszku. 9 I przez trzy dni był niewidomy. Nic w tym czasie nie jadł ani nie pił. 10 W Damaszku mieszkał pewien uczeń Jezusa, niejaki Ananiasz. Jemu to właśnie ukazał się w widzeniu Pan i powiedział: —Ananiaszu! —Słucham, Panie—odpowiedział uczeń. 11 —Idź na ulicę Prostą, do domu Judy i odszukaj tam Szawła z Tarsu. Właśnie się modli. 12 W tym momencie Szaweł w widzeniu zobaczył, jak Ananiasz przychodzi i kładzie na niego ręce, aby mógł odzyskać wzrok. 13 —Panie!—zawołał Ananiasz. —Słyszałem od wielu ludzi, że ten człowiek wyrządził wiele zła Twoim świętym w Jerozolimie. 14 Podobno ma zgodę od najwyższych kapłanów, aby i tutaj aresztować wszystkich, którzy Tobie ufają. 15 —Idź, Ananiaszu!—odrzekł Pan. —Właśnie jego wybrałem sobie za narzędzie. On zaniesie wiadomość o Mnie innym narodom i ich władcom, a także Izraelowi. 16 I pokażę mu, ile będzie musiał wycierpieć z mojego powodu. 17 Ananiasz poszedł więc, udał się do domu, w którym był Szaweł, położył na niego ręce i rzekł: —Szawle, przyjacielu! Jezus, który ukazał ci się w drodze, przysłał mnie do ciebie, abyś odzyskał wzrok i został napełniony Duchem Świętym. 18 I natychmiast spadły mu z oczu jakby łuski. Odzyskał wzrok, po czym wstał i dał się ochrzcić.

Szaweł w Damaszku i Jerozolimie

19 Następnie zjadł posiłek i odzyskał siły. Przez kilka dni Szaweł pozostał z uczniami w Damaszku. 20 I od razu zaczął głosić w okolicznych synagogach, że Jezus naprawdę jest Synem Boga. 21 Wszyscy, którzy go słuchali, byli tym wręcz oszołomieni i pytali: —Czy to nie ten sam człowiek, który w Jerozolimie prześladował wyznawców Jezusa? Przecież przybył tu, żeby ich aresztować i doprowadzić do najwyższych kapłanów? 22 Ale on przemawiał z coraz większą mocą i wprawiał w zakłopotanie żydowskich mieszkańców Damaszku, dowodząc, że Jezus jest Mesjaszem. 23 Po pewnym czasie postanowili go zabić. 24 Szaweł jednak dowiedział się o tym spisku i usłyszał, że dniem i nocą pilnują bram miasta. 25 Wtedy uczniowie pomogli mu przedostać się nocą przez mur otaczający miasto, spuszczając go na dół w koszu. 26 Po przybyciu do Jerozolimy, Szaweł próbował nawiązać kontakt z uczniami Jezusa. Wszyscy jednak się go bali i nie wierzyli, że został Jego uczniem. 27 Dopiero Barnaba zaprowadził go do apostołów. Opowiedział im o tym, jak w drodze do Damaszku Szaweł ujrzał Jezusa, o tym, co Pan mu powiedział, i jak w Damaszku Szaweł otwarcie przemawiał w Jego imieniu. 28 Dzięki Barnabie mógł przebywać z nimi w Jerozolimie. 29 Szaweł prowadził tam ostre dyskusje z Żydami mówiącymi po grecku, którzy w końcu postanowili go zabić. 30 Gdy wierzący dowiedzieli się o tym, odprowadzili go do Cezarei, a stamtąd wysłali do Tarsu, skąd pochodził. 31 Wtedy w całej Judei, Galilei i Samarii nastał okres pokoju dla wierzących. Kościół zaś umacniał się i rozrastał, a uczniowie Jezusa, wzmacniani przez Ducha Świętego, swoim życiem oddawali chwałę Panu.

Dwa niezwykłe cuda

32 Tymczasem Piotr, odwiedzając wierzących w różnych miejscach, zawitał także do świętych w Liddzie. 33 Spotkał tam niejakiego Eneasza, który z powodu paraliżu od ośmiu lat nie wstawał z łóżka. 34 —Eneaszu!—rzekł do niego. —Jezus Chrystus cię uzdrawia! Wstań i sam zaściel swoje łóżko. A ten natychmiast wstał. 35 Gdy wszyscy mieszkańcy Liddy i Saronu zobaczyli uzdrowionego Eneasza, nawrócili się do Pana. 36 W Jaffie zaś mieszkała pewna uczennica Jezusa imieniem Tabita (to znaczy: „gazela”). Czyniła wiele dobra, szczególnie troszcząc się o biednych. 37 Akurat w tym czasie zachorowała i umarła. Jej ciało przygotowano więc do pogrzebu i ułożono w pokoju na piętrze. 38 Ponieważ Lidda leży blisko Jaffy, tamtejsi uczniowie dowiedzieli się, że jest tam Piotr, i wysłali do niego dwóch ludzi z prośbą: „Przybądź do nas jak najszybciej”. 39 Razem z posłańcami przyszedł więc do Jaffy. Gdy był już na miejscu, zaprowadzono go na piętro, gdzie obstąpiły go płaczące wdowy, pokazujące tuniki i płaszcze, które za życia wykonała dla nich Tabita. 40 Wtedy Piotr polecił wszystkim opuścić pokój, a sam padł na kolana i modlił się. Potem odwrócił się w stronę ciała i powiedział: „Tabito, wstań!”. A ona otworzyła oczy! Gdy zobaczyła Piotra, usiadła. 41 Wtedy podał jej rękę i pomógł wstać, po czym zawołał wdowy oraz innych świętych i pokazał im, że żyje. 42 Wieść o tym rozeszła się po całym mieście i wielu ludzi uwierzyło w Pana. 43 Po tym wydarzeniu Piotr jeszcze długo przebywał w Jaffie, mieszkając u pewnego miejscowego garbarza—Szymona.