Dzieje Apostolskie 1

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Pierwszy traktat,[1] Teofilu,[2] napisałem[3] o wszystkim, co Jezus zaczął czynić, a także [czego zaczął] uczyć[4] (Łk 1,3; Dz 1,8; 2 Kor 5,20)2 aż do dnia, gdy po wydaniu – przez Ducha Świętego[5] – poleceń apostołom,[6] których sobie wybrał, został wzięty w górę;[7] (Mt 28,19; Mk 16,19; Łk 6,13; Łk 11,49; Łk 24,51; Dz 1,8; Dz 1,9; Dz 1,11; Dz 1,22; Dz 2,4; Dz 2,17; Dz 4,8; Dz 4,31; Dz 5,3; Dz 6,3; Dz 6,5; Dz 7,55; Dz 8,16; Dz 9,17; Dz 9,31; Dz 10,42; Dz 10,44; Dz 13,2; Dz 13,4; Dz 15,28; Dz 16,6; Dz 19,2; Dz 19,6; Rz 16,7; 2 Kor 8,23; Ef 2,20; 1 Tm 3,16)3 im też po swojej męce, w wielu przekonywających dowodach, przedstawił się jako żyjący;[8] ukazywał im się przez czterdzieści dni i mówił o Królestwie Bożym,[9] (Mt 28,1; Mt 28,17; Mk 1,15; Łk 4,18; Łk 24,1; Łk 24,36; Łk 24,46; Dz 10,40; 1 Kor 15,3; 1 Kor 15,5; 2 Kor 5,20)4 a gdy gromadził się[10] [z nimi], przykazał im: Nie oddalajcie się[11] od Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode Mnie, (Łk 22,14; Łk 24,36; Łk 24,49; Dz 2,33; Hbr 6,12)5 że Jan chrzcił w wodzie, wy jednak po niewielu tych dniach[12] zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.[13] (Mt 3,11; Mk 1,8; Łk 3,16; Łk 24,21; Dz 11,16; Dz 24,21; 2 Tm 2,2; 2 P 3,1)6 Gdy więc byli zgromadzeni, dopytywali Go: Panie,[14] czy w tym okresie przywrócisz królestwo Izraelowi?[15] (Mt 17,11; Mt 19,28; Mk 16,19; Łk 24,21; Łk 24,50; Dz 3,21; Dz 7,59; Dz 19,5; Dz 19,10)7 On zaś powiedział do nich: Nie wam poznać czasy lub pory,[16] które Ojciec ustalił w swej władzy, (Mt 24,36; Mk 13,32)8 lecz otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie Mi świadkami[17] tak w Jerozolimie, jak i w całej Judei, w Samarii – i aż po krańce ziemi.[18] (Mt 10,5; Mt 28,19; Łk 24,48; Łk 24,49; Dz 1,1; Dz 1,22; Dz 2,1; Dz 2,32; Dz 3,2; Dz 3,15; Dz 4,33; Dz 5,32; Dz 8,1; Dz 8,14; Dz 10,1; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 13,31; Dz 13,47; Dz 22,15; Dz 22,20; Dz 26,16; Dz 26,20; Ef 3,16; 1 J 1,1; Ap 2,13)9 I gdy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu. (Mk 16,19; Łk 24,51; Dz 1,2; Dz 1,22)10 A kiedy wpatrywali się, jak On wstępuje do nieba, oto stanęli przy nich dwaj mężczyźni w białych odzieniach. (Mt 28,3; Mk 16,5; Łk 24,4)11 Powiedzieli oni: Mężowie Galilejczycy, dlaczego tak stanęliście i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, w taki sposób przyjdzie, w jaki zobaczyliście Go wstępującego do nieba.[19] (Mt 26,64; Mk 13,26; Mk 14,70; Łk 21,27; Dz 2,7; Dz 13,31; Ap 1,7)12 Wtedy powrócili do Jerozolimy z góry zwanej Oliwną,[20] która leży w pobliżu Jerozolimy, w odległości drogi szabatniej.[21] (Mt 21,1; Mk 11,1; Łk 19,28; Łk 19,37; Łk 24,50)13 Gdy weszli, udali się na piętro,[22] gdzie zatrzymali się: Piotr i Jan, i Jakub, i Andrzej, Filip i Tomasz, Bartłomiej i Mateusz, Jakub, [syn] Halfeusza, i Szymon Zelota, i Juda, [syn] Jakuba.[23] (Mt 10,2; Mt 10,3; Mk 3,16; Mk 3,18; Mk 12,12; Mk 14,15; Mk 15,40; Łk 6,14)14 Ci wszyscy trwali[24] jednomyślnie[25] w modlitwie z kobietami[26] i Marią, matką Jezusa, oraz z Jego braćmi.[27] (Mt 12,46; Mt 13,55; Mt 27,55; Łk 8,2; Łk 23,49; Łk 23,55; Łk 24,10; Łk 24,22; Dz 2,42; Dz 2,46; Dz 4,24; Dz 5,12; Dz 12,5; Dz 12,17; Dz 15,13; Dz 15,25; Rz 1,10; Rz 12,12; Rz 15,6; 1 Kor 9,5; Ga 2,9; Kol 4,2)15 W tych też dniach Piotr powstał wśród braci – a był tam na jednym [miejscu] tłum około stu dwudziestu imion[28] – i powiedział: (Dz 2,14; Ap 3,4; Ap 11,13)16 Mężowie bracia![29] Musiało zostać spełnione Pismo, w którym Duch Święty, przez usta Dawida,[30] zapowiedział o Judaszu, który stał się przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa – (Mt 26,48)17 gdyż został zaliczony do nas i otrzymał udział w tej posłudze. (Mt 10,4; Łk 6,16; Dz 6,4; Dz 20,24; Dz 21,19; 2 Kor 3,8; 2 Kor 4,1)18 On to więc za zapłatę niesprawiedliwości nabył pole, a gdy padł na twarz, pękł przez środek i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.[31] (Mt 27,3; Mt 27,5; 2 P 2,13; 2 P 2,15)19 I stało się to wiadome wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak że nazwano to pole w ich własnym dialekcie[32] Hakeldamah,[33] to jest Pole Krwi.[34] (Mt 27,3; Mt 27,7; Mt 27,8)20 Napisane jest bowiem w zwoju Psalmów: Niech jego siedziba stanie się pusta i niech nie będzie w niej mieszkającego. oraz: Niech jego opiekuństwo[35] weźmie [ktoś] inny. (1 Tm 3,1)21 Trzeba więc, aby spośród mężczyzn, którzy schodzili się z nami przez cały czas, kiedy przebywał wśród nas[36] Pan Jezus,22 począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w którym został od nas wzięty w górę, jeden z tych stał się z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.[37] (Mt 3,13; Mk 1,4; Mk 1,9; Mk 16,19; Łk 3,21; Dz 1,2; Dz 1,8; Dz 1,9; Dz 2,24; Dz 2,31; Dz 2,32; Dz 4,2; Dz 4,33; Dz 13,24; Dz 17,18; Dz 17,32; Dz 23,6; Dz 24,15; Dz 24,21)23 I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabbasem, którego też nazywano Justusem, oraz Mattiasza.[38] (Łk 10,1; Dz 15,22; Dz 18,7; Kol 4,11)24 I pomodlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, (Łk 16,15; Dz 6,6; Rz 8,27)25 aby zajął miejsce w tej posłudze i apostolstwie, od którego odwrócił się Judasz, aby pójść na swe własne miejsce. (1 Kor 9,1; Ga 2,8)26 I dali im losy;[39] a los padł na Mattiasza; on też został doliczony do jedenastu apostołów.

Dzieje Apostolskie 1

Słowo Życia

od Biblica
1 Dostojny Teofilu! W pierwszej księdze napisałem ci o tym, co Jezus czynił i czego nauczał2 aż do dnia, w którym mocą Ducha Świętego przekazał wybranym przez siebie apostołom ostatnie polecenia i został wzięty do nieba.3 Im też dał wiele dowodów na to, że żyje, pomimo doznanych cierpień i śmierci. Przez czterdzieści dni ukazywał się im i rozmawiał z nimi o królestwie Bożym.4 Podczas jednego ze wspólnych posiłków polecił im, aby jeszcze nie opuszczali Jerozolimy, ale poczekali na spełnienie się obietnicy danej przez Ojca.5 —Już o niej słyszeliście—wyjaśnił. —Mówiłem wam, że Jan Chrzciciel zanurzał w wodzie, lecz wy za kilka dni zostaniecie zanurzeni w Duchu Świętym.6 Innym razem, gdy spotkali się z Jezusem, zapytali Go: —Panie, czy teraz wyzwolisz Izrael i przywrócisz nasze królestwo?7 —Nie musicie znać czasu i daty. Mój Ojciec ma władzę nad wszystkim i to On je ustalił—odpowiedział.8 —Wy otrzymacie moc Ducha Świętego, gdy zstąpi na was, i będziecie opowiadać o mnie innym ludziom. Najpierw w Jerozolimie i całej Judei, później w Samarii, a potem wyruszycie aż po krańce ziemi.9 Po tych słowach wzniósł się na oczach uczniów i zniknął w obłoku.10 A gdy wpatrywali się za Nim w niebo, nagle stanęli przy nich dwaj ubrani na biało mężczyźni,11 którzy zapytali: —Galilejczycy! Po co tak stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten sam Jezus, zabrany od was do nieba, pewnego dnia powróci w taki sam sposób, w jaki widzieliście Go odchodzącego.12 Działo się to na Górze Oliwnej, oddalonej od Jerozolimy o kilometr. Apostołowie wrócili do miasta13 i zebrali się w swoim pokoju na piętrze. Byli tam: Piotr, Jan, Jakub, Andrzej, Filip, Tomasz, Bartłomiej, Mateusz, Jakub—syn Alfeusza, Szymon Gorliwy i Juda—syn Jakuba.14 Wszyscy oni, razem z kobietami oraz Marią—matką Jezusa, i Jego braćmi, nieustannie spędzali czas na wspólnej modlitwie.15 Gdy pewnego razu zebrało się około stu dwudziestu wierzących, Piotr wstał i rzekł:16 —Przyjaciele! Musiało się wypełnić proroctwo Pisma, które Duch Święty, poprzez króla Dawida, wypowiedział o Judaszu. To on doprowadził do aresztowania Jezusa,17 bo był jednym z nas, apostołów, i miał udział w tej służbie.18 On to, za pieniądze splamione krwią, kupił pole. A potem zabił się, spadając głową w dół. Spotkał go straszny koniec: pękł na pół a jego wnętrzności wypłynęły na zewnątrz.19 Wieść o tym dotarła do wszystkich mieszkańców Jerozolimy i nazwano to miejsce po hebrajsku Hakeldamach (to znaczy: „Pole Krwi”).20 Księga Psalmów mówi: „Niech opustoszeje jego dom i niech nikt w nim nie mieszka.” Oraz „Jego służbę niech przejmie ktoś inny”.21 Teraz, jako świadek zmartwychwstania Jezusa, musi dołączyć do nas ktoś, kto tak jak my był z Panem od samego początku22 —od dnia, w którym Jan Chrzciciel zanurzył Go w wodzie aż do chwili, w której został wzięty do nieba.23 Wybrali dwóch kandydatów: Józefa (zwanego Barsabą, noszącego też pseudonim „Justus”) i Macieja,24 po czym zaczęli się modlić: —Panie, Ty znasz każde serce. Wskaż nam, którego z nich wybrałeś25 do tej apostolskiej służby, którą Judasz porzucił, poszedłszy własną drogą.26 Następnie podali im losy. Oznaczony los został wyciągnięty przez Macieja. Za aprobatą wszystkich dołączył więc do grona jedenastu apostołów.