Apokalipsa 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 I dano mi trzcinę podobną do laski, mówiąc: Wstań i zmierz przybytek Boży i ołtarz oraz tych, którzy się w nim kłaniają [Bogu]. (Ap 3,12; Ap 7,9; Ap 7,15; Ap 8,3; Ap 9,13; Ap 11,19; Ap 14,15; Ap 14,17; Ap 15,5; Ap 15,8; Ap 16,1; Ap 21,15; Ap 21,22)

Ap 3,12Ap 7,9Ap 7,15Ap 8,3Ap 9,13Ap 11,19Ap 14,15Ap 14,17Ap 15,5Ap 15,8Ap 16,1Ap 21,15Ap 21,22

2 Odrzuć jednak całkowicie dziedziniec zewnętrzny przybytku^[1] i nie mierz go, gdyż został oddany narodom i będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące.^[2] (Łk 21,24; Ap 11,3; Ap 12,4; Ap 12,6; Ap 13,5)

Łk 21,24Ap 11,3Ap 12,4Ap 12,6Ap 13,5

3 Dam też dwom moim świadkom^[3] i będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni odziani we włosiennice.^[4] (Mt 11,21; Ap 1,5; Ap 2,13; Ap 11,5; Ap 12,6)

Mt 11,21Ap 1,5Ap 2,13Ap 11,5Ap 12,6

4 Oni to są tymi dwoma drzewami oliwnymi i tymi dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi.^[5] (Rz 11,17) 5 A jeśli ktoś chce im szkodzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów – tak właśnie musi zginąć każdy, kto chciałby im szkodzić. (Łk 9,54) 6 Mają oni władzę zamknąć niebo, tak by nie padał deszcz za dni ich prorokowania; mają też władzę nad wodami, aby je zamieniać w krew i uderzyć ziemię wszelką klęską, ilekroć zechcą. (Łk 4,25; Jk 5,17) 7 A gdy dopełnią swego świadectwa, zwierzę^[6] wychodzące z Abysu stoczy z nimi bitwę, zwycięży ich i zabije ich.^[7] (Mt 24,24; Łk 8,31; Ap 1,2; Ap 1,9; Ap 6,9; Ap 9,1; Ap 9,11; Ap 12,11; Ap 12,17; Ap 13,1; Ap 13,7; Ap 17,8; Ap 20,1; Ap 20,3)

Mt 24,24Łk 8,31Ap 1,2Ap 1,9Ap 6,9Ap 9,1Ap 9,11Ap 12,11Ap 12,17Ap 13,1Ap 13,7Ap 17,8Ap 20,1Ap 20,3

8 A ich trupy będą leżeć na ulicy wielkiego miasta, które duchowo nazywa się Sodomą i Egiptem, gdzie też ich Pan został ukrzyżowany.^[8] (Rz 9,29; Hbr 13,12; Ap 11,2; Ap 16,19; Ap 17,18; Ap 18,10; Ap 18,16; Ap 18,18; Ap 18,19; Ap 18,21)

Rz 9,29Hbr 13,12Ap 11,2Ap 16,19Ap 17,18Ap 18,10Ap 18,16Ap 18,18Ap 18,19Ap 18,21

9 I przez trzy i pół dnia [ludzie] należący do różnych ludów, plemion, języków i narodów będą patrzeć na ich trupy i nie pozwolą złożyć ich trupów w grobie. 10 A mieszkańcy ziemi cieszyć się będą z ich powodu i weselić, będą też posyłać podarunki jedni drugim, gdyż ci dwaj prorocy udręczyli mieszkańców ziemi.^[9] (2 Tm 3,12) 11 Lecz po trzech i pół dniach wszedł w nich duch życia od Boga i stanęli na swoje nogi, a na tych, którzy to oglądali, padł wielki strach. (Łk 7,16) 12 I usłyszeli donośny głos z nieba, mówiący do nich: Wstąpcie tutaj! I wstąpili do nieba w obłoku, a ich wrogowie zobaczyli ich. (Dz 1,9) 13 W tej godzinie powstało wielkie trzęsienie ziemi i dziesiąta część miasta zawaliła się, a w tym trzęsieniu ziemi zginęło siedem tysięcy imion ludzi, pozostałych natomiast ogarnął strach i oddali chwałę Bogu nieba. (Ap 6,12; Ap 14,7) 14 Drugie „biada” minęło; oto szybko zbliża się trzecie „biada”. (Ap 8,13; Ap 9,12)

Siódma trąba i trzecie Biada! Bóg wyrusza na sąd

15 I zatrąbił siódmy anioł;^[10] wówczas rozległy się w niebie donośne głosy mówiące: Królestwo świata stało się [królestwem] naszego Pana i Jego Chrystusa, i królować będzie na wieki wieków. (Łk 1,33; Dz 4,26; 1 Kor 15,52; 1 Tes 4,16; Ap 10,7; Ap 12,10; Ap 16,17; Ap 19,1; Ap 19,6)

Łk 1,33Dz 4,261 Kor 15,521 Tes 4,16Ap 10,7Ap 12,10Ap 16,17Ap 19,1Ap 19,6

16 A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na swoje twarze i oddało pokłon Bogu, (Ap 4,4; Ap 4,10; Ap 7,11) 17 mówiąc: Dziękujemy Ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że użyłeś swej wielkiej mocy i zapanowałeś. (Mt 6,13; Łk 19,12; Ap 1,4; Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 15,3; Ap 16,5; Ap 16,7; Ap 16,14; Ap 19,6; Ap 19,15; Ap 21,22)

Mt 6,13Łk 19,12Ap 1,4Ap 1,8Ap 4,8Ap 15,3Ap 16,5Ap 16,7Ap 16,14Ap 19,6Ap 19,15Ap 21,22

18 Narody wpadły w gniew – i nadszedł Twój gniew oraz czas sądzenia umarłych i rozdania zapłaty Twoim sługom prorokom, świętym, tym, którzy boją się Twego imienia – małym i wielkim – oraz zniszczenia niszczących ziemię.^[11] (Mt 16,27; Dz 10,42; Rz 2,5; 1 Kor 3,14; 2 Kor 5,10; 2 Tm 4,1; Hbr 10,35; Ap 15,1; Ap 15,4; Ap 16,1; Ap 19,5; Ap 20,12; Ap 22,12)

Mt 16,27Dz 10,42Rz 2,51 Kor 3,142 Kor 5,102 Tm 4,1Hbr 10,35Ap 15,1Ap 15,4Ap 16,1Ap 19,5Ap 20,12Ap 22,12

19 I otworzył się przybytek Boga, który jest w niebie, i ukazała się skrzynia Jego Przymierza^[12] w jego przybytku; i powstały błyskawice, głosy, grzmoty, trzęsienie ziemi i wielki grad. (Hbr 8,5; Hbr 9,4; Ap 4,5; Ap 8,5; Ap 11,1; Ap 15,5; Ap 16,18; Ap 16,21)

Hbr 8,5Hbr 9,4Ap 4,5Ap 8,5Ap 11,1Ap 15,5Ap 16,18Ap 16,21

Słowo Życia

od Biblica

Dwaj świadkowie

1 Potem dostałem do ręki miarę i otrzymałem następujące polecenie: —Wstań i zmierz świątynię Boga oraz jej ołtarz. Policz również tych, którzy są w środku i oddają cześć Bogu. 2 Nie mierz jednak dziedzińca przed świątynią, został on bowiem przeznaczony dla pogan, którzy będą deptać święte miasto przez czterdzieści dwa miesiące. 3 Ja zaś dam siłę dwóm moim świadkom—ubiorą się w wory pokutne i będą prorokować przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. 4 Świadkowie ci będą jak dwa drzewa oliwne i dwa świeczniki stojące przed Panem ziemi. 5 Ktokolwiek spróbuje wyrządzić im krzywdę, zostanie natychmiast spalony—z ich ust wydobywać się będzie bowiem żar ognia. Każdy więc, kto będzie chciał ich zniszczyć, poniesie śmierć. 6 Świadkowie ci, pełniąc służbę proroków, będą w stanie powstrzymać deszcz, sprawić, że wody staną się czerwone jak krew, oraz zesłać na ziemię wszelkie możliwe klęski. 7 Gdy już przekażą ludziom swoje poselstwo, z otchłani wyłoni się bestia, która wypowie im wojnę a następnie pokona ich i zabije. 8 Ich ciała zostaną porzucone na placu wielkiego miasta, w którym ukrzyżowano ich Pana. W wymiarze duchowym miasto to jest podobne do Sodomy i Egiptu. 9 Przez trzy i pół dnia wszystkie ludy, plemiona, języki i narody będą patrzeć na ich zwłoki i nie pozwolą ich pogrzebać. 10 Cały świat będzie się bowiem cieszyć i świętować z powodu ich śmierci. Co więcej, z tej okazji ludzie będą nawet wręczać sobie prezenty. Działalność tych proroków sprawiała bowiem ogromny kłopot wszystkim mieszkańcom ziemi. 11 Po trzech i pół dniach Bóg wzbudził ich jednak do życia i sprawił, że wstali z miejsca. Wówczas tych, którzy widzieli ich ciała, ogarnął wielki strach. 12 Z nieba zaś rozległ się donośny głos: „Chodźcie!”. I na oczach swoich wrogów prorocy zostali otoczeni obłokami i wznieśli się do nieba. 13 W tym momencie nastąpiło silne trzęsienie ziemi, które zniszczyło jedną dziesiątą miasta i zabiło siedem tysięcy osób. Wszyscy pozostali byli przerażeni i oddali chwałę Bogu, który mieszka w niebie. 14 W ten sposób wypełniła się druga z trzech zapowiedzi orła, który wołał: „Marny będzie los ziemi”. Pozostała jednak jeszcze jedna.

Siódma trąba

15 Wtedy zatrąbił siódmy anioł i rozległy się donośne głosy z nieba: „Teraz władzę nad światem obejmie nasz Pan i Jego Mesjasz—On będzie królować na wieki!”. 16 A dwudziestu czterech starszych, siedzących przed Bogiem na tronach, padło na twarz, oddając Mu hołd 17 i wołając: „Panie, Wszechmocny Boże, Ty jesteś i zawsze byłeś! Dziękujemy Ci, za to, że użyłeś swojej wielkiej mocy i przejąłeś władzę nad światem. 18 Narody zbuntowały się przeciwko Tobie, ale teraz nadszedł czas Twego gniewu. Jest to czas sądu nad zmarłymi i czas nagrody dla Twoich sług —proroków i świętych, i wszystkich tych, którzy mieli dla Ciebie respekt, niezależnie od tego, kim byli. Jest to również czas zagłady dla tych, którzy siali na ziemi zniszczenie”. 19 Wtedy otworzyła się w niebie Boża świątynia i można było dostrzec w niej skrzynię przymierza. Pojawiły się również błyskawice, rozległ się huk piorunów i nastąpiło trzęsienie ziemi, po czym spadł wielki grad.