Psalm 106 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pieśń wdzięczności

1 Alleluja. Wysławiajcie^[1] PANA, ponieważ jest dobry, Tak, Jego łaska trwa na wieki!^[2] 2 Kto jest w stanie wysłowić potężne dzieła PANA I rozgłosić całą Jego chwałę? 3 Szczęśliwi ci, którzy strzegą prawa I zawsze postępują sprawiedliwie. 4 Wspomnij o mnie, PANIE, przez życzliwość dla swego ludu, Przybądź do mnie ze swoim zbawieniem, 5 Abym oglądał powodzenie Twoich wybranych, Radował się radością Twojego narodu I miał udział w chlubie Twojego dziedzictwa! 6 Zgrzeszyliśmy — my i nasi ojcowie, Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie. 7 Nasi ojcowie w Egipcie nie zwracali uwagi na Twoje cuda, Nie pamiętali o Twojej wielkiej łasce, Buntowali się też nad morzem^[3] — Morzem Czerwonym. 8 A jednak wybawił ich ze względu na swe imię, Po to, aby okazać swą potęgę. 9 Wydał rozkaz Morzu Czerwonemu — i wyschło! Przeprowadził ich przez głębiny niczym przez pustynię. 10 Wybawił ich też z ręki tych, którzy ich nienawidzili, I wykupił ich z ręki wroga. 11 Ich ciemięzców przykryła woda — Nie pozostał ani jeden! 12 Wtedy uwierzyli Jego Słowu I śpiewali na Jego chwałę. 13 Szybko jednak zapomnieli o Jego czynach, Nie czekali na Jego radę. 14 Zapałali żądzą na pustyni I wystawili tam Boga na próbę. 15 Wówczas dał im to, czego pożądali, Posłał jednak również słabość^[4] na ich dusze. (Lb 11,33) 16 Zazdrościli także Mojżeszowi w obozie Oraz Aaronowi, którego PAN poświęcił, 17 Ale rozwarła się ziemia i pochłonęła Datana, Zamknęła się nad całą zgrają Abirama! 18 Zapłonął ogień przeciwko buntownikom I płomienie strawiły bezbożnych. 19 Zrobili sobie również cielca na Horebie I kłaniali się lanemu posągowi. 20 Zamienili swoją Chwałę Na posąg cielca jedzącego trawę! 21 Zapomnieli o Bogu, swym Wybawcy, Który dokonał wielkich dzieł w Egipcie, 22 Cudów w ziemi Chama I budzących grozę czynów nad Morzem Czerwonym. 23 Dlatego postanowił ich wygubić — i tak by się stało, Gdyby nie Mojżesz, Jego wybrany, Który stanął przed Nim w wyłomie, By ułagodzić Jego gniew, powstrzymać wolę zniszczenia. 24 Pogardzili również upragnioną ziemią — Nie uwierzyli Jego Słowu. 25 Szemrali w swoich namiotach, Nie słuchali głosu PANA. 26 Wtedy podniósł na nich swoją rękę, By doprowadzić do ich upadku na pustyni, 27 Rozrzucić ich potomstwo wśród obcych narodów I rozproszyć ich po przeróżnych ziemiach. 28 Przyłączyli się też do Baala z Peor I jedli ofiary, które składano zmarłym. 29 Rozgniewali Go swoimi postępkami I dlatego spadła na nich plaga. 30 Wówczas powstał Pinechas i dokonał sądu, I plaga została powstrzymana, 31 A jemu poczytano to za sprawiedliwość — Z pokolenia w pokolenie, na wieki. 32 Następnie rozgniewali Go u wód Meriba Tak, że Mojżesz ucierpiał z ich powodu: 33 Właśnie przez nich był tak rozgoryczony, Że padły z jego ust nieprzemyślane słowa. 34 Nie wytępili ludów — A to nakazał im PAN — 35 Lecz spowinowacali się z narodami I uczyli się postępować jak one. 36 Zaczęli służyć ich bóstwom, A te stały się dla nich pułapką: 37 Składali w ofierze demonom Swych synów i swoje córki. 38 Przelewali niewinną krew, Krew swoich synów i córek, W ofierze bóstwom Kanaanu! W ten właśnie sposób ziemia została skalana krwią. 39 Splamili się przez swe dzieła, Scudzołożyli czynami. 40 Dlatego płomienny gniew PANA spadł na Jego lud, Jego dziedzictwo zaczęło budzić w Nim odrazę. 41 Wydał ich więc na pastwę narodów; Zapanowali nad nimi ci, którzy ich mieli w nienawiści. 42 Gnębili ich wrogowie, Upokarzali pod swoimi rządami. 43 Wybawiał ich wiele razy, Lecz oni buntowali się w swoich planach I pogrążali w swych winach. 44 On jednak wejrzał na ich niedolę I wysłuchał ich wołania o pomoc. 45 Wspomniał o nich przez wzgląd na swe przymierze I zlitował się w swej wielkiej łasce. 46 Wzbudził miłosierdzie dla nich U wszystkich, którzy ich zniewolili. 47 Wybaw nas, PANIE, nasz Boże, I zgromadź nas spośród narodów, Abyśmy mogli dziękować Twemu świętemu imieniu I szczycić się tym, że wielbimy Ciebie! 48 Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, Od wieków aż na wieki! A cały lud niech powie: Alleluja! Niech tak się stanie!^[5]

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

1 Alleluja. Wysławiajcie^[1] JHWH, gdyż jest dobry, Gdyż^[2] Jego łaska trwa na wieki! 2 Kto wysłowi potężne dzieła JHWH, Rozgłosi całą Jego chwałę? 3 Szczęśliwi, którzy strzegą prawa, Czynią sprawiedliwość o każdym czasie! 4 Wspomnij o mnie, JHWH, przez życzliwość dla swego ludu, Przybądź do mnie ze swoim zbawieniem, 5 Abym oglądał powodzenie Twoich wybranych, Bym radował się radością Twego narodu, Abym szczycił się z Twoim dziedzictwem! 6 Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, Zawiniliśmy, postąpiliśmy bezbożnie. 7 Nasi ojcowie w Egipcie nie zważali na Twoje cuda, Nie pamiętali o Twojej wielkiej łasce I buntowali się nad morzem^[3] – Morzem Czerwonym. 8 A jednak wybawił ich ze względu na swe imię, Aby okazać swą potęgę. 9 Krzyknął na Morze Czerwone – i wyschło, I przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię. 10 Wybawił ich też z ręki nienawidzących I wykupił ich z ręki wroga. 11 Wody okryły ich ciemięzców – Nie pozostał ani jeden! 12 Wtedy uwierzyli Jego Słowu, Śpiewali na Jego chwałę. 13 Szybko jednak zapomnieli o Jego czynach, Nie czekali na Jego radę. 14 Zapałali żądzą na pustyni I wystawili Boga na próbę na pustkowiu. 15 Wówczas dał im to, czego chcieli, I posłał wątłość^[4] na ich dusze. (Rz 1,24) 16 Potem zazdrościli Mojżeszowi w obozie – I Aaronowi, świętemu JHWH – 17 Lecz rozwarła się ziemia i połknęła Datana, I pokryła zgraję Abirama. (Jud 1,11) 18 I zapłonął ogień przeciwko ich zgrai, Płomień strawił bezbożnych. 19 Uczynili cielca na Horebie I kłaniali się odlewowi – (Dz 7,41) 20 Zamienili swoją Chwałę Na posąg wołu jedzącego trawę. (Rz 1,23) 21 Zapomnieli o Bogu, swoim Wybawcy, Który dokonał wielkich dzieł w Egipcie, 22 Cudów w ziemi Chama, Budzących grozę rzeczy nad Morzem Czerwonym. 23 Dlatego powiedział, że ich wygubi – Gdyby nie Mojżesz, Jego wybrany, Który stanął w wyłomie przed Nim, Aby odwrócić Jego gniew i chęć zniszczenia. 24 Pogardzili też upragnioną ziemią, Nie uwierzyli Jego Słowu. 25 Szemrali w swoich namiotach, Nie słuchali głosu JHWH. 26 Wtedy podniósł na nich swoją rękę, By doprowadzić do ich upadku na pustyni 27 I by rozrzucić ich nasienie wśród narodów, I rozproszyć ich po [różnych] ziemiach. 28 Przyłączyli się też do Baal-Peora I jedli z ofiar składanych martwym. 29 Rozgniewali Go swoim postępkami, Dlatego spadła na nich plaga. 30 Wówczas powstał Pinechas i dokonał sądu, I plaga została powstrzymana. 31 Poczytano mu to za sprawiedliwość – Z pokolenia w pokolenie, na wieki. 32 Potem rozgniewali Go u wód Meriba, Tak że Mojżesz cierpiał z ich powodu, 33 Ponieważ rozgoryczyli jego ducha, Z jego ust padły nierozważne słowa. 34 Nie wytępili ludów – Co nakazał im JHWH – 35 Ale spowinowacali się z narodami I uczyli się ich czynów. 36 Służyli ich bożyszczom, Które stały się dla nich pułapką. 37 Ofiarowali swych synów I swoje córki demonom. 38 Wylewali niewinną krew, Krew swoich synów i córek, Które ofiarowali bóstwom Kanaanu – I ziemia została skalana krwią. 39 Splamili się swoimi czynami I scudzołożyli swoimi postępkami. 40 Dlatego rozgorzał gniew JHWH na Jego lud I obrzydził sobie swoje dziedzictwo. 41 Wydał ich w rękę narodów I panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili. 42 Gnębili ich wrogowie I upokarzali pod swoją ręką. 43 Wiele razy ich wybawiał, Lecz oni buntowali się w swoich planach I tonęli w swoich winach. 44 Lecz [On] spojrzał na ich niedolę I wysłuchał ich wołania [o pomoc]. 45 Wspomniał o nich w swoim przymierzu I zlitował się według swej wielkiej łaski. 46 Wyjednał im miłosierdzie u wszystkich, którzy ich zniewolili. 47 Wybaw nas, JHWH, nasz Boże, I zgromadź nas spośród narodów, Byśmy dziękowali Twemu świętemu imieniu I szczycili się, że wielbimy Ciebie! 48 Błogosławiony niech będzie JHWH, Bóg Izraela, Od wieków aż na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja!