1A to są narody, które JHWH pozostawił w spokoju, aby przez nie doświadczyć Izraela, [to znaczy] tych wszystkich, którzy nie uczestniczyli we wszystkich wojnach o Kanaan. (Rdz 22,1; 2 Krn 32,31)2[Uczynił to] tylko po to, by [dalsze] pokolenia synów Izraela nauczyły się [prowadzenia] wojny – tylko [z powodu] tych, którzy o nich przedtem nie wiedzieli.3[Pozostało zatem] pięciu książąt[1] filistyńskich i wszyscy Kananejczycy, i Sydończycy, i Chiwici mieszkający na pogórzu Libanu od góry Baal-Hermon aż po Lebo-Chamat.[2]4Pozostali oni, aby przez nich doświadczyć Izraela; by poznać, czy będą słuchać przykazań JHWH, które nadał ich ojcom za pośrednictwem Mojżesza, [czy też nie]. (Sdz 2,22)5Synowie Izraela mieszkali zatem wśród Kananejczyków, Chetytów i Amorytów, i Peryzytów, i Chiwitów, i Jebuzytów,6brali sobie ich córki za żony, a swoje córki wydawali [za mąż] za ich synów – i służyli ich bogom. (Pwt 7,3)7Synowie Izraela czynili więc to, co złe w oczach JHWH – i zapomnieli o JHWH, swoim Bogu, służyli natomiast baalom i aszerom.[3]
Sędzia pierwszy: Otniel Uwolnienie spod wpływów Aramu
8Wówczas zapłonął gniew JHWH na Izraela i zaprzedał ich [On] w rękę Kuszan-Riszataima,[4] króla Aram-Naharaim,[5] i synowie Izraela służyli Kuszan-Riszataimowi przez osiem lat.[6] (Sdz 3,7; Sdz 3,12; Sdz 3,31; Sdz 4,1; Sdz 5,31; Sdz 10,1; Sdz 10,3; Sdz 10,6; Sdz 11,13; Sdz 12,8; Sdz 12,11)9A gdy synowie Izraela wołali do JHWH, JHWH wzbudził synom Izraela wybawcę i ten ich wybawił. Był nim Otniel,[7] syn Kenaza, brata Kaleba, młodszego od niego. (Joz 15,17; Sdz 1,13; 1 Krn 4,13; 1 Krn 27,15)10Spoczął na nim Duch JHWH,[8] tak że sądził Izraela, a gdy wyszedł na wojnę, JHWH wydał Kuszan-Riszataima, króla Aramu, w jego rękę, i wzmocnił [on] swoją rękę[9] nad Kuszan-Riszataimem.11I uspokoiła się ziemia na czterdzieści[10] lat, aż umarł Otniel, syn Kenaza.
Sędzia drugi: Ehud Uwolnienie spod wpływów moabskich
12Lecz synowie Izraela nadal czynili to, co złe w oczach JHWH, dlatego JHWH wzmocnił Eglona,[11] króla Moabu, nad Izraelem za to, że czynili to, co złe w oczach JHWH. (Wj 15,15; Lb 21,29; Pwt 23,4; 1 Sm 14,47)13Zebrał on u siebie synów Ammona i Amalekitów, poszedł, pobił Izraela – i przejęli Miasto Palm.[12] (Pwt 34,3; Sdz 1,16; 2 Krn 28,15)14Potem synowie Izraela służyli Eglonowi, królowi Moabu, przez osiemnaście lat.15Wtedy synowie Izraela wołali do JHWH i JHWH wzbudził im wybawcę, Ehuda,[13] syna Gery, syna Beniamina, człowieka leworęcznego.[14] Za jego pośrednictwem synowie Izraela wysłali haracz[15] Eglonowi, królowi Moabu. (Sdz 20,16)16A Ehud sporządził sobie miecz długości łokcia,[16] mający dwa ostrza, przypasał go sobie pod płaszczem, u prawego biodra –17i tak przybył z haraczem do Eglona, króla Moabu. Eglon zaś był człowiekiem bardzo otyłym.18Kiedy więc [Ehud] skończył składanie haraczu i odesłał ludzi, którzy haracz nieśli,19sam zawrócił od posągów, które są przy Gilgal, i powiedział: Mam dla ciebie, królu, pewną tajemnicę. Ten zaś powiedział: Cicho! – I wyszli od niego wszyscy, którzy przy nim stali.20Ehud zaś podszedł do niego – a on siedział wtedy w górnej chłodnej komnacie, którą miał tylko dla siebie – i Ehud powiedział: Mam dla ciebie Słowo od Boga. Ten zaś podniósł się z tronu.21Wtedy Ehud wyciągnął swoją lewą rękę, chwycił za miecz u swojego prawego biodra i wbił mu go w brzuch.22Weszła nawet rękojeść za ostrzem, tak że tłuszcz zamknął się za ostrzem, gdyż [Ehud] nie wyciągnął miecza z jego brzucha – i wyszedł [z niego] kał.[17]23Ehud tymczasem wyszedł do krużganka,[18] lecz zamknął za sobą drzwi górnej komnaty i zaryglował je.24A gdy on wyszedł, przyszli jego słudzy, gdy jednak zobaczyli, że oto drzwi górnej komnaty są zaryglowane, powiedzieli: Pewnie w chłodnej komnacie zasłania sobie stopy.[19] (Pwt 28,57; Iz 7,20; Ez 16,25)25Lecz gdy się nakrzątali[20] [przy drzwiach] aż do zakłopotania, a oto on nie otwierał drzwi górnej komnaty, wzięli klucz i otworzyli – a oto ich pan leżał martwy na ziemi!26Ehud zaś, podczas gdy oni zwlekali, uszedł – minął posągi i uszedł do Seira.27A gdy tam wszedł, zadął w róg na pogórzu Efraima i zeszli z nim synowie Izraela z pogórza, on zaś był na ich czele.28I powiedział do nich: Zdążajcie za mną, gdyż JHWH wydał waszych wrogów, Moabitów, w wasze ręce. Zeszli więc za nim i zdobyli brody Jordanu [prowadzące] do Moabu,[21] i nie pozwalali nikomu przejść.29W tym czasie wybili Moabitów, około dziesięciu tysięcy ludzi, wszystkich ludzi krzepkich i uzbrojonych, tak że nikt nie ocalał.30Tego dnia Moab został upokorzony pod ręką Izraela i ziemia uspokoiła się na osiemdziesiąt lat.
Sędzia trzeci: Szamgar Wyzwolenie spod wpływów filistyńskich
31Po nim natomiast nastał Szamgar,[22] syn Anata, który pobił Filistynów – sześciuset ludzi – ościeniem na bydło. On także wybawił Izraela. (Sdz 5,6)