1Wtedy Królestwo Niebios przypominać będzie dziesięć panien. Wzięły one swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego.2Pięć z nich było bezmyślnych, pięć — przezornych.3Bezmyślne wzięły wprawdzie lampy, lecz nie zabrały oliwy.4Przezorne oprócz swych lamp wzięły zapas oliwy.5Pan młody zwlekał z przyjściem. Panny w końcu uległy zmęczeniu i wszystkie zapadły w sen.6W środku nocy obudził je krzyk: Pan młody idzie! Wyjdźcie na spotkanie!7Panny się ocknęły i wzięły do rąk lampy.8Bezmyślne poprosiły przezorne: Ulejcie nam trochę z waszej oliwy, bo nam lampy gasną.9Przezorne na to: Nie, bo wtedy nie wystarczy ani nam, ani wam. Idźcie raczej do sprzedawców, u nich sobie kupcie.10Gdy więc udały się na zakupy, zjawił się pan młody. Panny, które były gotowe, weszły z nim na wesele. I drzwi zostały zamknięte.11Potem zaś nadeszły pozostałe panny. Panie! Panie! — wołały. — Otwórz nam, prosimy!12Lecz On im odpowiedział: Zapewniam, że was nie znam.13Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny.
Przypowieść o talentach
14Będzie wtedy podobnie jak z człowiekiem, który wybierał się w podróż. Przywołał swoich służących i przekazał im mienie.15Jednemu dał pięć talentów,[1] drugiemu dwa, a trzeciemu jeden — każdemu według jego możliwości. Potem wyjechał.16Sługa, który wziął pięć talentów, zaraz poszedł, zaczął nimi obracać i zyskał dalsze pięć.17Podobnie sługa, który wziął dwa, zyskał dalsze dwa.18Ten natomiast, który wziął jeden talent, odszedł, wykopał w ziemi schowek i ukrył pieniądze swojego pana.19Po dłuższym czasie pan wraca i wzywa służących do rozliczeń.20Ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł dalsze pięć i oznajmił: Panie! Powierzyłeś mi pięć talentów. Proszę — zyskałem dalsze pięć.21Pan na to: Wspaniale, dobry i wierny sługo! Okazałeś się wierny w paru sprawach, teraz postawię cię nad wieloma. Wejdź, wesel się razem ze mną.22Następnie przyszedł ten, który otrzymał dwa talenty. Panie — powiedział — powierzyłeś mi dwa talenty. Zobacz, zyskałem dalsze dwa.23Pan odpowiedział: Wspaniale, dobry i wierny sługo, okazałeś się wierny w paru sprawach, postawię cię teraz nad wieloma. Wejdź, wesel się razem ze mną.24W końcu zjawił się ten, który dostał jeden talent. Panie — powiedział — przekonałem się, że jesteś twardym człowiekiem. Żniesz, gdzie nie posiałeś, zbierasz, gdzie nie rozsypałeś.25Przestraszyłem się więc. Poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Zwracam to, co twoje.26Wtedy pan odpowiedział: Zły i leniwy sługo! Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem.27Trzeba więc było powierzyć moje pieniądze bankierom, a ja po przyjeździe odebrałbym je z zyskiem.28Zabierzcie mu ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów.29Każdy bowiem, kto ma, otrzyma więcej i będzie miał w nadmiarze, a temu, kto nie ma, zabiorą i to, co ma.30A nieużytecznego sługę wyrzućcie na zewnątrz, w ciemność. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.
O sądzie nad żywymi
31Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swojej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały32i będą zgromadzone przed Nim wszystkie narody. Wówczas odłączy jednych ludzi od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów.33Owce ustawi po swej prawej stronie, a kozły — po lewej.34Wtedy jako Król powie tym po prawej stronie: Wyróżnieni przez mojego Ojca, podejdźcie, odziedziczcie Królestwo przygotowane wam od stworzenia świata.35Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść, byłem spragniony, a daliście Mi pić, byłem obcym przybyszem, a przyjęliście Mnie,36byłem nagi, a ubraliście Mnie, byłem chory, a doglądaliście Mnie, byłem w więzieniu, a odwiedziliście Mnie.37A sprawiedliwi zapytają: Panie! Kiedy widzieliśmy Cię głodnym, a daliśmy Ci jeść, lub spragnionym, a daliśmy Ci pić?38Kiedy widzieliśmy Cię obcym przybyszem, a przyjęliśmy Cię, lub nagim, a ubraliśmy Cię?39Kiedy też widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu, a odwiedziliśmy Cię?40Król natomiast odpowie: Zapewniam was, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, uczyniliście Mnie.41Następnie powie tym po lewej stronie: Odejdźcie ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom.42Gdyż byłem głodny, a nie daliście Mi jeść, byłem spragniony, a nie daliście Mi pić.43Byłem obcym przybyszem, a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie ubraliście Mnie, chorym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie.44A oni zapytają: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym lub spragnionym, lub obcym przybyszem, lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu — i nie usłużyliśmy Ci?45Zapewniam was — odpowie — czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście Mnie.46I odejdą ci ludzie, by ponieść wieczną karę, sprawiedliwi zaś wkroczą w życie wieczne.
Mateusza 25
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy[1] i wyszły na spotkanie pana młodego.[2] (Mt 5,15; Mt 9,15; Mt 23,13; Mt 25,34; Łk 12,35; Łk 12,36; Dz 20,8; 2 Kor 11,2; Flp 3,20; Tt 2,13; Ap 19,7)2Pięć zaś z nich było głupich, a pięć roztropnych. (Mt 7,24; Mt 7,26; Mt 24,45)3Głupie bowiem wzięły swoje lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy.4Roztropne zaś zabrały oliwę w zbiorniczkach wraz ze swoimi lampami.5A gdy pan młody zwlekał, wszystkie zdrzemnęły się i posnęły. (Mt 24,48; 1 Kor 11,30; 1 Tes 5,6)6O północy zaś rozległ się krzyk: Oto pan młody, wyjdźcie mu na spotkanie.7Wtedy ocknęły się wszystkie te panny i poprawiły swoje lampy. (Ef 5,14)8Głupie zaś powiedziały do roztropnych: Dajcie nam z waszej oliwy, gdyż nasze lampy gasną. (Łk 12,35)9A roztropne odpowiedziały: By nie zabrakło nam i wam, idźcie raczej do sprzedawców i kupcie sobie. (Ap 11,4)10Gdy zaś one odeszły kupić, przyszedł pan młody i te, które były gotowe, weszły z Nim na wesele i drzwi zostały zamknięte. (Mt 22,4; Mt 24,44; Łk 13,25; 1 Tes 4,16; 2 P 3,14; Ap 19,7; Ap 19,9)11Potem zaś nadeszły i pozostałe panny, mówiąc: Panie! Panie! Otwórz nam. (Mt 7,21)12A on odpowiedział: Zapewniam, że nie znam was.13Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny. (Mt 24,36; Mt 24,42; Łk 12,37; 1 Kor 16,13; Ef 6,18; Kol 4,2; 1 Tes 5,6; 1 P 4,7; 1 P 5,8; Ap 3,2; Ap 16,15)
Przypowieść o talentach
14Podobnie bowiem pewien człowiek odjeżdżający [za granicę] przywołał własne sługi i przekazał im swoje mienie. (Mt 21,33; Mk 13,34; Łk 19,12)15Temu dał pięć talentów,[3] temu dwa, a tamtemu jeden – każdemu według własnej mocy – i odjechał. Zaraz (Mt 18,24; Rz 12,6; 1 Kor 12,4; 1 P 4,10)16ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, obrócił nimi i zyskał dalsze pięć.17Podobnie ten, który dwa, zyskał dalsze dwa.18Ten zaś, który otrzymał jeden, odszedł, rozkopał ziemię i ukrył srebro swojego pana.19Po długim zaś czasie przychodzi pan tych sług i rozlicza z nimi sprawę. (Mt 16,27; Mt 18,23; Rz 14,10; 1 Kor 4,5; 2 Kor 5,10)20Podszedł więc ten, który otrzymał pięć talentów, przyniósł dalsze pięć talentów i mówi: Panie, powierzyłeś mi pięć talentów; oto zyskałem dalsze pięć talentów.21A jego pan powiedział: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych, postawię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana.[4] (Mt 24,45; Mt 24,47; Mt 25,23; Łk 12,44; Łk 16,10)22Podszedł też ten, który otrzymał dwa talenty, i powiedział: Panie, powierzyłeś mi dwa talenty, oto zyskałem dalsze dwa talenty.23A jego pan na to: Dobrze, sługo dobry i wierny, byłeś wierny w małych, postawię cię nad wieloma; wejdź do radości swego pana.24Podszedł także ten, który posiadł jeden talent, i powiedział: Panie, przekonałem się,[5] że jesteś twardym[6] człowiekiem, że żniesz, gdzie nie posiałeś, i zbierasz, gdzie nie rozsypałeś.25Przestraszony więc odszedłem i ukryłem twój talent w ziemi; oto masz, co twoje.26Jego pan zaś odpowiedział mu: Sługo zły i leniwy![7] Byłeś świadom, że żnę, gdzie nie posiałem, i zbieram, gdzie nie rozsypałem. (Mt 18,32; Rz 12,11)27Trzeba ci więc było położyć moje srebrniki bankierom, a ja po przyjściu odebrałbym to, co moje, z zyskiem.[8]28Zabierzcie mu więc talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów;29każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i będzie miał w nadmiarze, temu zaś, który nie ma, zostanie zabrane i to, co ma. (Mt 13,12; Łk 8,18)30A nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność zewnętrzną; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. (Mt 8,12; Mt 13,42; Mt 13,50; Mt 22,13; Mt 24,51; Łk 13,28)
O sądzie nad żywymi
31Gdy zaś przyjdzie Syn Człowieczy w swojej chwale, a z Nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie swojej chwały; (Mt 16,27; Mt 19,28; Łk 1,32; Jud 1,14; Ap 3,21; Ap 20,11)32i będą zgromadzone przed Nim wszystkie narody, i odłączy jednych od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów; (Dz 10,42; Rz 14,10; 2 Kor 5,10; 2 Tm 4,1)33i postawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy.[9]34Wtedy powie Król tym po swojej prawicy: Przyjdźcie, błogosławieni mojego Ojca, odziedziczcie Królestwo przygotowane dla was od założenia świata. (Mt 13,35; Mt 25,1; Mk 1,15; Łk 12,32; Łk 19,38; Dz 20,32; Rz 8,17; 1 Kor 15,50; Ga 5,21; Ef 1,4; Hbr 4,3; Jk 2,5; Ap 13,8; Ap 17,8; Ap 17,14; Ap 19,16)35Gdyż głodowałem, a daliście Mi jeść, pragnąłem, a napoiliście Mnie, byłem obcym [przybyszem], a przyjęliście Mnie, (Mt 10,42; Hbr 13,2)36nagi, a odzialiście Mnie, chorowałem, a odwiedziliście Mnie,[10] byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. (Jk 1,27; Jk 2,15)37Wtedy odpowiedzą Mu sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodującym, a nakarmiliśmy [Cię], lub spragnionym, a napoiliśmy [Cię]?38Kiedy widzieliśmy Cię obcym [przybyszem], a przyjęliśmy [Cię], lub nagim, a odzialiśmy [Cię]?39Kiedy też widzieliśmy Cię chorującym lub w więzieniu, a przyszliśmy do Ciebie?40A Król im odpowie: Zapewniam was, cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci,[11] uczyniliście Mnie. (Mt 10,40; Mt 10,42; Mt 18,5; Mt 28,10; Rz 8,29; Hbr 2,11; Hbr 2,17)41Następnie powie i tym po lewicy: Idźcie ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom. (Mt 7,23; Mt 18,8; Mk 9,48; 2 P 2,4; Jud 1,6; Jud 1,7; Ap 12,7; Ap 14,10; Ap 19,20; Ap 20,10; Ap 20,14)42Gdyż głodowałem, a nie daliście Mi jeść, pragnąłem, a nie napoiliście Mnie.43Byłem obcym [przybyszem], a nie przyjęliście Mnie, nagim, a nie odzialiście Mnie, chorym i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie.44Wtedy odpowiedzą i oni: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodującym lub spragnionym, lub obcym [przybyszem], lub nagim, lub chorym, lub w więzieniu – i nie usłużyliśmy Ci?45Wówczas odpowie im: Zapewniam was, czegokolwiek nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście też Mnie. (Łk 10,16)46I odejdą ci na wieczną karę, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego. (Mt 19,29; Rz 2,5)