1Przed świętem Paschy Jezus był już świadom, że nadeszła godzina Jego przejścia z tego świata do Ojca. Chciał więc pokazać tym, którzy należeli do Niego i których pokochał w tym świecie, że ich kocha bez reszty.2Trwała wieczerza. Diabeł zasiał już w sercu Judasza, syna Szymona Iskariota, myśl o wydaniu Go.3Jezus wiedział, że Ojciec przekazał wszystko w Jego ręce. Wiedział, że wyszedł od Boga i że do Boga odchodzi.4W tych okolicznościach wstał od wieczerzy, złożył swe wierzchnie szaty, wziął płócienny ręcznik i przepasał się nim.5Następnie nalał wody do miednicy, zaczął myć nogi uczniów i wycierać ręcznikiem, którym był przepasany.6Gdy podszedł do Szymona Piotra, ten Go zapytał: Panie, Ty mi chcesz myć nogi?7Jezus odpowiedział: Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz. Przyjdzie jednak chwila, gdy stanie się to dla ciebie jasne.8Piotr nie mógł się z tym pogodzić: Za nic w świecie nie będziesz mył mi nóg! A Jezus na to: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał ze Mną działu.9Szymon Piotr zmienił więc zdanie: Panie — powiedział — myj nie tylko moje nogi, ale i ręce, i głowę.10Jezus odpowiedział: Wykąpany człowiek nie musi myć nic poza nogami. Jest cały czysty. Wy też jesteście czyści, ale nie wszyscy.11Jezus bowiem był świadom, kto ma Go wydać, i właśnie dlatego powiedział, że nie wszyscy są czyści.12Gdy więc umył im nogi, włożył swe szaty, ponownie usiadł i powiedział: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?13Wy zwracacie się do Mnie: Nauczycielu i Panie. I słusznie czynicie, bo Nim jestem.14Jeśli zatem Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, wy również powinniście sobie nawzajem to czynić.15Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem.16Ręczę i zapewniam: Sługa nie jest większy od swego pana ani poseł od tego, który go posyła.17Skoro już o tym wiecie, jesteście szczęśliwi — o ile będziecie tak postępować.18Nie mam na myśli was wszystkich. Ja wiem, kogo wybrałem. Lecz niech wypełni się Pismo: Ten, który je mój chleb, wystąpił przeciwko Mnie zdradziecko.[1]19Mówię wam o tym teraz, uprzedzając bieg zdarzeń, abyście, gdy będzie po wszystkim, uwierzyli, że to Ja jestem.20Ręczę i zapewniam, kto przyjmuje tego, którego Ja posyłam, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał.
Zapowiedź zdrady
21Po tych słowach Jezus poruszony do głębi wyznał: Ręczę i zapewniam, jeden z was Mnie wyda.22Uczniowie zaczęli przyglądać się sobie nawzajem niepewni, o kim mówi.23A jeden z Jego uczniów — ten, którego Jezus kochał — spoczywał obok Jezusa.24Szymon Piotr dał mu zatem znak, by się dowiedział, o kogo chodzi.25Ten więc, ponieważ był przy Jezusie, zapytał: Panie! Kto to jest?26Jezus odpowiedział: Ten, któremu Ja podam umoczony kawałek chleba. Następnie umoczył kawałek chleba i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskariota.27I wtedy, gdy Judasz wziął kawałek chleba, wstąpił w niego szatan. Jezus powiedział więc do niego: Spełniaj czym prędzej swój zamiar.28Nikt ze spoczywających przy stole nie zrozumiał jednak, o co chodzi.29Niektórzy przypuszczali nawet, że ponieważ Judasz zarządzał sakiewką, Jezus posyła go, by kupił, czego im trzeba na święto, albo by dał coś ubogim.30On zatem wziął ten kawałek i natychmiast wyszedł. A była noc.
MOWA POŻEGNALNA
31Po jego wyjściu Jezus powiedział: Teraz Syn Człowieczy będzie uwielbiony i w Nim Bóg odbierze sobie chwałę.32Jeśli Bóg w Nim odbierze sobie chwałę, to również Bóg w sobie otoczy Go chwałą — otoczy Go chwałą już wkrótce.33Drogie dzieci! Jeszcze chwilę jestem z wami. Będziecie Mnie szukać. Mówię wam teraz to, co niegdyś Żydom, że gdzie Ja idę, wy przyjść nie zdołacie.
Zaproszenie do wzajemnej miłości
34Daję wam nowe przykazanie: Kochajcie się wzajemnie; kochajcie jedni drugich tak, jak Ja was ukochałem.35Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli jedni drugich darzyć będziecie miłością.
Zapowiedź załamania się Piotra
36Wtedy Szymon Piotr zwrócił się do Niego: Panie, dokąd idziesz? Jezus odpowiedział: Tam, dokąd idę, teraz iść za Mną nie możesz, jednak potem pójdziesz.37Piotr ciągnął dalej: Panie! Dlaczego teraz nie mogę iść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie.38Jezus odpowiedział: Oddasz za Mnie swoje życie? Ręczę i zapewniam: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz.
Jana 13
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Przed świętem Paschy zaś Jezus – świadom, że nadeszła Jego godzina, aby przeszedł z tego świata do Ojca – tych, których pokochał na tym świecie, pokochał do końca.[1] (Ga 2,20; 1 J 3,16)2Stąd w czasie wieczerzy, gdy już diabeł zasiał w sercu Judasza, syna Szymona Iskariota, [myśl] o wydaniu Go, (Mt 10,4; Łk 22,3)3świadom, że Ojciec powierzył wszystko w Jego ręce, oraz że od Boga wyszedł i do Boga odchodzi, (Mt 11,27; Mt 28,18)4wstał od wieczerzy, złożył szaty, wziął płócienny ręcznik i przepasał się [nim]. (Mt 11,29; Mt 20,28; Łk 12,37)5Następnie nalał wody do miednicy, zaczął myć uczniom nogi i wycierać [je] ręcznikiem, którym był przepasany.6Podszedł też do Szymona Piotra, który Go zapytał: Panie, Ty chcesz myć mi nogi? (1 P 5,2)7Jezus odpowiedział mu: Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, zrozumiesz jednak potem.8Piotr na to: Nigdy nie będziesz mył mi nóg![2] Jezus odpowiedział mu: Jeśli cię nie umyję, nie masz ze Mną działu.9Szymon Piotr powiedział wówczas: Panie, nie tylko moje nogi, ale i ręce, i głowę.10Jezus mu na to: Wykąpany [człowiek] nie ma potrzeby myć nic poza nogami, gdyż jest cały czysty; i wy jesteście czyści, ale nie wszyscy. (Tt 3,5)11Był bowiem świadom, kto ma Go wydać – dlatego powiedział: Nie wszyscy jesteście czyści.12Gdy więc umył im nogi, przywdział swoje szaty, spoczął ponownie i powiedział im: Czy rozumiecie, co wam uczyniłem?13Wy zwracacie się do Mnie: Nauczycielu i Panie;[3] i słusznie mówicie, bo jestem Nim. (Mt 23,8; Mt 23,10; Mt 26,18; Dz 2,36; Dz 10,36; Rz 10,9; Rz 14,8; 1 Kor 8,6; 1 Kor 12,3; Flp 2,11; Kol 2,6; Kol 2,10)14Jeśli zatem Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, i wy sobie nawzajem powinniście myć nogi. (Łk 22,27; Flp 2,5; 1 Tm 5,10; 1 P 5,5)15Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy czynili tak, jak Ja wam uczyniłem. (1 Tm 4,12; 1 P 2,21; 1 J 2,6)16Ręczę i zapewniam was: Sługa nie jest większy od swego pana ani poseł nie jest większy od tego, który go posyła. (Mt 10,24; Łk 6,40)17Skoro to wiecie, jesteście szczęśliwi – o ile będziecie to czynić. (Mt 7,24; Łk 11,28; Jk 1,22; Jk 1,25)18Nie mówię o was wszystkich; Ja znam tych, których wybrałem; lecz niech wypełni się[4] Pismo: Ten, który spożywa mój chleb, podniósł na Mnie swoją piętę.[5] (Mt 1,22; Mt 26,23)19Mówię wam to teraz, zanim się to stanie, abyście, gdy się to stanie, uwierzyli, że to Ja jestem.20Ręczę i zapewniam was: Kto przyjmuje tego, którego posyłam, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. (Mt 10,40; Łk 9,48)
Zapowiedź zdrady
21Po tych słowach Jezus przejął się w duchu i wyznał: Ręczę i zapewniam was, że jeden z was Mnie wyda. (Mt 26,20; Mk 14,17; Łk 22,21)22Uczniowie zaczęli przyglądać się sobie nawzajem niepewni, o kim mówi.23A jeden z Jego uczniów – ten, którego Jezus kochał – spoczywał przy piersi Jezusa.[6]24Skinął zatem na niego Szymon Piotr, aby się dowiedział, o kim mówi.25Ten więc, spoczywając przy piersi Jezusa, zapytał Go: Panie! Kto to jest?26Jezus odpowiedział: Ten, któremu Ja podam zanurzony[7] [w misie] kawałek chleba. Następnie zanurzył kawałek chleba, wziął i dał Judaszowi, [synowi] Szymona Iskariota.27I wtedy, po [podaniu] kawałka chleba, wszedł w niego szatan. Jezus więc powiedział do niego: To, co zamierzasz uczynić,[8] uczyń szybko. (Łk 22,3)28Nikt jednak ze spoczywających [przy stole] nie zrozumiał, po co mu to powiedział.29Niektórzy nawet przypuszczali, że ponieważ Judasz ma sakiewkę, Jezus mówi mu: Zakup, co nam potrzebne na święto, albo aby dał coś ubogim.30On zatem wziął kawałek chleba i zaraz wyszedł. A była noc.
MOWA POŻEGNALNA
31Gdy więc wyszedł, Jezus powiedział: Teraz Syn Człowieczy zostanie uwielbiony i Bóg zostanie uwielbiony w Nim.[9]32Jeśli Bóg zostanie uwielbiony w Nim, to i Bóg uwielbi Go sobie – i to zaraz Go uwielbi.33Dzieci! Jeszcze chwilę jestem z wami; będziecie Mnie szukać i – jak powiedziałem Żydom, że gdzie Ja idę, wy przyjść nie zdołacie – tak teraz mówię wam.
36Wtedy Szymon Piotr zwrócił się do Niego: Panie, dokąd idziesz? Jezus odpowiedział mu: Tam, dokąd idę, teraz iść za Mną nie możesz, jednak potem pójdziesz. (Mt 26,31; Mk 14,27; Łk 22,31)37Piotr ciągnął dalej: Panie, dlaczego teraz nie mogę iść za Tobą? Duszę moją położę za Ciebie.38Jezus odpowiedział: Położysz za Mnie swoją duszę? Ręczę i zapewniam cię: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz.