1Drodzy bracia, jako ludzie ufający naszemu Panu Jezusowi, Chrystusowi otoczonemu chwałą, nie wyróżniajcie jednych osób kosztem innych.2Na przykład, co byście zrobili, gdyby na wasze zgromadzenie przyszedł człowiek w wykwintnej szacie, ze złotym pierścieniem na palcu, oraz człowiek ubogi, w nieświeżym ubraniu?3Jeśli zwrócilibyście uwagę na tego bogatego i zaproponowali: Usiądź tu sobie wygodnie, a ubogiemu polecili: Ty stań lub usiądź tam[1] przy moim podnóżku,4to czy nie byłby to osąd? A wy — czy nie stawialibyście siebie w roli sędziów, rozumujących jednak niewłaściwie?5Posłuchajcie, moi kochani bracia, czy to nie Bóg wybrał ludzi ubogich w oczach świata, a bogatych w wierze i przez to dziedziców Królestwa, które obiecał tym, którzy Go pokochali?6Wy tymczasem pogardziliście ubogim! Czy to nie bogaci was wyzyskują i czy nie oni ciągają was po sądach?7Czy nie oni bluźnią wspaniałemu imieniu, które zostało nad wami wezwane?8Jeśli wiernie — i zgodnie z Pismem — wypełniacie królewskie prawo: Masz kochać swojego bliźniego tak, jak samego siebie, postępujecie szlachetnie.9Jeśli natomiast wyróżniacie jednych kosztem drugich, popełniacie grzech i w świetle Prawa jesteście przestępcami.10Bo gdyby ktoś zadośćuczynił całemu Prawu, a potknął się tylko na jednym przykazaniu, i tak byłby winien naruszenia całości.11Ten bowiem, który powiedział: Masz nie cudzołożyć, powiedział również: Masz nie zabijać. Jeśli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz — złamałeś Prawo.12Mówcie i postępujcie jak ci, którzy mają być sądzeni przez Prawo wolności.13Nad tym, kto nie okazał miłosierdzia, odbywa się sąd bez miłosierdzia. Miłosierdzie przezwycięża sąd.
Związek wiary z uczynkami
14Co za pożytek, drodzy bracia, gdy ktoś twierdzi, że ma wiarę, a nie idą za tym uczynki? Czy taka wiara może go zbawić?15Na przykład: Brat lub siostra nie mają w co się ubrać. Codziennie brak im chleba.16Ale ktoś z was im mówi: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie — nie robiąc nic dla zaspokojenia ich potrzeb. Jaką korzyść niosą same słowa?17Podobnie z wiarą. Jeśli nie towarzyszą jej uczynki, jest martwa jako taka.18Ktoś mógłby nawet powiedzieć: Ty masz samą wiarę, ja mam również uczynki. Pokaż mi swoją wiarę, nie odwołując się do uczynków, a ja ci pokażę moją, o której świadczą czyny.19Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Pięknie! Demony również wierzą — i drżą.20Chcesz się przekonać, bezmyślny człowieku, że wiara bez uczynków jest pusta?21Przyjrzyj się naszemu ojcu Abrahamowi. Dzięki czemu został usprawiedliwiony, gdy ofiarował na ołtarzu swego syna Izaaka? Czy nie dzięki uczynkom?22Wiara wyraźnie współdziałała z jego uczynkami. Uczynki uczyniły tę wiarę doskonałą.23W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: Abraham uwierzył Bogu i uznano mu to za sprawiedliwość. Został też nazwany przyjacielem Boga.24Widzicie więc, że człowiek zostaje usprawiedliwiony dzięki uczynkom, a nie jedynie dzięki wierze.25Podobnie było z Rachab, prostytutką. Ona również została usprawiedliwiona dzięki uczynkom, bo przecież przyjęła zwiadowców, a następnie wypuściła ich inną drogą.26Otóż jak ciało bez ducha jest martwe, tak martwa jest wiara bez uczynków.
Jakuba 2
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Bracia moi, nie łączcie wiary naszego Pana Jezusa,[1] Chrystusa chwały,[2] z wyróżnianiem jednych osób przed drugimi.[3] (Mt 22,16; Dz 3,6; Dz 7,2; Dz 10,34; Rz 2,11; Rz 3,22; Rz 9,4; 1 Kor 2,8; 2 Kor 4,6; Ga 2,15; Ga 2,16; Ga 2,20; Ga 3,22; Ga 3,26; Ef 1,17; Ef 6,9; Kol 3,25; Hbr 1,3; Hbr 9,5; Jk 1,2; Jk 2,5; Jk 2,9; Jk 2,14; Ap 14,12)2Bo gdyby wszedł na wasze zgromadzenie[4] człowiek ze złotym pierścieniem na palcu i w lśniącej szacie oraz przyszedł ubogi w znoszonej szacie, (Łk 4,15; Łk 4,20; Łk 4,28; Łk 12,11; Ga 2,10; Hbr 10,25)3a wy zwrócilibyście uwagę na tego w lśniącej szacie i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań lub usiądź tam[5] u mojego podnóżka,4to[6] czy nie dopuściliście między sobą do osądu i czy nie staliście się sędziami [kierującymi się] błędnym rozumowaniem? (Jk 3,17)5Posłuchajcie, bracia moi ukochani, czy nie Bóg wybrał ubogich w tym świecie,[7] a bogatych w wierze i [przez to] dziedziców Królestwa, które obiecał tym, którzy Go kochają? (Mt 5,3; Łk 12,21; Łk 12,32; Dz 7,20; 1 Kor 1,18; 1 Kor 1,27; 1 Kor 2,9; 2 Kor 8,9; 2 Kor 10,4; 1 Tm 6,18; Jk 1,12; Jk 4,4; Ap 2,9)6Wy tymczasem pogardziliście ubogim. Czy nie bogaci was wyzyskują i nie oni ciągają was po sądach? (Dz 8,3; Dz 16,19; Dz 18,12; 1 Kor 11,22; Jk 5,1)7Czy nie oni bluźnią szlachetnemu imieniu, które zostało nad wami wezwane? (Dz 15,17)8Jeśli rzeczywiście wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie prawo: Będziesz kochał swojego bliźniego jak samego siebie, postępujecie szlachetnie. (Mt 5,43; Mt 19,19; Mt 22,39; Rz 13,9; Ga 5,14)9Lecz jeśli wyróżniacie jednych przed drugimi, popełniacie grzech, jako uznani przez Prawo za przestępców. (Jk 2,1)10Ktokolwiek bowiem zachowałby całe Prawo, a potknął się w jednym, stałby się winien wszystkiego. (Mt 5,19; Ga 3,10; Ga 5,3)11Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeśli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, stałeś się przestępcą Prawa. (Mt 5,21; Mt 5,27; Mt 19,18; Rz 13,9)12Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez prawo wolności. (Jk 1,25; Jk 3,1)13Sąd bowiem bez miłosierdzia temu, kto nie okazał miłosierdzia – miłosierdzie triumfuje nad sądem.[8] (Mt 5,7; Mt 6,14; Mt 7,1; Mt 9,13; Mt 12,7; Mt 16,27; Mt 18,32; Mt 18,33; Mt 25,45; Łk 6,37)
Związek wiary z uczynkami
14Co za pożytek, moi bracia, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, lecz nie ma uczynków? Czy wiara jest w stanie go zbawić?[9] (Mt 7,26; Jk 1,22)15Jeśli brat albo siostra są nadzy i pozbawieni są codziennego pożywienia, (Mt 25,35)16a ktoś spośród was im powie: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, nie zaspokajając jednak potrzeby ich ciała, jaki z tego pożytek? (Łk 3,11; 1 J 3,17)17Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. (Jk 2,20; Jk 2,26)18Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z moich uczynków. (Mt 7,16; Rz 3,28; Ga 5,6; Jk 3,13)19Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Pięknie czynisz; demony również wierzą – i drżą. (Mt 8,28; Mk 12,29; Rz 3,30; 1 Kor 8,6)20Chcesz zaś poznać, pusty człowieku, że wiara bez uczynków jest bezużyteczna?[10] (Jk 2,26; 2 P 1,8)21Czyż Abraham, nasz ojciec, nie z uczynków został usprawiedliwiony, gdy ofiarował na ołtarzu swego syna Izaaka? (Hbr 11,17)22Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i z uczynków wiara została uczyniona doskonałą. (Ga 5,6; 1 Tes 1,3)23I wypełniło się Pismo, które mówi: Abraham zaś uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.[11] (Rz 4,3; Rz 4,9; Rz 4,22; Ga 3,6)24Widzicie, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. (Rz 3,20; Rz 3,28; Rz 3,30; Ga 2,16)25A podobnie i Rahab, nierządnica, czy nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła inną drogą? (Hbr 11,31)26Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa. (Jk 2,17; Jk 2,20)