1Teofilu, mój pierwszy traktat dotyczył wszystkiego, co Jezus czynił i czego nauczał, od rozpoczęcia swej działalności2aż do dnia, kiedy to za sprawą Ducha Świętego wydał polecenia wybranym przez siebie apostołom, a następnie został zabrany w górę.3Im też, po swojej męce, przedstawił się jako żywy. Dał na to wiele przekonywających dowodów. Ukazywał się im bowiem przez czterdzieści dni i mówił o Królestwie Bożym.4W czasie jednego z takich wspólnych spotkań zarządził: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, ale oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode Mnie.5Mówiłem, że Jan wprawdzie chrzcił w wodzie, wy jednak po niedługim czasie zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym.
Wniebowstąpienie Jezusa
6Kiedy ich więc zgromadził, zapytali Go: Panie, czy w tym okresie przywrócisz Izraelowi królestwo do jego dawnej świetności?7W odpowiedzi usłyszeli: Nie do was należy poznanie okresów i dat, które sam Ojciec ustalił z racji swojej władzy.8Otrzymacie moc Ducha Świętego, kiedy na was zstąpi, i będziecie Mi świadkami tu, w Jerozolimie, w całej Judei, Samarii — i aż po najdalsze krańce ziemi.9Po tych słowach, a widzieli to na własne oczy, został uniesiony w górę i obłok zabrał Go sprzed ich oczu.10A gdy tak patrzyli, jak On wstępuje do nieba, stanęli przy nich dwaj mężczyźni ubrani w białe szaty.11Galilejczycy — zapytali — dlaczego tak stoicie i patrzycie w niebo? Ten Jezus, który został zabrany od was w górę, do nieba, przyjdzie w taki sam sposób, w jaki widzieliście, że odszedł.
Powrót do Jerozolimy
12Po tym wszystkim zeszli z góry zwanej Oliwną, leżącej w pobliżu Jerozolimy, w odległości drogi szabatniej,[1] i wrócili do miasta.13Tam udali się do sali na piętrze, w której zatrzymali się: Piotr, Jan, Jakub, Andrzej, Filip, Tomasz, Bartłomiej, Mateusz, Jakub, syn Halfeusza, Szymon Zelota i Juda, syn Jakuba.14Ci wszyscy trwali jednomyślnie w modlitwie wraz z kobietami oraz Marią, matką Jezusa, i Jego braćmi.
Wybór dwunastego apostoła
15W tych dniach Piotr wystąpił wśród braci — a było tam zgromadzonych około stu dwudziestu osób[2] — i powiedział:16Drodzy bracia! Musiały się spełnić słowa Pisma, w których Duch Święty ustami Dawida zapowiedział, że pojawi się ktoś taki jak Judasz i stanie się przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa.17Bo rzeczywiście ten człowiek zaliczał się do nas i miał udział w posłudze podobnej do naszej.18On to za zapłatę uzyskaną z niesprawiedliwości nabył pole, a kiedy upadł na twarz, pękł mu brzuch i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.19Dowiedzieli się o tym wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, tak że nazwano to pole w ich własnym języku Hakeldamah, to jest: Pole Krwi.20W Księdze Psalmów czytamy bowiem: Niech jego siedziba stanie się pusta i niech nie będzie nikogo, kto by w niej zamieszkał.[3] Oraz: A jego urząd niech weźmie ktoś inny!21Należałoby więc spośród mężczyzn, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, gdy przebywał z nami Pan Jezus,22począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w którym został zabrany od nas w górę, wybrać jednego, który byłby wraz z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.23Wówczas wskazali dwóch: Józefa, zwanego Barsabbasem lub Justusem, oraz Macieja.24Następnie wznieśli modlitwę: Ty, Panie, znasz serca wszystkich. Wskaż, którego z tych dwóch wybrałeś,25aby zastąpił Judasza w tej posłudze i apostolstwie, od którego on się odwrócił i odszedł na własne miejsce.26Potem podali im losy i los padł na Macieja. Dołączono go zatem do grona jedenastu apostołów.
Dzieje Apostolskie 1
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
15W tych też dniach Piotr powstał wśród braci – a był tam na jednym [miejscu] tłum około stu dwudziestu imion[28] – i powiedział: (Dz 2,14; Ap 3,4; Ap 11,13)16Mężowie bracia![29] Musiało zostać spełnione Pismo, w którym Duch Święty, przez usta Dawida,[30] zapowiedział o Judaszu, który stał się przewodnikiem tych, którzy schwytali Jezusa – (Mt 26,48)17gdyż został zaliczony do nas i otrzymał udział w tej posłudze. (Mt 10,4; Łk 6,16; Dz 6,4; Dz 20,24; Dz 21,19; 2 Kor 3,8; 2 Kor 4,1)18On to więc za zapłatę niesprawiedliwości nabył pole, a gdy padł na twarz, pękł przez środek i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności.[31] (Mt 27,3; Mt 27,5; 2 P 2,13; 2 P 2,15)19I stało się to wiadome wszystkim mieszkańcom Jerozolimy, tak że nazwano to pole w ich własnym dialekcie[32] Hakeldamah,[33] to jest Pole Krwi.[34] (Mt 27,3; Mt 27,7; Mt 27,8)20Napisane jest bowiem w zwoju Psalmów: Niech jego siedziba stanie się pusta i niech nie będzie w niej mieszkającego. oraz: Niech jego opiekuństwo[35] weźmie [ktoś] inny. (1 Tm 3,1)21Trzeba więc, aby spośród mężczyzn, którzy schodzili się z nami przez cały czas, kiedy przebywał wśród nas[36] Pan Jezus,22począwszy od chrztu Jana aż do dnia, w którym został od nas wzięty w górę, jeden z tych stał się z nami świadkiem Jego zmartwychwstania.[37] (Mt 3,13; Mk 1,4; Mk 1,9; Mk 16,19; Łk 3,21; Dz 1,2; Dz 1,8; Dz 1,9; Dz 2,24; Dz 2,31; Dz 2,32; Dz 4,2; Dz 4,33; Dz 13,24; Dz 17,18; Dz 17,32; Dz 23,6; Dz 24,15; Dz 24,21)23I postawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabbasem, którego też nazywano Justusem, oraz Mattiasza.[38] (Łk 10,1; Dz 15,22; Dz 18,7; Kol 4,11)24I pomodlili się tymi słowy: Ty, Panie, który znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, (Łk 16,15; Dz 6,6; Rz 8,27)25aby zajął miejsce w tej posłudze i apostolstwie, od którego odwrócił się Judasz, aby pójść na swe własne miejsce. (1 Kor 9,1; Ga 2,8)26I dali im losy;[39] a los padł na Mattiasza; on też został doliczony do jedenastu apostołów.