1 Piotra 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Odrzućcie zatem każdy przejaw złości, najmniejszy choćby podstęp, obłudę, zazdrość i wszelką obmowę.2 Jako nowo narodzone niemowlęta zapragnijcie niesfałszowanego, duchowego[1] mleka. Dzięki niemu będziecie mogli rozwijać się dla zbawienia.3 Bo przecież już posmakowaliście dobroci Pana.4 Gdy zbliżacie się do Niego, Żywego Kamienia, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga uznanego za wybrany i kosztowny,5 wówczas wy sami, jako żywe kamienie, jesteście budowani[2] niczym duchowy dom, by być świętym kapłaństwem i składać duchowe ofiary, miłe Bogu ze względu na Jezusa Chrystusa.6 Dlatego Pismo głosi: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany i kosztowny. Kto w Niego wierzy, nie będzie zawstydzony.[3]7 Dla was zatem, wierzących, jest on cenny. Natomiast dla niewierzących, kamień ten, jako odrzucony przez budujących, pozostaje kamieniem węgielnym,8 przyczyną upadku i skałą skandalu. Potykają się o nią ci, którzy nie wierzą Słowu, na co zresztą są przeznaczeni.9 Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, by rozgłaszać wspaniałość[4] Tego, który was wyrwał z ciemności i wprowadził w swoje zachwycające światło.10 Wy, którzy niegdyś byliście nie-ludem, teraz jesteście ludem Bożym! Dla was niegdyś nie było miłosierdzia, a teraz go dostąpiliście!11 Kochani, zachęcam was, abyście jako uchodźcy, jako ludzie nietutejsi, rezygnowali z żądz ciała, które walczą przeciwko duszy.12 Wszelkie sprawy wśród pogan prowadźcie w sposób szlachetny, tak by ci, którzy pomawiają was jako złoczyńców, przyglądając się pięknu waszych czynów, mogli uwielbić Boga, gdy przyjdzie dzień nawiedzenia.13 Respektujcie wszelki ludzki porządek ze względu na Pana. Poważajcie króla jako sprawującego władzę.14 Nie lekceważcie namiestników jako posłanych przez niego, aby karać przestępców i nagradzać uczciwych.15 Bożą wolą jest bowiem, abyście dobrym postępowaniem odbierali nierozumnym ludziom mowę wynikającą z ich niewiedzy.16 Zachowujcie się przy tym jak wolni, nie jak ci, którzy z wolności robią przykrywkę dla zła. Postępujcie jak słudzy Boga.17 Wszystkich poważajcie, darzcie miłością braci i siostry, żyjcie jako ludzie odpowiedzialni wobec Boga, mający szacunek dla króla.18 Niewolnicy, z całą odpowiedzialnością podporządkowujcie się woli panów, nie tylko dobrych i łagodnych, ale także przykrych.19 Kto bowiem, posłuszny sumieniu oświeconemu przez Boga, napotyka trudności i cierpi niewinnie, ten właściwie dostępuje łaski.20 Bo cóż to za zaszczyt, kiedy się cierpi z powodu własnych grzechów? Ale właśnie wtedy, gdy znosicie cierpienia za swoje dobre czyny, spotyka was łaska ze strony Boga.21 Na to was powołano — Chrystus również cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w Jego ślady.22 On grzechu nie popełnił ani w Jego wypowiedziach nie znaleziono zdrady.23 On, gdy Mu ubliżano, nie odpowiadał obelgą. Gdy cierpiał — nie groził. Raczej powierzał się Temu, który rozstrzyga sprawiedliwie.24 On sam w swoim ciele zaniósł nasze grzechy na krzyż,[5] abyśmy martwi dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości — Jego sińcami zostaliście uleczeni.25 Byliście bowiem zbłąkani jak owce, lecz teraz zawróciliście do Pasterza i Stróża waszych dusz.

1 Piotra 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Odrzuciwszy więc wszelką złość i wszelki podstęp, i obłudę, i zazdrość,[1] i wszelką obmowę, (Mt 23,13; Mt 23,23; Mt 23,25; Mt 23,27; Mt 23,29; Rz 6,4; 1 Kor 5,8; Ef 4,22; Ef 4,31; Kol 3,8; Hbr 12,1; Jk 1,21; Jk 4,11)2 jako nowo narodzone niemowlęta zapragnijcie niesfałszowanego, duchowego[2] mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu,[3] (Rz 12,1; 1 Kor 3,1; Ef 4,15; Kol 2,19; Hbr 5,12; 1 P 1,5; 1 P 1,9; 1 P 1,23; 2 P 3,18)3 skoro zakosztowaliście, że dobry jest Pan, (Hbr 6,4)4 do którego zbliżając się, do Kamienia Żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz u Boga [uznanego] za wybrany i kosztowny, (Mt 12,18; Mt 16,18; Mt 21,42; Dz 4,11; 1 P 2,6; 1 P 2,7)5 i wy sami, niczym żywe kamienie, jesteście budowani[4] [jako] dom duchowy, do świętego kapłaństwa, do składania duchowych ofiar miłych Bogu[5] przez Jezusa Chrystusa. (Rz 12,1; Rz 15,16; 1 Kor 3,9; 1 Kor 3,16; Ef 2,20; Ef 4,16; Flp 4,18; Kol 2,7; 1 Tm 3,15; Hbr 3,6; Hbr 13,15; 1 P 2,9; 1 P 4,17; Ap 1,6; Ap 5,10; Ap 20,6)6 Dlatego wyraża w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, a kto wierzy w Niego, na pewno nie będzie zawstydzony. (Rz 9,33; Rz 10,11; Ef 2,20; 1 P 2,4)7 Dla was zatem, wierzących, jest on cenny; natomiast dla niewierzących kamień ten, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym (Mt 21,42; Dz 4,11)8 oraz kamieniem potknięcia i skałą obrazy;[6] potykają się niewierzący Słowu – na co też są przeznaczeni. (Mt 18,7; Łk 2,34; Rz 9,32; Rz 9,33; Rz 11,9; 1 Kor 1,23; 1 Tes 3,3; 1 Tes 5,9; 2 P 1,10)9 Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem dozachowania, abyście rozgłaszali cnoty Tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła; (Dz 26,18; 2 Kor 4,6; Ef 5,8; Flp 2,15; 1 Tes 2,12; 1 Tes 5,4; Tt 2,14; 1 P 5,10; 2 P 1,3; 1 J 1,5; Ap 1,6; Ap 5,10; Ap 20,6)10 wy, którzy niegdyś byliście nie-ludem, teraz jesteście ludem Bożym, [wy], dla których nie było zmiłowania, teraz zmiłowania dostąpiliście. (Rz 9,25)11 Ukochani, zachęcam, abyście jako obcy i wychodźcy powstrzymywali się od cielesnych żądz, które walczą przeciw duszy; (Rz 13,14; 1 Kor 10,14; Ga 5,16; Ga 5,24; Ef 2,19; 1 Tes 4,3; 1 Tes 5,22; Hbr 11,13; Jk 1,15; Jk 4,1; 1 P 1,1; 1 P 1,17; 1 P 4,2)12 postępowanie wasze wśród narodów[7] niech będzie szlachetne, aby w tym, w czym pomawiają was jako złoczyńców, dzięki przyglądaniu się waszym szlachetnym czynom uwielbili Boga w dniu nawiedzenia. (Mt 5,11; Mt 5,16; Łk 1,68; Łk 1,78; Łk 19,44; Dz 15,14; 2 Kor 9,13; Ga 1,24; Flp 2,15; Tt 2,8; Tt 2,14; Jk 3,13; 1 P 1,15; 1 P 3,16; 1 P 4,4; 1 P 4,11; 2 P 3,11)13 Bądźcie ulegli wszelkiemu ludzkiemu porządkowi ze względu na Pana, czy to królowi jako nadrzędnemu, (Rz 13,1; Tt 3,1; 1 P 2,17)14 czy też namiestnikom jako posłanym przez niego do karania złoczyńców, a chwalenia czyniących dobrze. (1 P 3,13)15 Gdyż taka jest wola Boga, abyście czyniąc dobrze, uciszali niewiedzę ludzi nierozumnych, (Tt 3,3; 1 P 1,14; 1 P 3,16; 1 P 4,2; 1 P 4,19)16 jako wolni, a nie jako ci, którzy wolność mają za przykrywkę zła – lecz jako słudzy Boga. (Rz 6,22; 1 Kor 7,22; Ga 5,1; Ga 5,13; 2 P 2,19)17 Wszystkich szanujcie, braterstwo kochajcie, Boga się bójcie,[8] króla poważajcie. (Rz 12,10; Rz 13,7; 1 P 1,17; 1 P 1,22; 1 P 2,13; 1 P 3,7)18 Domownicy,[9] z wszelką bojaźnią bądźcie ulegli panom, nie tylko dobrym i łagodnym, ale i pokrętnym. (Ef 6,5; Kol 3,22; 1 Tm 6,1; Tt 2,9; 1 P 1,17)19 Gdyż to jest łaska, gdy ktoś ze względu na sumienie wobec Boga znosi przykrości, cierpiąc niewinnie. (Rz 13,5; 1 P 3,21)20 Bo co to za honor, jeśli grzeszycie i znosicie bicie pięściami? Ale gdy czynicie dobrze i znosicie cierpienia – jest to łaska u Boga. (1 P 3,14; 1 P 3,17; 1 P 4,13; 1 P 4,15; 1 P 4,19)21 Na to bowiem zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam przykład, abyście poszli Jego śladami – (Mt 11,29; Mt 16,24; Flp 1,29; Hbr 3,1; 1 P 1,15; 1 P 3,9; 1 P 3,18; 1 P 4,1; 1 P 4,13)22 [Tego,] który grzechu nie popełnił ani w Jego ustach nie znaleziono podstępu; (Łk 23,4; Łk 23,14; Łk 23,22; Łk 23,41; 2 Kor 5,21; Hbr 4,15; 1 J 3,5)23 który, gdy Mu ubliżano, nie ubliżał, gdy cierpiał, nie groził, lecz przekazywał [sprawę] Temu, który sądzi sprawiedliwie; (1 P 1,17; 1 P 3,9; 1 P 4,6; 1 P 4,17)24 który nasze grzechy sam zaniósł w swoim ciele na drzewo, abyśmy jako umarli grzechom żyli dla sprawiedliwości, którego sińcami zostaliście uleczeni.[10] (Mt 8,17; Mk 6,13; Łk 6,17; Łk 6,18; Łk 8,2; Łk 8,36; Dz 5,30; Dz 10,39; Dz 13,29; Rz 6,2; Rz 6,11; Rz 6,13; Rz 8,3; Ga 2,19; Kol 1,22; Kol 2,20; Kol 3,3; Hbr 9,28; Hbr 12,13; Jk 5,14; Jk 5,16)25 Byliście bowiemzbłąkani jak owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża waszych dusz. (Mt 9,36; Hbr 13,20; 1 P 5,4)