مزامير 69

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 خدايا، مرا از اين طوفان مشكلات نجات ده!2 در منجلاب فرو رفتهام و در زير پايم جايی برای ايستادن نيست. به جاهای عميق رسيدهام و سيلاب مرا پوشانده است.3 از بس مینالم خسته شدهام و گلويم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بودهاند كه تار گشتهاند.4 آنانی كه بیسبب از من نفرت دارند از موهای سرم بيشترند. دشمنانم در مورد من دروغها میگويند، آنها از من قويترند و قصد كشتن مرا دارند. آنچه از ديگران غصب نكرده بودم به زور از من گرفتند.5 ای خدا، تو حماقت مرا میدانی و گناهانم از نظر تو پوشيده نيست.6 ای خداوند قادر متعال، مگذار آنانی كه به تو اميدوار هستند و انتظار تو را میكشند، به سبب من خجل شوند. ای خدای اسرائيل، مگذار مايهٔ رسوايی دوستدارانت شوم.7 من برای توست كه اينچنين مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشتهام.8 نزد برادران خود غريب هستم و در خانوادهٔ خود بيگانه محسوب میشوم.9 برای خدمت در خانهٔ تو شور و هيجان دارم، از اين جهت مورد ملامت دشمنانت قرار گرفتهام.10 هنگامی كه با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن میسازم، آنها مرا سرزنش میكنند.11 وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر میكنم، آنها مسخرهام میكنند.12 مردم كوچه و بازار پشت سرم حرف میزنند و ميگساران برای من سرود میخوانند.13 اما من، ای خداوند، نزد تو دعا میكنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب رحمت عظيمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.14 مرا از ميان سيل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.15 مگذار سيلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.16 ای خداوند، رحمتت عظيم است، پس دعای مرا مستجاب فرما. با محبت بيكران خود به من توجه نما.17 روی خود را از من برمگردان، زيرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.18 نزد من بيا و بهای آزاديم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها كن.19 میدانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شدهام؛ تو همهٔ دشمنانم را میبينی.20 طعنه و سرزنش مردم دل مرا شكسته است و سخت بيمار شدهام. منتظر بودم كسی با من همدردی كند، ولی شخص دلسوزی يافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم كه مرا دلداری دهند، اما كسی را نيافتم.21 به جای خوراک، به من زهر دادند و به جای آب، سركه نوشاندند.22 بگذار جشن آنها به عزا تبديل شود و آرامششان محو گردد.23 چشمانشان را كور كن و كمرهايشان را بلرزان!24 خشم خود را بر سرشان بريز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!25 ای كاش خانههايشان خراب گردد و هيچكس در آنها سكونت نكند.26 به كسی كه تو تنبيه كردهای آزار میرسانند و از رنجهای آنانی كه تو مجروحشان ساختهای سخن میگويند.27 گناهانشان را يک به يک در نظر بگير و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.28 نام آنها را از دفتر حيات خود پاک كن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.29 اما من مصيبتزده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.30 با سرود نام خدا را ستايش خواهم نمود و با دعای شكرگزاری عظمت او را خواهم ستود.31 خداوند چنين پرستشی را بيش از قربانی حيوانات میپسندد.32 اشخاص فروتن كه طالب خدا هستند وقتی ببينند او به فكر ايشان است شاد و اميدوار خواهند شد.33 خداوند دعای نيازمندان را مستجاب مینمايد و عزيزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمیكند.34 ای آسمان و زمين، خدا را ستايش كنيد! ای آبها و ای موجودات دريايی، خدا را بستاييد!35 خدا اورشليم را نجات خواهد داد و شهرهای يهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزيدهاش در سرزمين موعود سكونت نمايند و آن را تمام به تصرف خود درآورند.36 فرزندان بندگانش وارث سرزمين موعود خواهند شد و آنانی كه خدا را دوست میدارند، در آن زندگی خواهند كرد.

مزامير 69

English Standard Version

from Crossway
1 To the choirmaster: according to Lilies. Of David. Save me, O God! For the waters have come up to my neck.[1] (ايوب‌ 22:11; مزامير 32:6; مزامير 45:1; مزامير 69:14; مزامير 130:1)2 I sink in deep mire, where there is no foothold; I have come into deep waters, and the flood sweeps over me. (مزامير 40:2; مزامير 69:14; مزامير 124:4)3 I am weary with my crying out; my throat is parched. My eyes grow dim with waiting for my God. (تثنيه 28:32; مزامير 6:6; مزامير 22:15; مزامير 31:24; مزامير 119:82; مزامير 119:123; اشعيا 38:14)4 More in number than the hairs of my head are those who hate me without cause; mighty are those who would destroy me, those who attack me with lies. What I did not steal must I now restore? (مزامير 35:7; مزامير 35:19; مزامير 38:19; مزامير 40:12; مزامير 59:3; مزامير 109:3; مزامير 119:161; نوشته‌ ء يوحنا 15:25)5 O God, you know my folly; the wrongs I have done are not hidden from you.6 Let not those who hope in you be put to shame through me, O Lord God of hosts; let not those who seek you be brought to dishonor through me, O God of Israel. (مزامير 25:2)7 For it is for your sake that I have borne reproach, that dishonor has covered my face. (مزامير 44:22; اِرميا 15:15)8 I have become a stranger to my brothers, an alien to my mother’s sons. (ايوب‌ 19:13; مزامير 31:11; مزامير 38:11; نوشته‌ ء يوحنا 1:11)9 For zeal for your house has consumed me, and the reproaches of those who reproach you have fallen on me. (مزامير 89:41; مزامير 89:50; مزامير 119:139; مزامير 132:1; نوشته‌ ء يوحنا 2:17; روم 15:3)10 When I wept and humbled[2] my soul with fasting, it became my reproach.11 When I made sackcloth my clothing, I became a byword to them. (ايوب‌ 17:6; مزامير 35:13)12 I am the talk of those who sit in the gate, and the drunkards make songs about me. (پيدايش 19:1; استر 2:19; ايوب‌ 30:9)13 But as for me, my prayer is to you, O Lord. At an acceptable time, O God, in the abundance of your steadfast love answer me in your saving faithfulness. (مزامير 32:6; مزامير 109:4; اشعيا 49:8; 2‏قرنتس 6:2)14 Deliver me from sinking in the mire; let me be delivered from my enemies and from the deep waters. (مزامير 69:1; مزامير 69:2; مزامير 144:7)15 Let not the flood sweep over me, or the deep swallow me up, or the pit close its mouth over me. (اعداد 16:33; مزامير 55:23)16 Answer me, O Lord, for your steadfast love is good; according to your abundant mercy, turn to me. (مزامير 25:16; مزامير 63:3; مزامير 106:45; مزامير 109:21)17 Hide not your face from your servant, for I am in distress; make haste to answer me. (مزامير 18:6; مزامير 27:9; مزامير 102:2; مزامير 143:7)18 Draw near to my soul, redeem me; ransom me because of my enemies!19 You know my reproach, and my shame and my dishonor; my foes are all known to you. (مزامير 22:6; مزامير 69:10; يهودى نژاد 12:2)20 Reproaches have broken my heart, so that I am in despair. I looked for pity, but there was none, and for comforters, but I found none. (ايوب‌ 16:2; مزامير 69:19; مزامير 142:4; اشعيا 63:5; اِرميا 15:5; متیٰ 26:37)21 They gave me poison for food, and for my thirst they gave me sour wine to drink. (تثنيه 29:18; متیٰ 27:34; متیٰ 27:48; نوشتهء مَرقُس‌ 15:23; نوشته‌ء لوقا 23:36; نوشته‌ ء يوحنا 19:29)22 Let their own table before them become a snare; and when they are at peace, let it become a trap.[3] (مزامير 23:5; مزامير 35:4; مزامير 109:6; روم 11:9; 1تسالونيکی 5:3)23 Let their eyes be darkened, so that they cannot see, and make their loins tremble continually. (اشعيا 6:10; دانيال‌ 5:6; ناحوم 2:10; متیٰ 13:14)24 Pour out your indignation upon them, and let your burning anger overtake them.25 May their camp be a desolation; let no one dwell in their tents. (متیٰ 23:38; نوشته‌ء لوقا 13:35; اعمال‌ رسولان‌ مسيح‌‌ 1:20)26 For they persecute him whom you have struck down, and they recount the pain of those you have wounded. (ايوب‌ 19:21; اشعيا 53:4; زكريا 1:15)27 Add to them punishment upon punishment; may they have no acquittal from you.[4] (نحميا 4:5)28 Let them be blotted out of the book of the living; let them not be enrolled among the righteous. (خروج‌ 32:32; حزقيال‌ نبی‌ 13:9; نوشته‌ء لوقا 10:20; فيليپی 4:3; يهودى نژاد 12:23; مکاشفه 3:5)29 But I am afflicted and in pain; let your salvation, O God, set me on high! (مزامير 20:1)30 I will praise the name of God with a song; I will magnify him with thanksgiving. (مزامير 28:7; مزامير 34:3; مزامير 50:14; مزامير 50:23)31 This will please the Lord more than an ox or a bull with horns and hoofs. (لاويان‌ 11:3; مزامير 50:13)32 When the humble see it they will be glad; you who seek God, let your hearts revive. (مزامير 22:26; مزامير 34:2)33 For the Lord hears the needy and does not despise his own people who are prisoners. (مزامير 68:6)34 Let heaven and earth praise him, the seas and everything that moves in them. (مزامير 96:11; مزامير 98:7; مزامير 148:1; اشعيا 44:23; اشعيا 49:13)35 For God will save Zion and build up the cities of Judah, and people shall dwell there and possess it; (مزامير 51:18; اشعيا 44:26)36 the offspring of his servants shall inherit it, and those who love his name shall dwell in it. (مزامير 37:29; مزامير 102:28; اشعيا 65:9)