Sprüche 11

Neue evangelistische Übersetzung

von Karl-Heinz Vanheiden
1 Die falsche Waage verabscheut Jahwe; / Gefallen hat er nur am vollen Gewicht.2 Kommt Übermut, dann kommt auch Schande, / doch Weisheit ist mit Demut verknüpft.3 Aufrichtige werden von Ehrlichkeit geführt, / Treulose von ihrer Falschheit zersetzt.4 Reichtum nützt nichts, wenn Gott zornig ist, / wer Gott gehorcht, rettet sein Leben.5 Gerechtigkeit bahnt Aufrichtigen den Weg, / doch Gesetzlose kommen durch ihre Bosheit zu Fall.6 Die Aufrichtigen rettet ihre Gerechtigkeit, / die Treulosen fängt die eigene Gier.7 Wenn der Gottlose stirbt, vergeht seine Hoffnung, / und seine Erwartungen verlieren sich.8 Der Gerechte wird aus Bedrängnis befreit, / der Gottlose kommt statt seiner hinein.9 Wer Gott verachtet, verdirbt den Ruf seines Nächsten, / wer gottgefällig lebt, entkommt durch seine Erkenntnis.10 Geht es den Gottesfürchtigen gut, freut sich die Stadt, / kommen die Gottlosen um, jubelt sie auf.11 Durch den Segen ehrlicher Menschen kommt eine Stadt hoch, / doch das Gerede Gesetzloser macht sie dem Erdboden gleich.12 Wer über andere lästert, hat keinen Verstand, / doch ein Verständiger hält seinen Mund.13 Wer als Verleumder umherzieht, gibt Anvertrautes preis, / doch ein Zuverlässiger hält die Sache geheim.14 Wo es an Führung mangelt, zerfällt ein Volk, / Rettung kommt durch viele Berater.15 Wer für einen Fremden bürgt, ist übel dran, / doch wer den Handschlag hasst, ist sicher.16 Eine liebenswürdige Frau kommt zu Ehren, / rücksichtslose Männer werden höchstens reich.17 Wer zu anderen gütig ist, tut sich selber wohl, / doch ein Grausamer schneidet sich ins eigene Fleisch.18 Unsicher ist der Gewinn der Gesetzlosigkeit; / wer auf Gerechtigkeit setzt, erhält einen sicheren Lohn.19 So gewiss die Gerechtigkeit zum Leben führt, / so sicher führt die Jagd nach dem Bösen zum Tod.20 Verschlagene Menschen verabscheut Jahwe, / doch die, die aufrichtig leben, gefallen ihm wohl.21 Die Hand darauf: Der Böse bleibt nicht ungestraft! / Aber die Nachkommen des Gerechten kommen davon.22 Wie ein goldener Ring im Rüssel einer Sau / ist eine schöne Frau, die keinen Anstand hat.23 Wer gottgefällig lebt, darf lauter Gutes erwarten, / doch den Gottlosen erwartet nur Zorn.24 Mancher teilt mit vollen Händen aus und bekommt doch immer mehr, / ein anderer spart über Gebühr und wird doch arm dabei.25 Wer andern Gutes tut, dem geht es selber gut, / wer anderen Erfrischung gibt, wird selbst erfrischt.26 Wer in Notzeiten Getreide zurückhält, wird von den Leuten verflucht, / wer es aber verkauft, den segnen sie.27 Wer auf das Gute aus ist, findet Gefallen bei Gott; / wer Böses ausheckt, zieht es sich auf den Hals.28 Wer auf sein Geld vertraut, kommt zu Fall; / doch wer gottgefällig lebt, wird sprossen wie das frische Grün.29 Wer seine Familie zerrüttet, steht am Schluss vor dem Nichts, / und der Dumme wird zum Sklaven des Weisen.30 Die Frucht des Gerechten ist ein Lebensbaum; / und der Weise gewinnt Menschen für sich.31 Wer gottgefällig lebt, erhält schon auf der Erde seinen Lohn, / wer gottlos und in Sünde lebt erst recht.[1] (1Petr 4,18)

Sprüche 11

Bible, překlad 21. století

von Biblion
1 Falešné váhy se Hospodinu hnusí, poctivé závaží jej potěší.2 Pýchu následuje ostuda, moudrost je tam, kde pokora.3 Poctivé vodí jejich upřímnost, proradné zničí jejich falešnost.4 V soudný den majetek nijak neprospěje, poctivost ale zachraňuje před smrtí.5 Spravedlnost srovná cestu nevinnému, vlastní ničemnost srazí ničemu.6 Spravedlnost zachrání poctivé, vlastní lačnost lapí proradné.7 Když zemře ničema, hynou naděje v něj složené, spoléhání na jeho sílu se rozplyne.8 Spravedlivý bude z trápení vysvobozen, na jeho místě se octne darebák.9 Ústa bezbožných ubližují bližním, spravedlivé zachrání jejich vědění.10 Když se spravedlivým daří, ve městě je radost, když hynou darebáci, koná se oslava.11 Požehnáním poctivých se pozvedá město, ústy darebáků bývá bořeno.12 Kdo nemá rozum, bližním opovrhuje, rozumný člověk raději pomlčí.13 Mluvka roznáší tajemství, kudy chodí, zodpovědný člověk je umí zachovat.14 Kde schází jasný směr, lid upadá, ve množství rádců je však záchrana.15 Se zlou se potáže, kdo za cizího ručí, slibům se vyhýbat je vždycky jistější.16 Půvabná žena dosáhne pocty, hrubiáni dosáhnou bohatství.17 Laskavý člověk odmění i sám sebe, surovec ani sám sebe nešetří.18 Pro klamný výdělek darebák dře se, kdo seje spravedlnost, má mzdu trvalou.19 Spravedlnost jistě k životu vede, honba za špatností ale ke smrti.20 Zvrhlé povahy se Hospodinu hnusí, kdo žijí bezúhonně, ti jej potěší.21 Zlý zcela jistě neunikne trestu, símě spravedlivých však vyvázne.22 Zlatá ozdoba na sviňském rypáku je krásná žena bez špetky rozumu.23 Touhy spravedlivých vedou jen k dobru, z nadějí darebáků zbude vztek.24 Někdo rozdává – a ještě bohatne, jiný škudlí až běda – k vlastní chudobě!25 Štědrý člověk bude jen vzkvétat, kdo jiné svlažuje, sám bude zavlažen.26 Kdo zadržuje obilí, toho lid zatracuje, požehnání se snáší na toho, kdo je prodává.27 Kdo hledá dobro, nalezne přízeň, kdo čeká neštěstí, také dočká se.28 Kdo doufá v bohatství, takový padne, spravedliví ale jak poupě pokvetou.29 Kdo boří vlastní domov, ten zdědí vítr, hlupák bude sloužit moudrému.30 Z ovoce spravedlivého je strom života, a kdo je moudrý, ten duše získává.31 Dojdou-li spravedliví na zemi odplaty, čím spíše ničemové a hříšníci!