Romans 14

English Standard Version

from Crossway
1 As for the one who is weak in faith, welcome him, but not to quarrel over opinions. (Ro 15:1; 1Co 8:9; 1Co 9:22)2 One person believes he may eat anything, while the weak person eats only vegetables. (Ro 14:14)3 Let not the one who eats despise the one who abstains, and let not the one who abstains pass judgment on the one who eats, for God has welcomed him. (Col 2:16)4 Who are you to pass judgment on the servant of another? It is before his own master[1] that he stands or falls. And he will be upheld, for the Lord is able to make him stand. (Jas 4:12)5 One person esteems one day as better than another, while another esteems all days alike. Each one should be fully convinced in his own mind. (Zec 7:5; Ro 14:23; Ga 4:10)6 The one who observes the day, observes it in honor of the Lord. The one who eats, eats in honor of the Lord, since he gives thanks to God, while the one who abstains, abstains in honor of the Lord and gives thanks to God. (Mt 15:36; 1Co 10:30; 1Ti 4:3)7 For none of us lives to himself, and none of us dies to himself. (1Co 6:19; 2Co 5:15; Ga 2:20; 1Th 5:10; 1Pe 4:2)8 For if we live, we live to the Lord, and if we die, we die to the Lord. So then, whether we live or whether we die, we are the Lord’s. (Php 1:20)9 For to this end Christ died and lived again, that he might be Lord both of the dead and of the living. (Ac 10:42; Re 1:18; Re 2:8; Re 20:12)10 Why do you pass judgment on your brother? Or you, why do you despise your brother? For we will all stand before the judgment seat of God; (Ro 14:9; 2Co 5:10)11 for it is written, “As I live, says the Lord, every knee shall bow to me, and every tongue shall confess[2] to God.” (Isa 45:23; Php 2:10)12 So then each of us will give an account of himself to God. (Mt 12:36; Mt 16:27; Ga 6:5; 1Pe 4:5)13 Therefore let us not pass judgment on one another any longer, but rather decide never to put a stumbling block or hindrance in the way of a brother. (Mt 7:1; 1Co 8:13)14 I know and am persuaded in the Lord Jesus that nothing is unclean in itself, but it is unclean for anyone who thinks it unclean. (Ac 10:15; Ro 14:2; Ro 14:20; 1Co 8:7; 1Co 8:10)15 For if your brother is grieved by what you eat, you are no longer walking in love. By what you eat, do not destroy the one for whom Christ died. (Ro 14:20; 1Co 8:11; Eph 5:2)16 So do not let what you regard as good be spoken of as evil. (Ro 12:17; 1Co 10:29)17 For the kingdom of God is not a matter of eating and drinking but of righteousness and peace and joy in the Holy Spirit. (Ro 15:13; 1Co 6:9; 1Co 8:8; Ga 5:22)18 Whoever thus serves Christ is acceptable to God and approved by men. (2Co 8:21)19 So then let us pursue what makes for peace and for mutual upbuilding. (Ps 34:14; Ro 15:2; 1Co 7:15; 1Co 14:12; 2Ti 2:22)20 Do not, for the sake of food, destroy the work of God. Everything is indeed clean, but it is wrong for anyone to make another stumble by what he eats. (Ro 14:14; Ro 14:15; 1Co 8:9; Tit 1:15)21 It is good not to eat meat or drink wine or do anything that causes your brother to stumble.[3] (1Co 8:13)22 The faith that you have, keep between yourself and God. Blessed is the one who has no reason to pass judgment on himself for what he approves. (1Jo 3:21)23 But whoever has doubts is condemned if he eats, because the eating is not from faith. For whatever does not proceed from faith is sin.[4]

Romans 14

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 هر ايمانداری را كه مايل است به جمع شما بپيوندد، به گرمی بپذيريد، حتی اگر ايمانش ضعيف باشد. اگر عقايد او دربارهٔ كارهای درست و نادرست، با عقايد شما متفاوت است، از او ايراد نگيريد.2 به عنوان مثال، بر سر خوردن يا نخوردن گوشت حيوانی كه برای بتها قربانی شده است، با او جر و بحث نكنيد. ممكن است شما در خوردن چنين گوشتی ايرادی نبينيد، اما ديگران چون ايمانشان ضعیفتر است، اين عمل را اشتباه بدانند و ترجيح دهند اصلاً گوشت نخورند و برای خوراک از سبزيجات استفاده كنند.3 پس آنانی كه خوردن چنين گوشتی را بلامانع میدانند، آنانی را كه نمیخورند تحقير نكنند؛ و آنانی كه نمیخورند، از كسانی كه میخورند ايراد نگيرند، زيرا خدا ايشان را نيز به فرزندی پذيرفته است.4 آنان بندگان خدا هستند، نه بندگان شما؛ آنان فقط به خدا پاسخگو هستند، نه به شما. بنابراين، بگذاريد خدا درستی يا نادرستی عقيدهشان را به ايشان نشان دهد؛ و البته خدا قادر است كمكشان كند كه راه صحيح را در پيش گيرند.5 بعضی نيز تصور میكنند كه مسيحيان بايد روزهای مقدس يهوديان را به عنوان روزهای مخصوص عبادت خدا نگه دارند اما بعضی ديگر چنين كاری را بيهوده میدانند و معتقدند كه همهٔ روزها به طور يكسان از آن خدا هستند. در مورد اين گونه مسايل، هر کس بايد برای خودش تصميم بگيرد.6 آنانی كه در روزهای مخصوصی خدا را عبادت میكنند، كار خوبی میكنند چون به اين وسيله به خدا احترام میگذارند. آنانی هم كه فرقی بين روزها قائل نمیشوند، كار خوبی میكنند چون كارشان برای خشنودی خداوند است. همين امر در مورد خوردن يا نخوردن گوشت قربانی بتها نيز صادق است. چه، كسانی كه میخورند و چه، كسانی كه نمیخورند، قصدشان خشنود ساختن خداوند است و برای كاری كه میكنند، خدا را سپاس میگويند.7 به هر حال نبايد فراموش كنيم كه ما صاحب اختيار خود نيستيم و نمیتوانيم هر طور كه میخواهيم زندگی كنيم و يا هر طور كه میخواهيم، بميريم.8 چه در زندگی و چه در مرگ، ما از خداوند پيروی میكنيم و متعلق به او هستيم.9 مسيح نيز به همين منظور مرد و زنده شد تا بتواند هم در طول زندگی و هم در زمان مرگمان، خداوند و صاحب اختيار ما باشد.10 بنابراين، شما به هيچ وجه حق نداريد از برادر خود ايراد بگيريد و يا با نظر تحقير به او نگاه كنيد. به ياد داشته باشيد كه هر يک از ما بايد به تنهايی در مقابل تخت داوری خدا بايستيم تا او ما را داوری كند؛11 زيرا خداوند در كتاب آسمانی فرموده است: «به حيات خود قسم كه تمام مردم در مقابل من زانو زده، به زبان خود مرا ستايش خواهند كرد.»12 بلی، هر يک از ما بايد به خدا حساب پس بدهيم.13 پس بهتر است از يكديگر ايراد نگيريد. در عوض بكوشيد رفتارتان به گونهای باشد كه برادر مسيحیتان آن را گناه به حساب نياورد، در غير اين صورت ممكن است ايمانش سست گردد.14 من خود، به سبب اختياری كه عيسای خداوند به من داده است، يقين دارم كه خوردن گوشت قربانی بتها به خودی خود اشكالی ندارد. اما اگر كسی اين كار را نادرست و گناه میپندارد، نبايد چنين گوشتی را بخورد، زيرا در اين صورت مرتكب گناه شده است.15 همچنين اگر میبينيد كه آنچه میخوريد موجب آزردگی وجدان برادرتان میشود، بايد از اين كار دست بكشيد، در غير اين صورت بر اساس محبت رفتار نمیكنيد. اجازه ندهيد خوردن شما باعث از بين رفتن ايمان كسی شود كه مسيح در راه او جانش را فدا كرد.16 پس كاری نكنيد كه برای آن از شما ايراد بگيرند، حتی اگر آن كار به نظر خودتان درست باشد.17 چون ملكوت خدا كه هدف زندگی ما مسيحيان است، خوردن و نوشيدن نيست بلكه بهرهمند شدن از نيكی و آرامش و شادی است كه روحالقدس عطا میفرمايد.18 اگر در خدمت به مسيح، اين اصول را رعايت كنيد، گذشته از اينكه خدا را خشنود میسازيد، باعث آزردگی كسی نيز نمیشويد.19 پس هدف شما اين باشد كه با ساير ايمانداران در صلح و صفا به سر ببريد تا باعث تقويت ايمانشان گرديد.20 برای يک تكه گوشت، كار خدا را خراب نكنيد. باز تكرار میكنم، اشكالی در گوشت وجود ندارد، اما اگر خوردن آن باعث لغزش و سستی ايمان كسی شود، طبيعتاً اين عمل گناه به حساب میآيد.21 كار درست اين است كه از خوردن گوشت يا نوشيدن شراب و يا هر كار ديگری كه باعث آزردگی و لغزش ديگران میشود، پرهيز كنيد.22 اگر معتقديد كه كارتان، حتی از نظر خدا اشكالی ندارد، آن را نزد خود انجام دهيد؛ اما از انجام آن در حضور كسانی كه از آن میرنجند اجتناب نماييد. خوشا به حال كسی كه به هنگام انجام دادن آنچه كه درست میپندارد، خود را محكوم و سرزنش نكند.23 اما كسی كه وجدانش از آنچه میكند ناراحت است، به هيچ وجه نبايد به آن كار دست بزند، چون در اين صورت مرتكب گناه شده است، زيرا وجدانش آن كار را گناه میداند. پس اگر قصد انجام كاری را داريد كه آن را گناه میپنداريد، آن را انجام ندهيد، زيرا كاری كه با وجدان ناراحت انجام شود، گناه است.