Romans 15

English Standard Version

from Crossway
1 We who are strong have an obligation to bear with the failings of the weak, and not to please ourselves. (Ro 14:1; Ga 6:1; 1Th 5:14)2 Let each of us please his neighbor for his good, to build him up. (1Co 9:19; 1Co 9:22; 1Co 10:24; 1Co 10:33; Php 2:4)3 For Christ did not please himself, but as it is written, “The reproaches of those who reproached you fell on me.” (Ps 69:9; Joh 5:30; Joh 6:38; Php 2:5; Php 2:8)4 For whatever was written in former days was written for our instruction, that through endurance and through the encouragement of the Scriptures we might have hope. (Ps 119:50; Ro 4:23; 2Ti 3:16)5 May the God of endurance and encouragement grant you to live in such harmony with one another, in accord with Christ Jesus, (Ro 12:16)6 that together you may with one voice glorify the God and Father of our Lord Jesus Christ. (Joh 20:17; 2Co 1:3; Eph 1:3; Eph 1:17; 1Pe 1:3; Re 1:6)7 Therefore welcome one another as Christ has welcomed you, for the glory of God.8 For I tell you that Christ became a servant to the circumcised to show God’s truthfulness, in order to confirm the promises given to the patriarchs, (Mt 15:24; Joh 1:11; Ac 3:26; Ro 4:16; 2Co 1:20; Heb 3:1)9 and in order that the Gentiles might glorify God for his mercy. As it is written, “Therefore I will praise you among the Gentiles, and sing to your name.” (2Sa 22:50; Ps 18:49; Ro 3:29)10 And again it is said, “Rejoice, O Gentiles, with his people.” (De 32:43)11 And again, “Praise the Lord, all you Gentiles, and let all the peoples extol him.” (Ps 117:1)12 And again Isaiah says, “The root of Jesse will come, even he who arises to rule the Gentiles; in him will the Gentiles hope.” (Isa 11:1; Isa 11:10; Mt 12:21; Re 5:5; Re 22:16)13 May the God of hope fill you with all joy and peace in believing, so that by the power of the Holy Spirit you may abound in hope. (Ro 5:1; Ro 14:17)14 I myself am satisfied about you, my brothers,[1] that you yourselves are full of goodness, filled with all knowledge and able to instruct one another. (1Co 1:5; 1Co 8:1; 1Co 8:7; 1Co 8:10; 1Co 12:8; 1Co 13:2; 2Pe 1:12; 2Pe 3:1; 1Jo 2:21)15 But on some points I have written to you very boldly by way of reminder, because of the grace given me by God (Ro 1:5)16 to be a minister of Christ Jesus to the Gentiles in the priestly service of the gospel of God, so that the offering of the Gentiles may be acceptable, sanctified by the Holy Spirit. (Isa 66:20; Mal 1:11; Ro 11:13; Php 2:17)17 In Christ Jesus, then, I have reason to be proud of my work for God. (Php 3:3; Heb 2:17; Heb 5:1)18 For I will not venture to speak of anything except what Christ has accomplished through me to bring the Gentiles to obedience—by word and deed, (Ac 15:12; Ac 21:19; Ro 1:5; Ga 2:8)19 by the power of signs and wonders, by the power of the Spirit of God—so that from Jerusalem and all the way around to Illyricum I have fulfilled the ministry of the gospel of Christ; (Ac 19:11; Ac 20:1; Ac 22:17; 2Co 12:12)20 and thus I make it my ambition to preach the gospel, not where Christ has already been named, lest I build on someone else’s foundation, (2Co 10:13; 2Co 10:15)21 but as it is written, “Those who have never been told of him will see, and those who have never heard will understand.” (Isa 52:15)22 This is the reason why I have so often been hindered from coming to you. (Ro 1:13; 1Th 2:18)23 But now, since I no longer have any room for work in these regions, and since I have longed for many years to come to you, (Ac 19:21; Ro 1:10; Ro 15:29; Ro 15:32)24 I hope to see you in passing as I go to Spain, and to be helped on my journey there by you, once I have enjoyed your company for a while. (Ac 15:3; Ro 15:28)25 At present, however, I am going to Jerusalem bringing aid to the saints. (Ac 19:21; Ac 20:22; Ac 21:15; Ac 24:17; Ro 15:31)26 For Macedonia and Achaia have been pleased to make some contribution for the poor among the saints at Jerusalem. (1Co 16:1; 2Co 8:1; 2Co 9:2; 2Co 9:13)27 For they were pleased to do it, and indeed they owe it to them. For if the Gentiles have come to share in their spiritual blessings, they ought also to be of service to them in material blessings. (1Co 9:11; Ga 6:6)28 When therefore I have completed this and have delivered to them what has been collected,[2] I will leave for Spain by way of you. (Ro 15:24)29 I know that when I come to you I will come in the fullness of the blessing[3] of Christ.30 I appeal to you, brothers, by our Lord Jesus Christ and by the love of the Spirit, to strive together with me in your prayers to God on my behalf, (2Co 1:11; Php 2:1; Col 1:8; Col 2:1; Col 4:12; Heb 13:18)31 that I may be delivered from the unbelievers in Judea, and that my service for Jerusalem may be acceptable to the saints, (2Co 8:4; 2Th 3:2; 2Ti 3:11; 2Ti 4:17)32 so that by God’s will I may come to you with joy and be refreshed in your company. (1Co 16:18; 2Co 7:13; Phm 1:7; Phm 1:20)33 May the God of peace be with you all. Amen. (Ro 16:20; 1Co 14:33; 2Co 13:11; Php 4:9; 1Th 5:23; 2Th 3:16; Heb 13:20)

Romans 15

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1-2 حتی اگر فكر میكنيم انجام چنين كارها از نظر خدا اشتباه نيست، باز بايد رعايت حال كسانی را بكنيم كه ممكن است كار ما را اشتباه تصور كنند. ما نبايد فقط به فكر خشنودی خودمان باشيم، بلكه وظيفه داريم اين زحمت را به خود بدهيم كه شکها و نگرانيهای ديگران را نيز در نظر بگيريم. پس بهتر است به فكر خشنودی ديگران هم باشيم و فقط به خود نينديشيم. سعی كنيم كارهايمان تأثير خوبی بر ديگران بگذارد تا ايمانشان به خداوند تقويت گردد.3 مسيح نيز در پی خوشی و خشنودی خود نبود. كتاب آسمانی دربارهٔ او میفرمايد: «او آمد تا اهانتهای دشمنان خدا را تحمل كند.»4 اين مطالب از مدتها پيش در كتاب آسمانی نوشته شده تا به ما صبر و دلگرمی بياموزد تا با اشتياق در انتظار روزی باشيم كه خدا گناه و مرگ را نابود كند.5 باشد تا خدايی كه عطا كنندهٔ صبر و دلگرمی است، به شما كمک كند تا با هم در صلح و صفای كامل زندگی كنيد و نسبت به يكديگر همان طرز فكری را داشته باشيد كه مسيح نسبت به انسانها داشت.6 در آن صورت، همهٔ ما خواهيم توانست يكدل و يک زبان خدا را كه پدر خداوند ما عيسی مسيح است، پرستش و تمجيد كنيم.7 يكديگر را به گرمی به جمع خود بپذيريد، همانطور كه مسيح نيز شما را به گرمی پذيرفته است. آنگاه بزرگی خدا بر مردم آشكار خواهد شد و ايشان نيز خدا را ستايش خواهند كرد.8 به ياد داشته باشيد كه عيسی مسيح آمد تا يهوديان را خدمت كند و به اين ترتيب ثابت نمايد كه خدا امين است و به وعدههای خود كه به اجداد ايشان داده، عمل میكند.9 همچنين به ياد داشته باشيد كه او آمد تا غيريهوديان را هم نجات دهد تا ايشان نيز خدا را به خاطر رحم و شفقتی كه بر آنان نموده است، شكر و ستايش كنند. در كتاب آسمانی زبور چنين آمده است: «در ميان قومها تو را سپاس میگويم و به نام تو سرود میخوانم.»10 باز در جای ديگر میفرمايد: «شما ای قومها، به همراه قوم او بنیاسرائيل، شادی كنيد!»11 همچنين میگويد: «ای قومها، خداوند را ستايش كنيد! همه او را ستايش كنند!»12 اشعيای نبی نيز میفرمايد: «در خانوادهٔ ”يَسَی“ (پدر داوود نبی) وارثی خواهد بود كه پادشاه قومها خواهد شد و اميد ايشان تنها به او خواهد بود.»13 بنابراين، من برای شما قومهای غيريهودی دعا میكنم تا خدايی كه سرچشمهٔ همهٔ اميدهاست، به شما برای ايمانی كه به او داريد، آرامش و شادی عطا كند تا به ياری روحالقدس، اميدتان روزبهروز افزون شود.14 ای برادران، من هيچ ترديدی در مورد درک عميق و رفتار نيک شما ندارم و مطمئنم اين مطالب را آنقدر خوب میدانيد كه قادريد آنها را به ديگران هم تعليم دهيد.15-16 اما با وجود اين، من با جسارت بر بعضی از اين نكات تأكيد كردم چون میدانستم كه فقط يک يادآوری، كافی است؛ زيرا من به لطف خدا، فرستادهٔ عيسی مسيح هستم برای خدمت به شما غيريهوديان، تا مژدهٔ انجيل را به شما رسانده، شما را همچون قربانی خوشبو به خدا تقديم كنم، چون شما بوسيلهٔ روحالقدس، مقدس و مورد پسند او شدهايد.17 بنابراين، میتوانم به تمام كارهايی كه عيسی مسيح بوسيلهٔ من انجام میدهد، افتخار كنم.18-19 من جرأت نمیكنم دربارهٔ خدمت ديگران قضاوت كنم، اما میتوانم در مورد خدمت خود قضاوت كرده، بگويم كه مسيح مرا وسيلهای قرار داده برای هدايت غيريهوديان به سوی خدا. من با پيام انجيل، رفتاری شايسته، و معجزاتی كه نشانههايی از جانب خدا هستند، ايشان را به سوی خدا هدايت نمودم؛ و البته همهٔ اينها به فيض و قدرت روح خدا بوده است. به اين طريق بود كه مژدهٔ انجيل را از«اورشليم» گرفته تا«ايليريكوم» به طور كامل اعلام كردم.20 اما در تمام مدت آرزوی من اين بوده است كه به نقاط ديگر نيز رفته، كلام خدا را در جایهایی كه نام مسيح هرگز شنيده نشده است، بشارت دهم. اما هرگز نخواستهام در نقاطی مژدهٔ انجيل را وعظ كنم كه قبلاً شخص ديگری در آنجا عدهای را به سوی مسيح هدايت كرده، و كليسايی تشكيل يافته است.21 در واقع من همان طرحی را دنبال میكنم كه در كتاب آسمانی آمده است؛ زيرا اشعيای نبی گفته است كسانی كه از او بیاطلاع بودند، خواهند ديد و درک خواهند كرد.22 در حقيقت به همين دليل در تمام اين مدت نتوانستم به ديدن شما بيايم.23 اما اكنون ديگر خدمتم در اينجا خاتمه يافته و پس از سالها انتظار، آمادهام كه به«روم» نزد شما بيايم.24 در نظر دارم به«اسپانيا» نيز سفر كنم. بنابراين، بر سر راهم به آنجا، توقف كوتاهی در روم خواهم كرد و پس از آنكه از ديدار شما اندكی سير شدم، شما مرا به سوی اسپانيا بدرقه خواهيد كرد.25 اما پيش از آنكه به نزد شما بيايم، نخست به اورشليم خواهم رفت تا برای مسيحيان يهودینژاد آنجا هديهای ببرم.26 زيرا همانطور كه میدانيد، مسيحيان«مقدونيه» و«يونان» برای مسيحيانی كه در اورشليم در شرايط دشوار زندگی میكنند، هدايايی جمعآوری كردهاند.27 آنان اين كار را با شادی و رضايت انجام دادهاند، چون احساس میكنند كه مديون مسيحيان اورشليم هستند. میدانيد چرا؟ به اين علت كه اين مسيحيان غيريهودی، خبر نجات مسيح را از مسيحيان كليسای اورشليم شنيدند. بنابراين، چون اين عطيه روحانی را از آنجا دريافت كردهاند، احساس میكنند كه حداقل خدمتی كه در عوض میتوانند انجام دهند، اينست كه به ايشان كمک مادی بكنند.28 به محض اينكه اين هديه را به مقصد برسانم و كار خير ايشان را تمام كنم، بر سر راهم به اسپانيا، به ديدن شما خواهم آمد؛29 و اطمينان دارم كه وقتی بيايم، خداوند بركات بسياری به من عطا خواهد كرد تا به شما برسانم.30 ای عزيزان من، التماس میكنم به خاطر عيسی مسيح و به خاطر محبتی كه روحالقدس در دل شما نسبت به من گذاشته است، با دعاهای خود مرا در مبارزهام ياری دهيد.31 دعا كنيد كه در اورشليم از كسانی كه به مسيح ايمان ندارند، در امان باشم. همچنين دعا كنيد كه خدمت من، مقبول مسيحيان آنجا واقع شود.32 پس از آن، خواهم توانست به خواست خدا، با قلبی شاد نزد شما بيايم تا يكديگر را تقويت كنيم.33 دعايم اين است كه خدا كه سرچشمهٔ آرامش است، با همهٔ شما باشد. آمين!