1We who are strong have an obligation to bear with the failings of the weak, and not to please ourselves. (Ro 14:1; Ga 6:1; 1Th 5:14)2Let each of us please his neighbor for his good, to build him up. (1Co 9:19; 1Co 9:22; 1Co 10:24; 1Co 10:33; Php 2:4)3For Christ did not please himself, but as it is written, “The reproaches of those who reproached you fell on me.” (Ps 69:9; Joh 5:30; Joh 6:38; Php 2:5; Php 2:8)4For whatever was written in former days was written for our instruction, that through endurance and through the encouragement of the Scriptures we might have hope. (Ps 119:50; Ro 4:23; 2Ti 3:16)5May the God of endurance and encouragement grant you to live in such harmony with one another, in accord with Christ Jesus, (Ro 12:16)6that together you may with one voice glorify the God and Father of our Lord Jesus Christ. (Joh 20:17; 2Co 1:3; Eph 1:3; Eph 1:17; 1Pe 1:3; Re 1:6)7Therefore welcome one another as Christ has welcomed you, for the glory of God.
Christ the Hope of Jews and Gentiles
8For I tell you that Christ became a servant to the circumcised to show God’s truthfulness, in order to confirm the promises given to the patriarchs, (Mt 15:24; Joh 1:11; Ac 3:26; Ro 4:16; 2Co 1:20; Heb 3:1)9and in order that the Gentiles might glorify God for his mercy. As it is written, “Therefore I will praise you among the Gentiles, and sing to your name.” (2Sa 22:50; Ps 18:49; Ro 3:29)10And again it is said, “Rejoice, O Gentiles, with his people.” (De 32:43)11And again, “Praise the Lord, all you Gentiles, and let all the peoples extol him.” (Ps 117:1)12And again Isaiah says, “The root of Jesse will come, even he who arises to rule the Gentiles; in him will the Gentiles hope.” (Isa 11:1; Isa 11:10; Mt 12:21; Re 5:5; Re 22:16)13May the God of hope fill you with all joy and peace in believing, so that by the power of the Holy Spirit you may abound in hope. (Ro 5:1; Ro 14:17)
Paul the Minister to the Gentiles
14I myself am satisfied about you, my brothers,[1] that you yourselves are full of goodness, filled with all knowledge and able to instruct one another. (1Co 1:5; 1Co 8:1; 1Co 8:7; 1Co 8:10; 1Co 12:8; 1Co 13:2; 2Pe 1:12; 2Pe 3:1; 1Jo 2:21)15But on some points I have written to you very boldly by way of reminder, because of the grace given me by God (Ro 1:5)16to be a minister of Christ Jesus to the Gentiles in the priestly service of the gospel of God, so that the offering of the Gentiles may be acceptable, sanctified by the Holy Spirit. (Isa 66:20; Mal 1:11; Ro 11:13; Php 2:17)17In Christ Jesus, then, I have reason to be proud of my work for God. (Php 3:3; Heb 2:17; Heb 5:1)18For I will not venture to speak of anything except what Christ has accomplished through me to bring the Gentiles to obedience—by word and deed, (Ac 15:12; Ac 21:19; Ro 1:5; Ga 2:8)19by the power of signs and wonders, by the power of the Spirit of God—so that from Jerusalem and all the way around to Illyricum I have fulfilled the ministry of the gospel of Christ; (Ac 19:11; Ac 20:1; Ac 22:17; 2Co 12:12)20and thus I make it my ambition to preach the gospel, not where Christ has already been named, lest I build on someone else’s foundation, (2Co 10:13; 2Co 10:15)21but as it is written, “Those who have never been told of him will see, and those who have never heard will understand.” (Isa 52:15)
Paul’s Plan to Visit Rome
22This is the reason why I have so often been hindered from coming to you. (Ro 1:13; 1Th 2:18)23But now, since I no longer have any room for work in these regions, and since I have longed for many years to come to you, (Ac 19:21; Ro 1:10; Ro 15:29; Ro 15:32)24I hope to see you in passing as I go to Spain, and to be helped on my journey there by you, once I have enjoyed your company for a while. (Ac 15:3; Ro 15:28)25At present, however, I am going to Jerusalem bringing aid to the saints. (Ac 19:21; Ac 20:22; Ac 21:15; Ac 24:17; Ro 15:31)26For Macedonia and Achaia have been pleased to make some contribution for the poor among the saints at Jerusalem. (1Co 16:1; 2Co 8:1; 2Co 9:2; 2Co 9:13)27For they were pleased to do it, and indeed they owe it to them. For if the Gentiles have come to share in their spiritual blessings, they ought also to be of service to them in material blessings. (1Co 9:11; Ga 6:6)28When therefore I have completed this and have delivered to them what has been collected,[2] I will leave for Spain by way of you. (Ro 15:24)29I know that when I come to you I will come in the fullness of the blessing[3] of Christ.30I appeal to you, brothers, by our Lord Jesus Christ and by the love of the Spirit, to strive together with me in your prayers to God on my behalf, (2Co 1:11; Php 2:1; Col 1:8; Col 2:1; Col 4:12; Heb 13:18)31that I may be delivered from the unbelievers in Judea, and that my service for Jerusalem may be acceptable to the saints, (2Co 8:4; 2Th 3:2; 2Ti 3:11; 2Ti 4:17)32so that by God’s will I may come to you with joy and be refreshed in your company. (1Co 16:18; 2Co 7:13; Phm 1:7; Phm 1:20)33May the God of peace be with you all. Amen. (Ro 16:20; 1Co 14:33; 2Co 13:11; Php 4:9; 1Th 5:23; 2Th 3:16; Heb 13:20)
1-2حتی اگر فكر میكنيم انجام چنين كارها از نظر خدا اشتباه نيست، باز بايد رعايت حال كسانی را بكنيم كه ممكن است كار ما را اشتباه تصور كنند. ما نبايد فقط به فكر خشنودی خودمان باشيم، بلكه وظيفه داريم اين زحمت را به خود بدهيم كه شکها و نگرانيهای ديگران را نيز در نظر بگيريم. پس بهتر است به فكر خشنودی ديگران هم باشيم و فقط به خود نينديشيم. سعی كنيم كارهايمان تأثير خوبی بر ديگران بگذارد تا ايمانشان به خداوند تقويت گردد.3مسيح نيز در پی خوشی و خشنودی خود نبود. كتاب آسمانی دربارهٔ او میفرمايد: «او آمد تا اهانتهای دشمنان خدا را تحمل كند.»4اين مطالب از مدتها پيش در كتاب آسمانی نوشته شده تا به ما صبر و دلگرمی بياموزد تا با اشتياق در انتظار روزی باشيم كه خدا گناه و مرگ را نابود كند.5باشد تا خدايی كه عطا كنندهٔ صبر و دلگرمی است، به شما كمک كند تا با هم در صلح و صفای كامل زندگی كنيد و نسبت به يكديگر همان طرز فكری را داشته باشيد كه مسيح نسبت به انسانها داشت.6در آن صورت، همهٔ ما خواهيم توانست يكدل و يک زبان خدا را كه پدر خداوند ما عيسی مسيح است، پرستش و تمجيد كنيم.7يكديگر را به گرمی به جمع خود بپذيريد، همانطور كه مسيح نيز شما را به گرمی پذيرفته است. آنگاه بزرگی خدا بر مردم آشكار خواهد شد و ايشان نيز خدا را ستايش خواهند كرد.8به ياد داشته باشيد كه عيسی مسيح آمد تا يهوديان را خدمت كند و به اين ترتيب ثابت نمايد كه خدا امين است و به وعدههای خود كه به اجداد ايشان داده، عمل میكند.9همچنين به ياد داشته باشيد كه او آمد تا غيريهوديان را هم نجات دهد تا ايشان نيز خدا را به خاطر رحم و شفقتی كه بر آنان نموده است، شكر و ستايش كنند. در كتاب آسمانی زبور چنين آمده است: «در ميان قومها تو را سپاس میگويم و به نام تو سرود میخوانم.»10باز در جای ديگر میفرمايد: «شما ای قومها، به همراه قوم او بنیاسرائيل، شادی كنيد!»11همچنين میگويد: «ای قومها، خداوند را ستايش كنيد! همه او را ستايش كنند!»12اشعيای نبی نيز میفرمايد: «در خانوادهٔ ”يَسَی“ (پدر داوود نبی) وارثی خواهد بود كه پادشاه قومها خواهد شد و اميد ايشان تنها به او خواهد بود.»13بنابراين، من برای شما قومهای غيريهودی دعا میكنم تا خدايی كه سرچشمهٔ همهٔ اميدهاست، به شما برای ايمانی كه به او داريد، آرامش و شادی عطا كند تا به ياری روحالقدس، اميدتان روزبهروز افزون شود.
پولس، رسول قومهای غيريهودی
14ای برادران، من هيچ ترديدی در مورد درک عميق و رفتار نيک شما ندارم و مطمئنم اين مطالب را آنقدر خوب میدانيد كه قادريد آنها را به ديگران هم تعليم دهيد.15-16اما با وجود اين، من با جسارت بر بعضی از اين نكات تأكيد كردم چون میدانستم كه فقط يک يادآوری، كافی است؛ زيرا من به لطف خدا، فرستادهٔ عيسی مسيح هستم برای خدمت به شما غيريهوديان، تا مژدهٔ انجيل را به شما رسانده، شما را همچون قربانی خوشبو به خدا تقديم كنم، چون شما بوسيلهٔ روحالقدس، مقدس و مورد پسند او شدهايد.17بنابراين، میتوانم به تمام كارهايی كه عيسی مسيح بوسيلهٔ من انجام میدهد، افتخار كنم.18-19من جرأت نمیكنم دربارهٔ خدمت ديگران قضاوت كنم، اما میتوانم در مورد خدمت خود قضاوت كرده، بگويم كه مسيح مرا وسيلهای قرار داده برای هدايت غيريهوديان به سوی خدا. من با پيام انجيل، رفتاری شايسته، و معجزاتی كه نشانههايی از جانب خدا هستند، ايشان را به سوی خدا هدايت نمودم؛ و البته همهٔ اينها به فيض و قدرت روح خدا بوده است. به اين طريق بود كه مژدهٔ انجيل را از«اورشليم» گرفته تا«ايليريكوم» به طور كامل اعلام كردم.20اما در تمام مدت آرزوی من اين بوده است كه به نقاط ديگر نيز رفته، كلام خدا را در جایهایی كه نام مسيح هرگز شنيده نشده است، بشارت دهم. اما هرگز نخواستهام در نقاطی مژدهٔ انجيل را وعظ كنم كه قبلاً شخص ديگری در آنجا عدهای را به سوی مسيح هدايت كرده، و كليسايی تشكيل يافته است.21در واقع من همان طرحی را دنبال میكنم كه در كتاب آسمانی آمده است؛ زيرا اشعيای نبی گفته است كسانی كه از او بیاطلاع بودند، خواهند ديد و درک خواهند كرد.22در حقيقت به همين دليل در تمام اين مدت نتوانستم به ديدن شما بيايم.
نقشهٔ آيندهٔ پولس
23اما اكنون ديگر خدمتم در اينجا خاتمه يافته و پس از سالها انتظار، آمادهام كه به«روم» نزد شما بيايم.24در نظر دارم به«اسپانيا» نيز سفر كنم. بنابراين، بر سر راهم به آنجا، توقف كوتاهی در روم خواهم كرد و پس از آنكه از ديدار شما اندكی سير شدم، شما مرا به سوی اسپانيا بدرقه خواهيد كرد.25اما پيش از آنكه به نزد شما بيايم، نخست به اورشليم خواهم رفت تا برای مسيحيان يهودینژاد آنجا هديهای ببرم.26زيرا همانطور كه میدانيد، مسيحيان«مقدونيه» و«يونان» برای مسيحيانی كه در اورشليم در شرايط دشوار زندگی میكنند، هدايايی جمعآوری كردهاند.27آنان اين كار را با شادی و رضايت انجام دادهاند، چون احساس میكنند كه مديون مسيحيان اورشليم هستند. میدانيد چرا؟ به اين علت كه اين مسيحيان غيريهودی، خبر نجات مسيح را از مسيحيان كليسای اورشليم شنيدند. بنابراين، چون اين عطيه روحانی را از آنجا دريافت كردهاند، احساس میكنند كه حداقل خدمتی كه در عوض میتوانند انجام دهند، اينست كه به ايشان كمک مادی بكنند.28به محض اينكه اين هديه را به مقصد برسانم و كار خير ايشان را تمام كنم، بر سر راهم به اسپانيا، به ديدن شما خواهم آمد؛29و اطمينان دارم كه وقتی بيايم، خداوند بركات بسياری به من عطا خواهد كرد تا به شما برسانم.30ای عزيزان من، التماس میكنم به خاطر عيسی مسيح و به خاطر محبتی كه روحالقدس در دل شما نسبت به من گذاشته است، با دعاهای خود مرا در مبارزهام ياری دهيد.31دعا كنيد كه در اورشليم از كسانی كه به مسيح ايمان ندارند، در امان باشم. همچنين دعا كنيد كه خدمت من، مقبول مسيحيان آنجا واقع شود.32پس از آن، خواهم توانست به خواست خدا، با قلبی شاد نزد شما بيايم تا يكديگر را تقويت كنيم.33دعايم اين است كه خدا كه سرچشمهٔ آرامش است، با همهٔ شما باشد. آمين!