Jeremiah 48 | English Standard Version

English Standard Version

Judgment on Moab

1 Concerning Moab. Thus says the Lord of hosts, the God of Israel: “Woe to Nebo, for it is laid waste! Kiriathaim is put to shame, it is taken; the fortress is put to shame and broken down; (Nu 32:3; Nu 32:37; Jos 13:19; 2Ki 24:2; Jer 25:21; Jer 48:20; Jer 48:22; Jer 48:23; Jer 48:39; Eze 25:8; Eze 25:9; Am 2:1; Zep 2:8)

Nu 32:3Nu 32:37Jos 13:192Ki 24:2Jer 25:21Jer 48:20Jer 48:22Jer 48:23Jer 48:39Eze 25:8Eze 25:9Am 2:1Zep 2:8

2 the renown of Moab is no more. In Heshbon they planned disaster against her: ‘Come, let us cut her off from being a nation!’ You also, O Madmen, shall be brought to silence; the sword shall pursue you. (Nu 32:37; Isa 10:31; Isa 15:4; Jer 31:36; Jer 48:34; Jer 48:45; Jer 49:3)

Nu 32:37Isa 10:31Isa 15:4Jer 31:36Jer 48:34Jer 48:45Jer 49:3

3 “A voice! A cry from Horonaim, ‘Desolation and great destruction!’ (Isa 15:5; Jer 48:34) 4 Moab is destroyed; her little ones have made a cry. 5 For at the ascent of Luhith they go up weeping;^[1] for at the descent of Horonaim they have heard the distressed cry^[2] of destruction. (Jer 48:3) 6 Flee! Save yourselves! You will be like a juniper in the desert! (Jer 17:6) 7 For, because you trusted in your works and your treasures, you also shall be taken; and Chemosh shall go into exile with his priests and his officials. (Nu 21:29; Isa 46:2; Jer 49:3; Jer 49:4)

Nu 21:29Isa 46:2Jer 49:3Jer 49:4

8 The destroyer shall come upon every city, and no city shall escape; the valley shall perish, and the plain shall be destroyed, as the Lord has spoken. (De 3:10; Jos 13:9; Jos 13:17; Jos 13:21; Jer 6:26; Jer 48:21)

De 3:10Jos 13:9Jos 13:17Jos 13:21Jer 6:26Jer 48:21

9 “Give wings to Moab, for she would fly away; her cities shall become a desolation, with no inhabitant in them. 10 “Cursed is he who does the work of the Lord with slackness, and cursed is he who keeps back his sword from bloodshed. (Jud 5:23; 1Sa 15:3; 1Sa 15:9; 1Ki 20:42; 1Co 15:58)

Jud 5:231Sa 15:31Sa 15:91Ki 20:421Co 15:58

11 “Moab has been at ease from his youth and has settled on his dregs; he has not been emptied from vessel to vessel, nor has he gone into exile; so his taste remains in him, and his scent is not changed. (Zep 1:12) 12 “Therefore, behold, the days are coming, declares the Lord, when I shall send to him pourers who will pour him, and empty his vessels and break his^[3] jars in pieces. 13 Then Moab shall be ashamed of Chemosh, as the house of Israel was ashamed of Bethel, their confidence. (Nu 21:29; 1Ki 12:29; Isa 16:14; Ho 10:6)

Nu 21:291Ki 12:29Isa 16:14Ho 10:6

14 “How do you say, ‘We are heroes and mighty men of war’? 15 The destroyer of Moab and his cities has come up, and the choicest of his young men have gone down to slaughter, declares the King, whose name is the Lord of hosts. (Isa 15:1; Jer 46:18; Jer 48:8; Jer 48:18; Jer 48:20; Jer 50:27)

Isa 15:1Jer 46:18Jer 48:8Jer 48:18Jer 48:20Jer 50:27

16 The calamity of Moab is near at hand, and his affliction hastens swiftly. 17 Grieve for him, all you who are around him, and all who know his name; say, ‘How the mighty scepter is broken, the glorious staff.’ (Isa 9:4; Isa 14:5; Isa 15:4; Isa 16:7)

Isa 9:4Isa 14:5Isa 15:4Isa 16:7

18 “Come down from your glory, and sit on the parched ground, O inhabitant of Dibon! For the destroyer of Moab has come up against you; he has destroyed your strongholds. (Nu 21:30; Isa 15:2; Isa 47:1) 19 Stand by the way and watch, O inhabitant of Aroer! Ask him who flees and her who escapes; say, ‘What has happened?’ (De 2:36; Jos 13:9; 1Sa 4:13; 1Sa 4:16; Na 2:1)

De 2:36Jos 13:91Sa 4:131Sa 4:16Na 2:1

20 Moab is put to shame, for it is broken; wail and cry! Tell it beside the Arnon, that Moab is laid waste. (Isa 16:2; Jer 48:15; Jer 48:17) 21 “Judgment has come upon the tableland, upon Holon, and Jahzah, and Mephaath, (Nu 21:23; Jos 13:18; Jer 48:8) 22 and Dibon, and Nebo, and Beth-diblathaim, (Nu 33:46; Isa 15:2; Jer 48:18) 23 and Kiriathaim, and Beth-gamul, and Beth-meon, (Jos 13:17; 1Ch 5:8; Jer 48:1) 24 and Kerioth, and Bozrah, and all the cities of the land of Moab, far and near. (Isa 63:1; Jer 49:13; Jer 49:22; Am 2:2)

Isa 63:1Jer 49:13Jer 49:22Am 2:2

25 The horn of Moab is cut off, and his arm is broken, declares the Lord. (Ps 75:10; Eze 30:21) 26 “Make him drunk, because he magnified himself against the Lord, so that Moab shall wallow in his vomit, and he too shall be held in derision. (Isa 19:14; Jer 25:27; Jer 48:39; Jer 48:42; Jer 51:39)

Isa 19:14Jer 25:27Jer 48:39Jer 48:42Jer 51:39

27 Was not Israel a derision to you? Was he found among thieves, that whenever you spoke of him you wagged your head? (Ps 64:8; Jer 2:26; La 2:15; Eze 25:8; Zep 2:8; Mt 27:39)

Ps 64:8Jer 2:26La 2:15Eze 25:8Zep 2:8Mt 27:39

28 “Leave the cities, and dwell in the rock, O inhabitants of Moab! Be like the dove that nests in the sides of the mouth of a gorge. (Ps 55:6; So 2:14; Jer 48:9) 29 We have heard of the pride of Moab— he is very proud— of his loftiness, his pride, and his arrogance, and the haughtiness of his heart. (Isa 16:6) 30 I know his insolence, declares the Lord; his boasts are false, his deeds are false. (Jer 50:36) 31 Therefore I wail for Moab; I cry out for all Moab; for the men of Kir-hareseth I mourn. (2Ki 3:25; Isa 15:5; Isa 16:7; Isa 16:11)

2Ki 3:25Isa 15:5Isa 16:7Isa 16:11

32 More than for Jazer I weep for you, O vine of Sibmah! Your branches passed over the sea, reached to the Sea of Jazer; on your summer fruits and your grapes the destroyer has fallen. (Nu 21:32; Jos 13:19; Ps 80:11; Isa 16:8)

Nu 21:32Jos 13:19Ps 80:11Isa 16:8

33 Gladness and joy have been taken away from the fruitful land of Moab; I have made the wine cease from the winepresses; no one treads them with shouts of joy; the shouting is not the shout of joy. (Isa 16:10) 34 “From the outcry at Heshbon even to Elealeh, as far as Jahaz they utter their voice, from Zoar to Horonaim and Eglath-shelishiyah. For the waters of Nimrim also have become desolate. (Isa 15:4; Jer 48:3) 35 And I will bring to an end in Moab, declares the Lord, him who offers sacrifice in the high place and makes offerings to his god. (Isa 15:2; Isa 16:12; Eze 20:29) 36 Therefore my heart moans for Moab like a flute, and my heart moans like a flute for the men of Kir-hareseth. Therefore the riches they gained have perished. (Isa 15:7; Jer 48:31) 37 “For every head is shaved and every beard cut off. On all the hands are gashes, and around the waist is sackcloth. (Isa 15:2; Jer 4:8; Jer 47:5; Jer 49:3; La 2:10)

Isa 15:2Jer 4:8Jer 47:5Jer 49:3La 2:10

38 On all the housetops of Moab and in the squares there is nothing but lamentation, for I have broken Moab like a vessel for which no one cares, declares the Lord. (Jer 22:28) 39 How it is broken! How they wail! How Moab has turned his back in shame! So Moab has become a derision and a horror to all that are around him.” (Jer 48:6; Jer 48:26) 40 For thus says the Lord: “Behold, one shall fly swiftly like an eagle and spread his wings against Moab; (De 28:49; Isa 8:8; Jer 49:22; Eze 17:3)

De 28:49Isa 8:8Jer 49:22Eze 17:3

41 the cities shall be taken and the strongholds seized. The heart of the warriors of Moab shall be in that day like the heart of a woman in her birth pains; (Isa 13:7; Jer 6:24; Jer 48:24) 42 Moab shall be destroyed and be no longer a people, because he magnified himself against the Lord. (Isa 7:8; Jer 48:26) 43 Terror, pit, and snare are before you, O inhabitant of Moab! declares the Lord. (Isa 24:17; La 3:47) 44 He who flees from the terror shall fall into the pit, and he who climbs out of the pit shall be caught in the snare. For I will bring these things upon Moab, the year of their punishment, declares the Lord. (Jer 11:23) 45 “In the shadow of Heshbon fugitives stop without strength, for fire came out from Heshbon, flame from the house of Sihon; it has destroyed the forehead of Moab, the crown of the sons of tumult. (Nu 24:17) 46 Woe to you, O Moab! The people of Chemosh are undone, for your sons have been taken captive, and your daughters into captivity. (Jer 48:1; Jer 48:13) 47 Yet I will restore the fortunes of Moab in the latter days, declares the Lord.” Thus far is the judgment on Moab. (Jer 46:27; Jer 49:39)

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica

كلام خدا دربارهٔ موآب

1 خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل، دربارهٔ موآب چنين میفرمايد: «وای به حال شهر نبو، زيرا خراب خواهد شد. قريه تايم و قلعههايش ويران و تسخير شده، مردمش رسوا خواهند گشت. 2-4 عظمت و شكوه موآب از بين خواهد رفت. مردم شهر حشبون برای خرابی آن نقشهها كشيدهاند. میگويند: ”بياييد ريشهٔ اين قوم را از بيخ و بن بركنيم.“ شهر مدمين در سكوت و خاموشی فرو خواهد رفت، چون دشمن، ساكنانش را تار و مار خواهد كرد. مردم حورونايم فرياد خواهند زد: ”نابودی، شكست بزرگ! موآب از بين رفت!“ كودكانش نيز ناله سر خواهند داد. 5 فراريان، گريهكنان از تپههای لوحيت بالا خواهند رفت و در سرازيری حورونايم فرياد شكست سر داده، خواهند گفت: 6 ”برای حفظ جانتان فرار كنيد. در بيابانها پنهان شويد!“ 7 ای موآب چون به ثروت و توانايی خود تكيه كردی، پس هلاک خواهی شد، و خدايت، كموش نيز با كاهنان و بزرگانش به سرزمینهای دور تبعيد خواهند گرديد! 8 «تمام روستاها و شهرها، چه در دشت باشند چه در دره، همگی خراب خواهند شد، چون من، خداوند، اين را گفتهام. 9 كاش موآب بال میداشت و میتوانست پرواز كند و بگريزد، چون شهرهايش خراب خواهد شد و كسی در آنها باقی نخواهد ماند. 10 ملعون باد كسی كه شمشيرش را با خون تو سرخ نكند! ملعون باد كسی كه كاری را كه خداوند به او سپرده، به سستی انجام دهد! 11 «موآب از ابتدای تاريخ خود تاكنون، در امنيت و به دور از جنگ و جدال به سر برده و هرگز به تبعيد نرفته است. موآب همچون شراب دست نخوردهای است كه از كوزهای به كوزهای ديگر ريخته نشده و به همين دليل طعم و بوی آن تغيير نكرده است. 12 ولی بزودی زمانی فرا خواهد رسيد كه من افرادی را به سراغش خواهم فرستاد تا كوزههايش را بر زمين، خالی كنند و بشكنند! 13 سرانجام، موآب از وجود خدای خود كموش خجل خواهد شد، همانطور كه بنیاسرائيل در بيتئيل از گوسالهٔ طلايی خود شرمسار شد. 14 «چگونه میتوانيد به خود بباليد و بگوييد: ”ما همگی شجاع و جنگ آزموده هستيم؟“ 15 حال آنكه موآب ويران خواهد شد و بهترين جوانانش به قتل خواهند رسيد. من كه پادشاه جهان هستم و نامم خداوند قادر متعال میباشد، اين را گفتهام. 16 بلا و مصيبت بزودی بر موآب نازل خواهد شد. 17 «ای تمام قومهای مجاور موآب، ای همهٔ كسانی كه با شهرت و آوازهٔ او آشناييد، برای او ماتم بگيريد! ببينيد قدرت و عظمت او چگونه در هم شكسته است! 18 ای اهالی ديبون، از شكوه و جلالتان به زير بياييد و به خاک سياه بنشينيد، چون كسانی كه موآب را ويران میكنند، ديبون را نيز ويران خواهند كرد و تمام برج و باروهايش را خراب خواهند نمود. 19 ای اهالی عروعير، بر سر راه بايستيد و تماشا كنيد و از فراريان و بازماندگان موآب بپرسيد كه چه اتفاقی افتاده است. 20 آنها جواب خواهند داد: ”موآب به دست دشمن افتاده است. گريه و فرياد سر دهيد و در كنارههای رود ارنون اعلام كنيد كه موآب ويران شده است.“ 21 «تمام شهرهای واقع در فلات نيز مجازات و خراب شدهاند، يعنی شهرهای حولون، يهصه، ميفاعت، 22 ديبون، نبو، بيتدبلتايم، 23 قريه تايم، بيتجامول، بيتمعون، 24 قريوت، بصره، و تمام شهرهای دور و نزديک سرزمين موآب. 25 «قدرت موآب در هم شكسته است، شاخهايش بريده شده و بازوهايش شكسته است. 26 بگذاريد موآب مثل يک مست، تلوتلو بخورد و بيفتد، چون از فرمان خداوند سرپيچی كرده است. او در قی خود میغلتد، به طوری كه همه به او میخندند. 27 ای موآب، به یاد آور چگونه بنیاسرائيل را مسخره میكردی. با او چنان رفتار میكردی كه گويی به همراه دزدان دستگير شده است! 28 «ای اهالی موآب، از شهرهای خود فرار كنيد و مثل فاختهها كه در شكاف صخرهها آشيانه میسازند، در غارها ساكن شويد. 29 غرور موآب را همه شنيدهاند؛ همه از تكبر، نخوت و دل مغرور او باخبرند. 30 من، خداوند، از ادعاهای گستاخانه و پوچ او آگاهم؛ و میدانم كاری از دستش برنمیآيد. 31 از اين رو برای موآب گريانم و برای اهالی قيرحارس دلم میسوزد. 32 بيشتر از آنچه برای مردم يعزير گريستم، برای مردم سبمه خواهم گريست. شهر سبمه، مانند درخت مويی بود كه شاخههايش تا دريای مرده و تا يعزير میرسيد؛ ولی اكنون ميوهها و انگورهايش را غارتگران از بين بردهاند. 33 شادی و خرمی از سرزمين حاصلخيز موآب رخت بربسته است؛ از چرخشتها ديگر شراب بيرون نمیآيد و كسی انگورها را با فرياد شادی نمیافشرد. فريادهايی به گوش میرسد، ولی نه فرياد شادی. 34 نالهها و فريادهای دلخراش در همه جا شنيده میشود از حشبون تا العاله و ياهص، و از صوغر تا حورونايم و عجلت شليشيا. حتی چراگاههای سرسبز نمريم نيز خشک شده است. 35 «من در موآب تمام كسانی را كه در بتكدهها برای بتها قربانی میكنند و برای خدايان بخور میسوزانند، از بين خواهم برد. 36 دلم برای موآب و قيرحارس به فغان آمده، چون تمام دارايیشان از ميان رفته است. 37 از غم و غصه، موی سر و ريش خود را میكنند و دستشان را میخراشند و لباس عزا میپوشند. 38 از تمام خانهها و كوچههای موآب صدای آه و ناله بلند است، چون موآب را مثل يک ظرف بیمصرف، خرد كردهام. 39 ببينيد چگونه در هم شكسته شده است! به صدای شيون و زاری او گوش دهيد! به رسوايی موآب نگاه كنيد! اينک برای همسايگان خود باعث خنده شده است و برای عدهای، موجب وحشت!» 40 خداوند میفرمايد: «عقابی با بالهای گشوده بر فراز موآب پرواز خواهد كرد و برای تخريب و نابودی بر آن فرود خواهد آمد. 41 شهرها و قلعههای موآب تسخير خواهند شد. در آن روز جنگاورانش مانند زنی كه از درد زايمان به خود میپيچد، هراسان و پريشان خواهند گشت. 42 ديگر قومی به نام موآب وجود نخواهد داشت، چون بر ضد خداوند طغيان كرده است. 43 ای مردم موآب، وحشت و چاه و دام در انتظار شماست. 44 هر كه از شما بخواهد از چنگال وحشت بگريزد، در چاه خواهد افتاد و آنكه خود را از چاه بيرون بكشد، در دام گرفتار خواهد شد. راه فرار نخواهيد داشت، چون زمان مجازاتتان فرا رسيده است. 45 فراريان بیتاب، به حشبون پناه خواهند برد، ولی از اين شهر كه زمانی، سيحون پادشاه بر آن حكمرانی میكرد، آتشی بيرون خواهد آمد و سراسر موآب و تمام اهالی ياغی آن را خواهد سوزاند.» 46 وای به حال قوم موآب، قومی كه خدايشان، بت كموش است! زيرا نابود گشتهاند و پسران و دخترانشان، به اسارت برده شدهاند. 47 ولی خداوند میفرمايد كه در ايام آخر بار ديگر موآب را مورد توجه و لطف خود قرار خواهد داد. (در اينجا پيشگويی دربارهٔ موآب به پايان میرسد.)