1Ein Lied auf der Pilgerreise. Zur dir blicke ich auf, du, der du im Himmel thronst!2Wirklich, wie die Augen des Dieners, der auf die Hand seines Herrn schaut, wie die Augen der Dienerin, die auf die Handzeichen ihrer Herrin achtet, so sind unsere Augen gerichtet auf den HERRN, unseren Herrn, bis er sich uns freundlich zuwendet.3Sei uns freundlich, HERR, sei uns freundlich, denn wir sind es satt, verhöhnt zu werden!4Ganz übersatt ist unsere Seele von der Verachtung der Selbstherrlichen und dem Spott der Stolzen.
1Către Tine îmi ridic ochii, Cel Ce șade[1] în ceruri.2Cum se îndreaptă ochii robilor spre mâna stăpânilor lor, și ochii roabei – spre mâna stăpânei ei, tot așa și ochii noștri se îndreaptă spre DOMNUL, Dumnezeul nostru, până Își va arăta bunăvoința față de noi.3Arată‑Ți bunăvoința față de noi, DOAMNE, arată‑Ți bunăvoința față de noi, căci suntem atât de sătui de dispreț!4Sufletul nostru s‑a săturat de batjocura celor îngâmfați și de disprețul celor mândri.