Римляни 10

Библия, ревизирано издание

от Bulgarian Bible Society
1 Братя, моето сърдечно желание и молбата ми към Бога е за спасението на Израил.2 Защото свидетелствам за тях, че те имат ревност за Бога, само че не е според съвършеното знание. (Д А 21:20; Д А 22:3; Рим 9:31; Гал 1:14; Гал 4:17)3 Понеже, като не познават правдата, която е от Бога, и искат да утвърдят своята собствена правда, те не се покориха на Божията правда. (Рим 1:17; Рим 9:30; Фил 3:9)4 Понеже Христос изпълнява целта на закона, за да се оправдае всеки, който вярва. (Мт 5:17; Гал 3:24)5 Защото Моисей пише, че човек, който върши правдата, която е чрез пазенето на закона, ще живее чрез нея. (Лев 18:5; Неем 9:29; Ез 20:11; Ез 20:13; Ез 20:21; Гал 3:12)6 А правдата, която е чрез вяра, говори така: „Да не кажеш в сърцето си: Кой ще се възкачи на небето, т. е. да свали Христос?, (Вт 30:12)7 или: Кой ще слезе в бездната, т. е. да въздигне Христос от мъртвите?“8 Но какво казва тя? Казва, че „словото е близо до тебе, в устата ти и в сърцето ти“, т. е. словото на вярата, което проповядваме. (Вт 30:14)9 Защото ако изповядаш с устата си, че Исус е Господ, и повярваш със сърцето си, че Бог Го е възкресил от мъртвите, ще се спасиш. (Мт 10:32; Лк 12:8; Д А 8:37)10 Защото със сърце вярва човек и се оправдава, а с уста прави изповед и се спасява.11 Защото Писанието казва: „Никой, който вярва в Него, няма да се посрами.“ (Ис 28:16; Ис 49:23; Ер 17:7; Рим 9:33)12 Понеже няма разлика между юдеин и грък, защото същият Господ е Господ на всички, богат към всички, които Го призовават. (Д А 10:34; Д А 10:36; Д А 15:9; Рим 3:22; Рим 3:29; Гал 3:28; Еф 1:7; Еф 2:4; Еф 2:7; 1 Тим 2:5)13 Защото „всеки, който призове Господнето име, ще се спаси“. (Йоил 2:32; Д А 2:21; Д А 9:14)14 Как обаче ще призоват Този, в Когото не са повярвали? И как ще повярват в Този, за Когото не са чули? А как ще чуят без проповедник? (Тит 1:3)15 И как ще проповядват, ако не бъдат пратени? Както е писано: „Колко са прекрасни краката на тези, които благовестват доброто!“ (Ис 52:7; Наум 1:15)16 Но не всички послушаха благовестието; защото Исайя казва: „Господи, кой е повярвал в известеното от нас?“ (Ис 53:1; Йн 12:38; Рим 3:3; Евр 4:2)17 И така, вярата е от слушане, а слушането – от Христовото слово.18 Но казвам: Те не са ли чули? Наистина, чули са: „По цялата земя се разнесе гласът им, и думите им – до краищата на вселената.“ (3 Цар 18:10; Пс 18:15; Пс 19:4; Мт 24:14; Мт 28:19; Мк 16:15; Кол 1:6; Кол 1:23)19 Но пак казвам: Израил не е ли разбрал? Разбрал е, защото първо Моисей казва: „Аз ще ви раздразня до ревнуване с тези, които не са народ; с народ непросветен ще ви разгневя“; (Вт 32:21; Рим 11:11; Тит 3:3)20 а Исайя се осмелява да каже: „Намерен бях от онези, които не Ме търсеха; явен станах на тези, които не питаха за Мен“; (Ис 65:1; Рим 9:30)21 а за Израил казва: „Простирах ръцете Си цял ден към народ непокорен и опак.“ (Ис 65:2)

Римляни 10

Schlachter 2000

от Genfer Bibelgesellschaft
1 Brüder, der Wunsch meines Herzens und mein Flehen zu Gott für Israel ist, dass sie gerettet werden. (Пс 122:6; Пс 122:9; 1 Кор 9:20)2 Denn ich gebe ihnen das Zeugnis, dass sie Eifer für Gott haben, aber nicht nach der rechten Erkenntnis. (Д А 22:3)3 Denn weil sie die Gerechtigkeit Gottes nicht erkennen und ihre eigene Gerechtigkeit aufzurichten trachten, haben sie sich der Gerechtigkeit Gottes nicht unterworfen. (Рим 1:17; Рим 3:21; Рим 9:31; Гал 5:4; Фил 3:6)4 Denn Christus ist das Ende des Gesetzes zur Gerechtigkeit für jeden, der glaubt. (Мт 5:17; Лк 16:15; Д А 13:39; Гал 3:24)5 Mose beschreibt nämlich die Gerechtigkeit, die aus dem Gesetz kommt, so: »Der Mensch, der diese Dinge tut, wird durch sie leben«.[1] (Лев 18:5; Ез 20:11; Лк 10:28; Гал 3:12)6 Aber die Gerechtigkeit aus Glauben redet so: Sprich nicht in deinem Herzen: Wer wird in den Himmel hinaufsteigen? — nämlich um Christus herabzuholen — (Вт 30:12; Йн 1:14; 1 Тим 1:15)7 oder: Wer wird in den Abgrund hinuntersteigen? — nämlich um Christus von den Toten zu holen.8 Sondern was sagt sie? »Das Wort ist dir nahe, in deinem Mund und in deinem Herzen!«[2] Dies ist das Wort des Glaubens, das wir verkündigen. (Вт 30:11; Вт 30:14; Рим 1:16; Рим 10:17; 1 Тим 4:6; 1 Пет 1:23)9 Denn wenn du mit deinem Mund Jesus als den Herrn bekennst und in deinem Herzen glaubst, dass Gott ihn aus den Toten auferweckt hat, so wirst du gerettet. (Мт 10:32; 1 Йн 4:2; Отк 12:11)10 Denn mit dem Herzen glaubt man, um gerecht zu werden, und mit dem Mund bekennt man, um gerettet zu werden; (Лк 12:8; Йн 1:12; Рим 4:3; 2 Кор 4:13; 1 Йн 4:2)11 denn die Schrift spricht: »Jeder, der an ihn glaubt, wird nicht zuschanden werden!« (Пс 25:3; Ис 28:16; Рим 9:33)12 Es ist ja kein Unterschied zwischen Juden und Griechen: Alle haben denselben Herrn, der reich ist für alle, die ihn anrufen, (Пс 145:18; Д А 10:36; Д А 15:9; Рим 3:29; Гал 3:28; Еф 1:18)13 denn: »Jeder, der den Namen des Herrn anruft, wird gerettet werden«. (Йоил 3:5; Д А 2:21)14 Wie sollen sie aber den anrufen, an den sie nicht geglaubt haben? Wie sollen sie aber an den glauben, von dem sie nichts gehört haben? Wie sollen sie aber hören ohne einen Verkündiger? (Мк 16:15; Евр 4:2; Евр 11:6)15 Wie sollen sie aber verkündigen, wenn sie nicht ausgesandt werden? Wie geschrieben steht: »Wie lieblich sind die Füße derer, die Frieden verkündigen, die Gutes verkündigen!« (Мт 9:38; Мк 3:14)16 Aber nicht alle haben dem Evangelium gehorcht; denn Jesaja spricht: »Herr, wer hat unserer Verkündigung geglaubt?« (Ис 53:1; Йн 12:38; Евр 4:2; 1 Пет 2:7)17 Demnach kommt der Glaube aus der Verkündigung, die Verkündigung aber durch Gottes Wort. (Д А 8:12; Як 1:18)18 Aber ich frage: Haben sie es etwa nicht gehört? Doch, ja! »Ihr Schall ist ausgegangen über die ganze Erde, und ihre Worte bis ans Ende des Erdkreises.« (Пс 19:5; Кол 1:6; Кол 1:23)19 Aber ich frage: Hat es Israel nicht erkannt? Schon Mose sagt: »Ich will euch zur Eifersucht reizen durch das, was kein Volk ist; durch ein unverständiges Volk will ich euch erzürnen«. (Вт 32:21; Рим 11:11; 1 Пет 2:10)20 Jesaja aber wagt sogar zu sagen: »Ich bin von denen gefunden worden, die mich nicht suchten; ich bin denen offenbar geworden, die nicht nach mir fragten«. (Ис 65:1)21 In Bezug auf Israel aber spricht er: »Den ganzen Tag habe ich meine Hände ausgestreckt nach einem ungehorsamen und widerspenstigen Volk!« (Пр 1:24; Ис 65:2)