Hebräer 6 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Dlatego pominąwszy podstawę nauki o Chrystusie,* przejdźmy do doskonałości, nie kładąc znów fundamentu o odwróceniu się od martwych uczynków i wierze w Boga,

2 pouczeniu o chrztach,* o nakładaniu rąk, o zmartwychwstaniu* umarłych i o sądzie wiecznym.*

3 To właśnie uczynimy, jeśli Bóg pozwoli.*

4 Niemożliwe jest bowiem raz* oświeconych, tych, którzy też posmakowali niebieskiego daru, i którym dano stać się uczestnikami Ducha Świętego,

5 i którzy posmakowali dobroci słowa Bożego* oraz [przejawów] mocy przyszłego wieku* –

6 i którzy odpadli, ponownie odnowić ku opamiętaniu, jako tych, którzy krzyżują sobie* Syna Bożego i publicznie znieważają.

7 Ziemia bowiem, która często pije spadający na nią deszcz i wydaje użyteczny plon tym, przez których jest też uprawiana, uczestniczy w błogosławieństwie [pochodzącym] od Boga;

8 ta natomiast, która rodzi ciernie i osty, jest bezużyteczna i bliska przekleństwa, a jej kresem – spalenie.*

9 Ale chociaż tak mówimy, jesteśmy co do was, kochani, przekonani o [rzeczach] lepszych i niosących zbawienie.

10 Bóg bowiem nie jest niesprawiedliwy, aby zapomnieć o waszym dziele i o miłości dla Jego imienia, której dowiedliście jako ci, którzy usługiwali i usługują świętym.*

11 Pragniemy zaś, aby każdy z was – ze względu na całkowitą pewność nadziei – aż do końca przejawiał tę samą gorliwość,*

12 abyście nie stali się ociężali, lecz byli naśladowcami tych, którzy przez wiarę i cierpliwość dziedziczą obietnice.

Przykład niezawodności Bożych obietnic

13 Gdy bowiem Bóg składał Abrahamowi obietnicę* i nie miał nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie,

14 mówiąc: Zaręczam, że ci pobłogosławię i rozmnożę cię obficie;*

15 a ponieważ [Abraham] był cierpliwy,* doczekał się [spełnienia] obietnicy.*

16 Ludzie bowiem przysięgają na kogoś większego i przysięga przypieczętowuje koniec każdego ich sporu;*

17 stąd Bóg, chcąc mocniej przekonać dziedziców obietnicy o niewzruszoności swego postanowienia, poręczył je przysięgą,

18 abyśmy dzięki dwom niezmiennym posunięciom,* co do których niemożliwe jest, aby Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę,* by uchwycić się przedłożonej nam nadziei.*

19 Trzymamy się jej jako kotwicy duszy, pewnej i niewzruszonej, sięgającej aż poza zasłonę,

20 gdzie jako przewodnik wszedł za nas Jezus, stając się na wieki Arcykapłanem według porządku Melchizedeka.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).