Hebräer 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Hebräer 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wyższość kapłaństwa według porządku Melchizedeka

1 Ten bowiem* Melchizedek, król Salemu, kapłan Boga Najwyższego,* który wyszedł na spotkanie Abrahamowi powracającemu po rozgromieniu królów i pobłogosławił mu, 2 a któremu Abraham wydzielił dziesięcinę ze wszystkiego, [nosi imię], które po pierwsze znaczy król sprawiedliwości, a po drugie król Salemu, czyli król pokoju. 3 Bez ojca, bez matki, bez rodowodu,* nie mający początku dni ani końca życia – podobny Synowi Bożemu – pozostaje kapłanem na zawsze. 4 Zauważcie zatem, jak wielki jest ten, któremu nawet patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu. 5 Wprawdzie i ci z synów Lewiego, którzy otrzymują urząd kapłański, mają nakaz – zgodnie z Prawem – pobierania dziesięciny od ludu, to jest od swoich braci, choć także wyszli z lędźwi Abrahama; 6 ten jednak, niepochodzący od nich, przyjął dziesięcinę od Abrahama i pobłogosławił mającego obietnicę. 7 Bez żadnej zaś wątpliwości to, co mniejsze, jest błogosławione przez lepsze. 8 I tutaj dziesięciny przyjmują śmiertelni ludzie, a tam ten, o którym poświadczono, że żyje. 9 I – jak można by powiedzieć – przez Abrahama również Lewi, który pobiera dziesięcinę, złożył dziesięcinę; 10 wciąż bowiem był w lędźwiach swego ojca, gdy Melchizedek wyszedł mu na spotkanie.

Kapłaństwo a Prawo

11 Jeśli więc doskonałość* była za pośrednictwem kapłaństwa lewickiego* – a w oparciu o nie lud otrzymał Prawo – to jaka jeszcze była potrzeba ustanawiać innego kapłana, według porządku Melchizedeka, a nie ogłaszać według porządku Aarona?* 12 Przy zmianie kapłaństwa z konieczności dochodzi przecież do zmiany Prawa.* 13 Ten zaś, o którym mowa, miał udział w innym plemieniu, z którego nikt nie trudnił się ołtarzem; 14 bo wiadomo, że nasz Pan pochodzi z Judy, z którego to plemienia o kapłanach Mojżesz nic nie powiedział. 15 I jest to tym bardziej oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka ustanawiany jest inny kapłan, 16 który stał się [nim] nie według przykazania Prawa [dotyczącego] cielesnego [pochodzenia], ale mocą niezniszczalnego życia. 17 Świadczy się bowiem o Nim: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. 18 Z jednej więc strony dochodzi do unieważnienia wcześniej obowiązującego przykazania z powodu jego słabości i bezużyteczności – 19 Prawo bowiem niczego nie udoskonaliło* – z drugiej zaś strony do wprowadzenia lepszej nadziei,* dzięki której zbliżamy się do Boga. 20 I co więcej, [stało się to] nie bez złożenia przysięgi; o ile bowiem tamci zostawali kapłanami bez złożenia przysięgi, 21 o tyle Ten – ze złożeniem przysięgi ze strony Tego, który do Niego mówi: Przysiągł Pan i nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki.* 22 O tyle więc lepszego przymierza Jezus stał się poręczeniem. 23 I podczas gdy liczni stają się kapłanami, ponieważ śmierć przeszkadza [im] trwać; 24 Ten, przez swoje trwanie na wieki, sprawuje kapłaństwo niezmienne. 25 Dlatego też może na zawsze zbawić tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga, ponieważ zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi. 26 Taki właśnie potrzebny nam Arcykapłan: święty, niewinny, niesplamiony, odłączony od grzeszników i wywyższony ponad niebiosa; 27 który nie ma potrzeby codziennie, jak arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a następnie [za grzechy] ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował siebie samego. 28 Prawo bowiem ustanawia arcykapłanami ludzi mających słabości, lecz słowo przysięgi, złożonej po [nadaniu] Prawa – Syna uczynionego doskonałym na wieki.