1Biada krnąbrnemu i splamionemu miastu ucisku! (Iz 10,1; Iz 59,3; Ml 1,7)2Nie słuchało głosu, nie przyjmowało przestrogi, nie ufało JHWH, nie przybliżało się do swego Boga.3Jego książęta pośród niego to ryczące lwy, jego sędziowie to wilki wieczorem[1] – nic nie zostawiają na rano. (Ez 22,27; Am 3,4)4Jego prorocy lekkomyślni, [to] ludzie wiarołomni. Jego kapłani zbezcześcili świętość,[2] pogwałcili Prawo. (Jer 23,11; Ez 22,26; Mi 3,11)5JHWH jest w nim sprawiedliwy, nie czyni nieprawości.[3] Poranek za porankiem swój słuszny sąd wywodzi na światło – niczego nie brak.[4] Lecz niegodziwiec nie zna wstydu.[5] (Ez 18,5)6Wytępiłem narody, spustoszone ich baszty, wysuszyłem ich ulice, są bez przechodnia; odłogiem leżą ich miasta z powodu braku ludzi, z powodu braku mieszkańca.7Powiedziałem: Na pewno się Mnie przestraszysz, przyjmiesz przestrogę i nie zostanie ci odjęta siedziba[6] mimo tego wszystkiego, czym postanowiłem cię ukarać. Lecz tym bardziej pośpieszyli, skazili wszystkie swe czyny.8Dlatego poczekajcie na Mnie – oświadczenie JHWH – na dzień, w którym powstanę na łup.[7] Bo mym rozstrzygnięciem jest zgromadzić narody, zebrać królestwa, by wylać na nie me wzburzenie, cały żar mojego gniewu, gdyż w ogniu mojej żarliwości będzie pochłonięta cała ziemia.
Wizja ostatecznej odnowy
9Potem natomiast zmienię ludom ich wargi na czyste, aby wszystkie one wzywały imienia JHWH, aby służyły Mu ramię w ramię. (Ps 24,4; Iz 6,5)10Spoza rzek Kusz moi wyznawcy, córka mego rozproszenia,[8] przyniosą Mi ofiary. (Ps 68,32; Iz 60,3; Iz 60,6; Iz 66,20)11W tym dniu nie doznasz już wstydu z powodu wszystkich swych czynów, którymi grzeszyłaś przeciwko Mnie. Gdyż wówczas usunę spośród ciebie wyniosłych pyszałków i nie będziesz już wyniosła na mojej świętej górze. (Iz 1,29; Iz 3,24; Iz 54,4)12I pozostawię pośród ciebie lud pokorny i ubogi, oni uciekać się będą do imienia JHWH. (Iz 1,9; Iz 57,13; Ez 6,8; Na 1,7)13Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości, nie będzie mówiła kłamstwa i nie znajdzie się w ich ustach języka oszustwa – owszem, będą się oni paśli i odpoczywali, i nikt nie będzie ich straszył. (Jer 14,14; Ez 13,6; Ap 14,5)14Wiwatuj, córko Syjonu! Wykrzykuj, Izraelu! Raduj się i triumfuj całym sercem, córko Jerozolimy! (Iz 12,6; Iz 54,1; Iz 62,11; Za 9,9)15JHWH odwrócił wyroki na ciebie, usunął twoich wrogów, Królem Izraela jest pośród ciebie JHWH, już więcej nie będzie straszyło cię zło! (Mt 1,23; Jan 1,14; Jan 14,20; Rz 8,1; Rz 8,9; Ga 3,13)16W tym dniu powiedzą do Jerozolimy: Nie bój się, Syjonie! Nie opuszczaj swoich rąk! (Iz 13,7; Jer 6,24)17JHWH, twój Bóg, jest pośród ciebie, Waleczny, On wybawi! Uniesie się nad tobą radością, uciszy w swojej miłości, rozraduje się nad tobą z weselem, (Pwt 10,17; Ps 24,8; Iz 10,21; Iz 42,13)18nad zasmuconymi świętem.[9] Zbiorę [ich, bo] spośród ciebie[10] byli, ciężarem była im[11] pogarda.19Oto zajmę się wszystkimi, którzy cię upokorzyli w tym czasie. I uratuję utykającą, i zgromadzę rozproszoną, i przywrócę im sławę oraz imię w całej ziemi ich zawstydzenia. (Mi 4,6)20W tym czasie sprowadzę was i w tym czasie was zgromadzę, gdyż obdarzę was imieniem i sławą wśród wszystkich ludów ziemi przez to, że na waszych oczach przywrócę wam powodzenie[12] – mówi JHWH. (Pwt 26,19)