1Dlatego jesteś bez wymówki, człowieku – każdy, który osądzasz. Bo w czym osądzasz drugiego, samego siebie potępiasz, dlatego że ty, osądzający, robisz to samo.[1] (Mt 7,2; Łk 6,37; Rz 1,18; 1 Kor 4,5)2Wiemy zaś, że wyrok Boży na tych, którzy to robią, jest słuszny.3Czy liczysz na to, człowieku osądzający tych, którzy to robią, sam to robiąc, że ty unikniesz Bożego wyroku?4Albo czy lekceważysz bogactwo Jego dobroci, powściągliwości i cierpliwości, nieświadomy, że dobroć Boga prowadzi cię do opamiętania? (2 P 3,9; 2 P 3,15)5Bo stosownie do swojej hardości i nieskruszonego serca ciułasz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga.6On odpłaci każdemu według jego czynów:[2] (Mt 16,27; 2 Kor 5,10; 2 Tm 4,14; Ap 22,12)7tym, którzy przez wytrwałość w dobrym czynie szukają chwały, czci i nieśmiertelności, [da] życie wieczne;8a tym, którzy dla własnej ambicji nieposłuszni są prawdzie, a oddani niesprawiedliwości, [odpłaci] gniewem i wzburzeniem. (2 Tes 1,8)9Ucisk i udręka każdej duszy człowieka popełniającego zło, najpierw Żyda, potem i Greka; (Rz 1,16; Rz 3,9)10chwała zaś, cześć i pokój każdemu czyniącemu dobro, najpierw Żydowi, potem i Grekowi.11Bo u Boga nie ma stronniczości.[3] (Dz 10,34; Ga 2,6; Ef 6,9; Kol 3,25; 1 P 1,17)12Wszyscy bowiem, którzy bez Prawa zgrzeszyli, bez Prawa też poginą;[4] wszyscy zaś, którzy w Prawie zgrzeszyli, przez Prawo będą sądzeni.13Bo nie słuchacze Prawa są sprawiedliwi u Boga, ale wykonawcy Prawa zostaną usprawiedliwieni.[5] (Mt 7,21; Rz 3,20; Rz 3,24; Jk 1,22; Jk 1,25; 1 J 3,7)14Bo gdy narody, nie mając Prawa, z natury czynią to, co [wynika z] Prawa, sami – nie mając Prawa – są dla siebie Prawem. (Dz 10,35)15Dowodzą oni, że czyn [wynikający z] Prawa zapisany jest w ich sercach, gdy poświadcza im to sumienie[6] oraz myśli, oskarżające się między sobą lub biorące w obronę – (1 Kor 10,25; 1 Tm 4,2; Hbr 10,2; 1 P 2,19)16[ten sąd dokona się] w dniu, gdy według mojej ewangelii Bóg przez Chrystusa Jezusa osądzi skrytości ludzi. (2 Tm 2,8)17Jeśli zaś ty określasz się Żydem, polegasz na Prawie, szczycisz się Bogiem (Jk 2,19)18i rozpoznajesz [Jego] wolę, i pouczony przez Prawo umiesz rozróżniać,[7] (Flp 1,10)19przekonany o sobie, że jesteś przewodnikiem niewidomych, światłem pogrążonych w mroku, (Mt 15,14; Łk 6,39; Łk 18,9)20wychowawcą niemądrych, nauczycielem niemowląt, mającym w Prawie wyraz poznania i prawdy – (2 Tm 3,15)21[ty] więc, który pouczasz drugiego, siebie samego nie uczysz? [Ty], który głosisz, by nie kraść, kradniesz? (Mt 23,3)22Który mówisz, by nie cudzołożyć, cudzołożysz? Który brzydzisz się bożkami, dopuszczasz się świętokradztwa?[8]23Który szczycisz się Prawem, przez przekraczanie Prawa znieważasz Boga?24Gdyż to z waszego powodu – jak napisano – wśród pogan bluźni się imieniu Boga.[9]25Obrzezanie wprawdzie niesie korzyść, ale jeśli przestrzegasz Prawa; jeśli zaś jesteś przestępcą Prawa, twoje obrzezanie jest[10] nieobrzezaniem.26Jeśli więc nieobrzezani[11] strzegą słusznych rozstrzygnięć Prawa, to czy ich nieobrzezanie nie zostanie im zaliczone jako obrzezanie? (Ga 5,6)27Ten też, z natury[12] nieobrzezany, lecz wypełniający Prawo, będzie sądził ciebie,[13] który – mimo [znajomości] litery i obrzezania – jesteś przestępcą Prawa.28Żydem bowiem jest się nie przez to, co widać, i nie w tym, co widać na ciele, [wyraża się] obrzezanie, (Rz 9,6)29lecz Żydem jest się przez to, co ukryte, i obrzezanie serca [dzieje się] w duchu, nie według litery – taki ma pochwałę nie od ludzi, lecz od Boga. (1 Kor 4,5; Flp 3,3; Kol 2,11)