1Dlaczego zbuntowały się narody, A ludy obmyśliły marność?[1] (2 Sm 10,6; Ps 22,1; Ps 31,1; Ps 59,9; Ps 83,3; Ps 110,1; Dz 4,25; Ap 11,18)2Powstają królowie ziemi, Również książęta zmówili się razem Przeciwko JHWH i Jego Pomazańcowi: (Dz 4,25)3Zerwijmy ich więzy! Zrzućmy z siebie ich pęta! (Jer 5,5)4Ten, który mieszka w niebie, śmieje się, Pan[2] z nich szydzi.5Przemówi też do nich w swoim gniewie, W swej gwałtowności ich zatrwoży: (Iz 34,2; Ap 6,15)6Ja ustanowiłem[3] sobie króla na Syjonie, Mojej świętej górze. (Przyp 8,23)7Obwieszczam zarządzenie, JHWH powiedział do mnie:[4] Ty jesteś moim Synem,[5] Ja Cię dziś zrodziłem. (2 Sm 7,14; Ps 89,27; Ps 89,28; Ez 45,14; Mk 1,11; Dz 13,33; Hbr 1,5; Hbr 5,5)8Proś Mnie, a dam Ci w dziedzictwo narody I Twą własnością uczynię krańce ziemi. (Ps 22,28; Ps 72,8)9Złamiesz je żelazną laską,[6] Pokruszysz je jak naczynie garncarza. (Ap 2,27; Ap 12,5; Ap 19,15)10Teraz więc, królowie, okażcie się rozsądni, Przyjmijcie pouczenie, [wy], sędziowie ziemi!11Służcie JHWH z bojaźnią I cieszcie się[7] z drżeniem, (Flp 2,12; Hbr 12,28)12Złóżcie hołd Synowi,[8] aby się nie rozgniewał I abyście nie zgubili drogi, Gdyż łatwo rozpala się Jego gniew. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim szukają schronienia![9] (1 Sm 10,1; Ps 5,12; Ps 24,4; Ps 31,17; Ps 34,21; Ps 54,9; Ps 73,1; Przyp 16,20; Iz 30,18; Jer 17,7; Oz 13,2)