1Izrael to płodna[1] winorośl, owoc u niego stosowny![2] Im więcej jego owocu, tym więcej stawiania ołtarzy, im lepiej powodziło się jego ziemi, tym piękniej zdobiono [święte] słupy. (Pwt 8,11; Ps 80,8; Przyp 30,7; Iz 5,1; Jer 2,21; Ez 15,1; Ez 17,1)2Nieszczere było ich serce – teraz poniosą karę. On sam złamie kark ich ołtarzom, rozbije ich [święte] słupy.3Tak, teraz powiedzą: Nie mamy króla, gdyż nie baliśmy się JHWH, a król – co może dla nas uczynić?4Wypowiadają słowa,[3] przysięgają daremnie, zawierają przymierza, i – niczym trujący chwast — pleni się prawo na polnych bruzdach. (Pwt 29,17; Ps 69,22; Iz 58,13; Lm 3,5; Am 5,7; Am 6,12)5Mieszkańcy Samarii drżą o cielca Bet-Awen. Tak, smuci się nad nim jej lud i lamentują[4] nad nim jego gorliwcy,[5] nad jego chwałą, że mu[6] została odjęta. (Oz 7,14)6Zaprowadzą go też do Asyrii w daninie dla wielkiego króla. Efraim okryje się hańbą i będzie się wstydził Izrael za swego bożka z drewna.[7]7Samaria będzie zburzona![8] Jej król? Jak drzazga[9] na powierzchni wody. (2 Krl 17,4; 2 Krl 17,5)8I będą zniszczone wyżyny Winy[10] – grzech Izraela; cierń i oset wyrośnie na ich ołtarzach. I powiedzą do gór: Przykryjcie nas! A do pagórków: Padnijcie na nas! (Rdz 3,18; Iz 2,10; Iz 2,21; Iz 32,13; Jer 8,3; Jer 12,13; Łk 23,30; Ap 6,16; Ap 9,6)
Zapowiedź rozprawy wojennej
9Od dni Gibei grzeszyłeś, Izraelu. Tam powstaliście! Czy w Gibei nie dosięgnie ich wojna przeciwko synom bezprawia?[11] (Sdz 19,1)10Z mojej woli[12] ukarzę ich i zbiorą się przeciwko nim ludy, by ich skuć za ich dwie winy.[13] (Kpł 26,18; Sdz 19,1; Iz 10,5; Iz 40,2)11Efraim jest wyćwiczoną jałówką, lubiącą młócić – a Ja przełożę solidne jarzmo przez jej kark.[14] Zaprzęgnę Efraima! Juda będzie orał, a Jakub mu bronował.12Siejcie sobie sprawiedliwość,[15] żnijcie według[16] wierności,[17] uprawiajcie sobie nowy ugór, a czas[18] szukać JHWH, aż przyjdzie i zrosi was deszczem[19] prawości.[20] (Rdz 1,5; Kpł 26,45; Pwt 4,31; 1 Krn 16,37; Jer 40,2)13[Wy tymczasem] oraliście bezbożność, żęliście niegodziwość, jedliście owoc kłamstwa. Ponieważ ufaliście własnym drogom,[21] mnóstwu swoich wojowników.14Dlatego powstanie wrzawa [wojenna] wśród[22] twojego ludu i wszystkie wasze umocnienia zostaną zburzone, jak Szalman[23] zburzył Bet-Arbel[24] w dniu walki, gdy matkę rozpłatano na synach.[25] (Pwt 28,52; 2 Krl 8,12; Ps 137,9; Iz 13,4; Iz 13,16; Jer 51,55; Oz 13,16; Am 2,1; Na 3,10)15Tak uczynię wam, Betel, za wasze straszne zepsucie. Wraz z przyjściem poranka odejdzie król Izraela.[26]