1I zatrąbił piąty anioł;[1] wtedy zobaczyłem gwiazdę,[2] która spadła z nieba na ziemię i dano jej klucz do gardzieli Abysu[3] – (Łk 8,31; Łk 10,18; Rz 10,7; Ap 1,18; Ap 8,13; Ap 9,2; Ap 9,11; Ap 11,7; Ap 12,4; Ap 12,9; Ap 17,8; Ap 20,1; Ap 20,3)2i otworzyła gardziel Abysu; i wydobył się z gardzieli dym niczym dym z ogromnego pieca, i od dymu z gardzieli zaćmiły się słońce i powietrze. (Ap 8,12; Ap 18,8; Ap 18,18; Ap 19,3)3Z dymu wyszły na ziemię szarańcze[4] i dano im władzę – władzę, z jakiej korzystają skorpiony ziemi. (Łk 10,19; Ap 9,5; Ap 9,7; Ap 9,10)4I powiedziano im, aby nie szkodziły trawie ziemi ani żadnej roślinie, ani żadnemu drzewu, a jedynie ludziom, którzy nie mają na czołach pieczęci Boga.[5] (Ap 7,3)5I dano im [nakaz], aby nie zabijały ich, ale dręczyły przez pięć miesięcy;[6] a ból [zadany] przez nie przypomina ból [wywołany] przez skorpiona, gdy użądli człowieka. (Ap 9,10)6W tych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą, będą pragnęli umrzeć, lecz śmierć od nich ucieknie.7Z wyglądu szarańcze przypominały konie przygotowane do boju, a na głowach [miały] jakby wieńce przypominające złoto, a ich twarze przypominały twarze ludzi.8I miały włosy jak włosy kobiet, a ich zęby były niczym [zęby] lwów.9I miały pancerze jak pancerze żelazne, a odgłos ich skrzydeł jak odgłos rydwanów wielu koni pędzących do bitwy.10I miały ogony podobne do skorpionowych i żądła, a w ich ogonach władza szkodzenia ludziom przez pięć miesięcy.[7] (Ap 9,5; Ap 9,19)11Miały nad sobą króla, anioła Abysu; po hebrajsku nazywał się Abaddon,[8] a po grecku miał imię Apollyon.[9] (Ap 2,9; Ap 2,10; Ap 2,13; Ap 2,14; Ap 9,1; Ap 11,7; Ap 12,13; Ap 17,8; Ap 17,12)12Jedno „biada” minęło; oto po tych [zdarzeniach] nadchodzą jeszcze dwa „biada”. (Ap 8,13; Ap 11,14)
Szósta trąba i drugie Biada!
13I zatrąbił szósty anioł; wtedy usłyszałem jeden głos od czterech rogów złotego ołtarza [stojącego] przed Bogiem, (Ap 8,3)14jak mówił do szóstego anioła, który miał trąbę: Zwolnij czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat.[10] (Ap 16,12)15I zostali zwolnieni czterej aniołowie, przygotowani na godzinę, dzień, miesiąc i rok,[11] aby zabić trzecią część ludzi. (Ap 8,7)16A liczba wojsk konnych wynosiła dwie miriady miriad[12] – taką ich liczbę usłyszałem.17A tak widziałem w tym[13] widzeniu te konie oraz tych, którzy na nich siedzieli: mieli pancerze ogniście czerwone, hiacyntowe i żółte; głowy koni były jak głowy lwów, a z ich pysków wychodziły ogień, dym i siarka.[14] (Ap 9,2; Ap 21,8)18Przez te trzy klęski, [to jest] przez ogień, dym i siarkę, wychodzące z ich pysków, została zabita trzecia część ludzi.[15]19Gdyż władza koni jest w ich pyskach i w ich ogonach; bo ich ogony przypominały węże: miały głowy i nimi szkodziły.20A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici przez te klęski, nie opamiętali się [i nie skończyli] z czynami swoich rąk, tak by już nie kłaniać się demonom[16] oraz bożkom złotym, srebrnym, miedzianym i drewnianym, które nie są w stanie ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić, (Dz 7,41; 1 Kor 10,19; 1 Kor 10,20; Ap 2,21; Ap 16,9; Ap 16,11)21i nie opamiętały się ani w swoich morderstwach, ani w swoich czarach, ani w swoim nierządzie,[17] ani w swoich kradzieżach.[18] (Ga 5,20; Hbr 13,4; Ap 16,9; Ap 16,11; Ap 18,23; Ap 21,8; Ap 22,15)