1Wtedy podeszli do Jezusa faryzeusze oraz znawcy Prawa z Jerozolimy, pytając: (Mk 3,22; Mk 7,1)2Dlaczego Twoi uczniowie przekraczają tradycję[1] starszych? Bo nie myją swoich rąk, gdy jedzą chleb. (Łk 11,38; Ga 1,14; Kol 2,8)3On zaś odpowiedział: A dlaczego wy przekraczacie przykazanie Boga dla waszej tradycji?4Bóg bowiem powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.[2] (Mt 19,19; Ef 6,2)5A wy mówicie: Ktokolwiek powie ojcu lub matce: Darem jest, cokolwiek z mojej strony mogłoby was wesprzeć,[3] (Mk 7,11)6w ogóle nie będzie musiał czcić swojego ojca ani swojej matki[4] – i tak unieważniliście słowo[5] Boga dla waszej tradycji.7Obłudnicy! Trafnie prorokował o was Izajasz, mówiąc: (Mt 23,13)8Lud ten czci Mnie wargami, lecz ich serce jest ode Mnie daleko.9Daremnie Mnie jednak czczą, nauczając pouczeń [płynących z] nakazów ludzkich. (Kol 2,20; Tt 1,14)10Następnie przywołał tłum i powiedział im: Słuchajcie i zrozumcie. (Mt 13,23; Mt 13,51)11Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co wychodzi z ust, to kala człowieka. (Dz 10,14; Rz 14,14; Rz 14,20; 1 Tm 4,3; Tt 1,15)12Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Czy wiesz, że faryzeusze po usłyszeniu tego słowa zrazili się [do Ciebie]?[6]13A On odpowiedział: Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec niebieski, zostanie wykorzeniona. (Jud 1,12)14Zostawcie ich! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj wpadną do dołu. (Mt 23,16; Mt 23,24; Łk 6,39; Rz 2,19)15Wówczas odezwał się Piotr: Wyjaśnij nam tę przypowieść.16A On powiedział: I wy nadal jesteście niepojętni? (Mt 16,9)17Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, trafia do żołądka i wyrzucane jest do ustępu? (1 Kor 6,13)18Lecz to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca – i to kala człowieka. (Mt 12,34; Łk 6,45; Jk 3,6)19Gdyż z serca pochodzą złe zamysły, zabójstwa, cudzołóstwa, rozwiązłe czyny,[7] kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.[8] (Mt 12,34; Rz 1,29; 1 Kor 5,10; 1 Kor 6,9; Ga 5,19; Ef 5,3; Kol 3,5; Kol 3,8; 1 Tm 1,9; 2 Tm 3,1; 1 P 4,3; Ap 21,8; Ap 22,15)20To są właśnie rzeczy, które kalają człowieka; jedzenie zaś nie umytymi rękoma nie kala człowieka.
Kananejka i uzdrowienie jej córki
21Gdy Jezus wyszedł stamtąd, oddalił się w strony Tyru i Sydonu. (Mt 11,21; Mk 7,24)22I oto kobieta kananejska z tamtych okolic wyszła i zaczęła wołać: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest strasznie dręczona przez demona. (Mt 12,23; Mt 20,30)23On jednak nie odpowiedział jej ani słowem. Wówczas podeszli Jego uczniowie i prosili Go, mówiąc: Odpraw ją, gdyż woła za nami.24A On odpowiedział: Zostałem posłany tylko do owiec, które zginęły z domu Izraela. (Mt 10,6; Mt 10,23; Rz 15,8)25Ona zaś podeszła, kłania się i mówi: Panie, pomóż mi! (Mt 8,2)26On zaś odpowiedział: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.27Ona na to: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów.28Wtedy Jezus jej odpowiedział: O, kobieto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej godziny jej córka była uleczona. (Mt 8,10; Mt 8,13; Mt 9,2; Mt 9,22; Mt 9,29)
Nakarmienie czterech tysięcy ludzi
29Po odejściu stamtąd Jezus przyszedł nad Morze Galilejskie, wszedł na górę i usiadł tam. (Mt 4,18; Mt 5,1; Mk 7,31)30I podeszły do Niego liczne tłumy, mające z sobą kulejących, niewidomych, niesprawnych, głuchoniemych i wielu innych, i kładli ich u Jego stóp, a On ich uzdrowił, (Mt 4,23)31tak że tłum był zdumiony, widząc głuchoniemych mówiących, niesprawnych zdrowych, kulawych chodzących, a niewidomych widzących – i oddali chwałę Bogu Izraela. (Mt 9,8; Mt 9,33; Mt 11,5; Łk 1,68)32Jezus zaś przywołał swoich uczniów i powiedział: Żal mi tego tłumu, gdyż już trzy dni przebywają ze Mną i nie mają co jeść, a nie chcę odprawić ich głodnych, aby czasem nie posłabli w drodze. (Mt 9,36; Mt 14,14)33Uczniowie zaś mówią Mu: Skąd nam [wziąć] na pustkowiu tyle chlebów, żeby nasycić taki tłum?[9] (Mt 14,13)34Jezus ich pyta: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem, i parę rybek.35I polecił tłumowi spocząć na ziemi,[10] (Mt 14,19)36wziął te siedem chlebów oraz ryby, podziękował, łamał i podawał uczniom, a uczniowie tłumom. (Mt 14,19; Mt 16,10; Mt 26,27; Dz 27,35; 1 Tm 4,3)37I zjedli wszyscy i nasycili się, i zebrali siedem pełnych koszów pozostałych kawałków. (Mt 14,20; Mt 16,10)38Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, oprócz kobiet i dzieci.39A po odprawieniu tłumów wsiadł do łodzi i przybył w okolice Magadanu.[11]