Zapisz się darmowo

Mateusza 15

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Wtedy podeszli do Jezusa faryzeusze oraz znawcy Prawa z Jerozolimy, pytając: (Mk 3,22; Mk 7,1) 2 Dlaczego Twoi uczniowie przekraczają tradycję[1] starszych? Bo nie myją swoich rąk, gdy jedzą chleb. (Łk 11,38; Ga 1,14; Kol 2,8) 3 On zaś odpowiedział: A dlaczego wy przekraczacie przykazanie Boga dla waszej tradycji? 4 Bóg bowiem powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.[2] (Mt 19,19; Ef 6,2) 5 A wy mówicie: Ktokolwiek powie ojcu lub matce: Darem jest, cokolwiek z mojej strony mogłoby was wesprzeć,[3] (Mk 7,11) 6 w ogóle nie będzie musiał czcić swojego ojca ani swojej matki[4] – i tak unieważniliście słowo[5] Boga dla waszej tradycji. 7 Obłudnicy! Trafnie prorokował o was Izajasz, mówiąc: (Mt 23,13) 8 Lud ten czci Mnie wargami, lecz ich serce jest ode Mnie daleko. 9 Daremnie Mnie jednak czczą, nauczając pouczeń [płynących z] nakazów ludzkich. (Kol 2,20; Tt 1,14) 10 Następnie przywołał tłum i powiedział im: Słuchajcie i zrozumcie. (Mt 13,23; Mt 13,51) 11 Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co wychodzi z ust, to kala człowieka. (Dz 10,14; Rz 14,14; Rz 14,20; 1 Tm 4,3; Tt 1,15) 12 Wtedy podeszli uczniowie i zapytali Go: Czy wiesz, że faryzeusze po usłyszeniu tego słowa zrazili się [do Ciebie]?[6] 13 A On odpowiedział: Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec niebieski, zostanie wykorzeniona. (Jud 1,12) 14 Zostawcie ich! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj wpadną do dołu. (Mt 23,16; Mt 23,24; Łk 6,39; Rz 2,19) 15 Wówczas odezwał się Piotr: Wyjaśnij nam tę przypowieść. 16 A On powiedział: I wy nadal jesteście niepojętni? (Mt 16,9) 17 Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, trafia do żołądka i wyrzucane jest do ustępu? (1 Kor 6,13) 18 Lecz to, co wychodzi z ust, pochodzi z serca – i to kala człowieka. (Mt 12,34; Łk 6,45; Jk 3,6) 19 Gdyż z serca pochodzą złe zamysły, zabójstwa, cudzołóstwa, rozwiązłe czyny,[7] kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.[8] (Mt 12,34; Rz 1,29; 1 Kor 5,10; 1 Kor 6,9; Ga 5,19; Ef 5,3; Kol 3,5; Kol 3,8; 1 Tm 1,9; 2 Tm 3,1; 1 P 4,3; Ap 21,8; Ap 22,15) 20 To są właśnie rzeczy, które kalają człowieka; jedzenie zaś nie umytymi rękoma nie kala człowieka. 21 Gdy Jezus wyszedł stamtąd, oddalił się w strony Tyru i Sydonu. (Mt 11,21; Mk 7,24) 22 I oto kobieta kananejska z tamtych okolic wyszła i zaczęła wołać: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest strasznie dręczona przez demona. (Mt 12,23; Mt 20,30) 23 On jednak nie odpowiedział jej ani słowem. Wówczas podeszli Jego uczniowie i prosili Go, mówiąc: Odpraw ją, gdyż woła za nami. 24 A On odpowiedział: Zostałem posłany tylko do owiec, które zginęły z domu Izraela. (Mt 10,6; Mt 10,23; Rz 15,8) 25 Ona zaś podeszła, kłania się i mówi: Panie, pomóż mi! (Mt 8,2) 26 On zaś odpowiedział: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom. 27 Ona na to: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów. 28 Wtedy Jezus jej odpowiedział: O, kobieto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz. I od tej godziny jej córka była uleczona. (Mt 8,10; Mt 8,13; Mt 9,2; Mt 9,22; Mt 9,29) 29 Po odejściu stamtąd Jezus przyszedł nad Morze Galilejskie, wszedł na górę i usiadł tam. (Mt 4,18; Mt 5,1; Mk 7,31) 30 I podeszły do Niego liczne tłumy, mające z sobą kulejących, niewidomych, niesprawnych, głuchoniemych i wielu innych, i kładli ich u Jego stóp, a On ich uzdrowił, (Mt 4,23) 31 tak że tłum był zdumiony, widząc głuchoniemych mówiących, niesprawnych zdrowych, kulawych chodzących, a niewidomych widzących – i oddali chwałę Bogu Izraela. (Mt 9,8; Mt 9,33; Mt 11,5; Łk 1,68) 32 Jezus zaś przywołał swoich uczniów i powiedział: Żal mi tego tłumu, gdyż już trzy dni przebywają ze Mną i nie mają co jeść, a nie chcę odprawić ich głodnych, aby czasem nie posłabli w drodze. (Mt 9,36; Mt 14,14) 33 Uczniowie zaś mówią Mu: Skąd nam [wziąć] na pustkowiu tyle chlebów, żeby nasycić taki tłum?[9] (Mt 14,13) 34 Jezus ich pyta: Ile macie chlebów? Odpowiedzieli: Siedem, i parę rybek. 35 I polecił tłumowi spocząć na ziemi,[10] (Mt 14,19) 36 wziął te siedem chlebów oraz ryby, podziękował, łamał i podawał uczniom, a uczniowie tłumom. (Mt 14,19; Mt 16,10; Mt 26,27; Dz 27,35; 1 Tm 4,3) 37 I zjedli wszyscy i nasycili się, i zebrali siedem pełnych koszów pozostałych kawałków. (Mt 14,20; Mt 16,10) 38 Tych zaś, którzy jedli, było cztery tysiące mężczyzn, oprócz kobiet i dzieci. 39 A po odprawieniu tłumów wsiadł do łodzi i przybył w okolice Magadanu.[11] 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).