1Gdy zbliżali się do Jerozolimy, do Betfage i do Betanii, blisko Góry Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów, (Mt 21,1; Mt 21,17; Mt 24,3; Mt 26,30; Mk 10,32; Mk 11,11; Łk 19,28; Łk 24,50; Dz 1,12)2mówiąc im: Idźcie do wsi naprzeciw was, a zaraz po wejściu do niej znajdziecie uwiązane oślę, na którym nikt z ludzi jeszcze nie usiadł; odwiążcie je i przyprowadźcie. (Łk 23,53)3A jeśli ktoś zapytałby was: Dlaczego to robicie? – powiedzcie: Pan je potrzebuje i zaraz je tu z powrotem odeśle.4Poszli więc i znaleźli oślę uwiązane u drzwi, na zewnątrz, przy ulicy – i odwiązali je. (Mk 14,16)5Niektórzy zaś spośród tych, którzy tam stali, zapytali ich: Co robicie, że odwiązujecie to oślę?6I odpowiedzieli tak, jak im polecił Jezus – i pozwolili im.7Przyprowadzili więc oślę do Jezusa, zarzucili na nie swoje szaty, On zaś na nim usiadł.[1] (Mt 21,5)8I wielu rozpostarło na drodze swoje szaty, inni zaś liście obcięte z pól.9A ci, którzy Go poprzedzali i którzy szli za Nim, wołali: Hosanna![2] Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana! (Mt 23,39)10Błogosławione nadchodzące Królestwo naszego ojca Dawida! Hosanna na wysokościach! (Łk 1,32; Łk 2,14; Dz 1,6; Dz 2,29)11I wszedł do Jerozolimy, do świątyni, obejrzał wszystko, a że była już wieczorna godzina, wyszedł z Dwunastoma do Betanii. (Mt 21,10; Mt 21,17; Mk 11,1; Mk 11,19)
Los bezowocnego figowca
12Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód, (Mt 4,2; Mt 21,18)13a widząc figowiec w oddali, pokryty liśćmi, podszedł, [by sprawdzić], czy czegoś na nim nie znajdzie, ale gdy podszedł do niego, nie znalazł nic oprócz liści; nie była to bowiem pora na figi.[3] (Mk 11,20; Mk 13,28; Łk 13,6)14Wówczas odezwał się i powiedział do niego: Oby już nikt na wieki z ciebie nie jadł owocu.[4] A przysłuchiwali się temu Jego uczniowie. (Mk 11,27; Mk 13,1)
Oczyszczenie świątyni
15I przyszli do Jerozolimy. Gdy wszedł do świątyni, zaczął wyganiać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, poprzewracał stoły wymieniających [pieniądze][5] oraz stragany sprzedawców gołębi. (Mt 21,12; Łk 2,24; Łk 19,45)16Nie dopuszczał też, aby ktoś przeniósł przez świątynię [choćby] sprzęt,17a gdy nauczał, mówił im: Czy nie zostało napisane: Dom mój będzie nazywany domem modlitwy przez wszystkie narody? A wy zrobiliście z niego jaskinię zbójców.[6]18Usłyszeli [to] również arcykapłani oraz znawcy Prawa i szukali, jak by Go zabić, gdyż bali się Go, ponieważ cały tłum był pod wrażeniem Jego nauki.[7] (Mt 7,28; Mt 21,46; Mk 1,22; Mk 12,12; Łk 4,32)19A gdy nastawał wieczór, wychodzili poza miasto. (Mk 11,11; Łk 21,37)
Bezowocny figowiec i lekcja o wierze
20Przechodząc zaś rano, zobaczyli, że figowiec jest uschły od korzeni. (Mt 21,20; Mk 11,13)21Wtedy Piotr wspomniał i powiedział do Niego: Rabbi, spójrz, figowiec, który przekląłeś, usechł.22A Jezus odezwał się i powiedział do niego: Miejcie wiarę w Boga![8] (Ga 2,16)23Zapewniam was, że ktokolwiek powiedziałby tej górze: Podnieś się i wrzuć się w morze, a nie wątpiłby[9] w swoim sercu, lecz wierzył, że na pewno stanie się to, co mówi, spełni mu się. (Mt 17,20; Łk 17,6; Rz 4,20; 1 Kor 13,2; Jk 1,6)24Dlatego mówię wam: Wszystko, o cokolwiek modlicie się i prosicie, wierzcie, że otrzymaliście,[10] a spełni się wam. (Mt 7,7; Łk 11,9; Jk 1,5)25A gdy stoicie i modlicie się, odpuszczajcie, jeśli macie coś przeciw komuś, aby i Ojciec wasz, który jest na niebiosach, odpuścił wam wasze wykroczenia. (Mt 5,23; Mt 6,5; Mt 6,14; Mt 7,11; Łk 18,11; Kol 3,13)26Bo jeśli wy nie odpuścicie, i Ojciec wasz, który jest w niebie, nie odpuści waszych wykroczeń.[11]
Jezus pełnomocnikiem nieba
27Znów przyszli do Jerozolimy. A gdy przechadzał się po świątyni, podeszli do Niego arcykapłani, znawcy Prawa i starsi.[12] (Mt 21,23; Łk 20,1)28Zaczęli Go pytać: Jakim prawem to[13] czynisz? Albo: Kto ci dał władzę, abyś to czynił? (Dz 4,7)29Jezus zaś powiedział im: Zapytam was o jedną rzecz; odpowiedzcie mi, a Ja wam powiem, jakim prawem to czynię.30Czy chrzest Jana był z Nieba[14] czy od ludzi? Odpowiedzcie mi. (Mt 3,6)31A oni zaczęli rozważać to między sobą i mówić: Jeśli odpowiemy: Z Nieba, powie: Dlaczego więc nie uwierzyliście mu? (Mt 21,32)32Lecz jeśli odpowiedzielibyśmy: Od ludzi? – obawiali się tłumu. Wszyscy bowiem naprawdę mieli Jana za proroka. (Mt 3,4; Mt 11,9; Mt 14,5; Mt 21,46; Mk 6,20; Mk 12,12)33Odpowiedzieli zatem Jezusowi: Nie wiemy. Wówczas Jezus powiedział im: To i Ja nie powiem wam, jakim prawem to czynię. (1 Kor 3,19)