Hebrajczyków 12

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Z tego zatem powodu[1] i my, mając spoczywający wokół nas tak wielki obłok świadków,[2] odrzućmy wszelką przeszkodę i narzucający się grzech i biegnijmy z wytrwałością w wytyczonym nam wyścigu,[3] (Łk 21,19; Dz 20,24; 1 Kor 9,24; Ga 2,2; Ga 5,7; Flp 2,16; Flp 3,12; Kol 3,8; 2 Tm 4,7; Hbr 6,11; Hbr 10,36; Hbr 11,1; Hbr 11,40; Hbr 12,2; Hbr 12,4; Hbr 12,14; Hbr 12,16; 1 P 2,1)2 wpatrzeni w Jezusa, sprawcę i mistrza[4] wiary,[5] który zamiast należnej Mu radości[6] wycierpiał krzyż, nie zważając na wstyd, i zasiadł po prawicy tronu Boga.[7] (Mt 5,10; Mt 22,44; Mk 16,19; Łk 24,26; Dz 2,34; Rz 8,18; 1 Kor 15,19; 2 Kor 4,17; Ef 1,20; Flp 2,5; Flp 2,8; Flp 3,13; Hbr 1,3; Hbr 2,10; Hbr 4,16; Hbr 8,1; Hbr 10,12; 1 P 1,11; 1 P 4,13; 1 P 5,1; 1 P 5,10)3 Bo zastanówcie się nad Tym, który ze strony grzeszników doznał wobec siebie takiej wrogości, abyście nie zniechęcili się zmęczeni na duszy.[8] (Mt 27,39; 1 Kor 10,12; Hbr 3,1; Hbr 12,13; Jud 1,24)4 Jeszcze aż do krwi[9] nie przeciwstawiliście się, walcząc przeciw grzechowi, (Łk 22,44; 1 Kor 10,13; Hbr 10,32; Hbr 13,13)5 i całkowicie zapomnieliście o zachęcie, która odnosi się do was jako synów: Synu mój, nie lekceważ karcenia[10] Pana ani nie słabnij, przez Niego doświadczany;[11] (Mt 5,9; 1 Kor 6,3; 2 Kor 6,18; 2 Tm 4,8; Jk 1,4; Jk 3,17; 1 P 1,6; Ap 2,7; Ap 2,11; Ap 2,17; Ap 2,26; Ap 3,5; Ap 3,12; Ap 3,21)6 bo kogo Pan kocha, tego karci, smaga każdego syna, którego darzy uznaniem.[12] (Ap 3,19)7 Dzięki karceniu trwacie;[13] Bóg obchodzi się z wami jak z synami; bo co to za syn, którego ojciec nie karci?8 Jeśli jesteście bez karcenia, którego uczestnikami stali się wszyscy, to jesteście dziećmi nieprawymi,[14] nie synami. (1 P 5,9)9 Ponadto, skoro poważaliśmy naszych ziemskich ojców, kiedy nas karcili, czy nie tym bardziej poddamy się Ojcu duchów – aby żyć? (Ef 6,2; Ef 6,3)10 Tamci bowiem karcili nas według swego uznania, przez krótki czas,[15] Ten natomiast [czyni to] dla naszego pożytku, abyśmy uczestniczyli w Jego świętości. (1 P 1,15; 2 P 1,4)11 Wprawdzie żadne karcenie, gdy dosięga, nie przynosi radości, ale smutek, później jednak tym, którzy zostali przez nie wyćwiczeni, odpłaca niosącym pokój owocem sprawiedliwości. (Jk 3,18)12 Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i omdlałe kolana13 i czyńcie prostymi ścieżki dla swoich stóp, aby to, co chrome, nie zboczyło, ale raczej zostało uzdrowione.14 Dążcie do pokoju ze wszystkimi[16] i do uświęcenia,[17] bez którego nikt nie zobaczy Pana,[18] (Mt 5,8; Rz 6,22; Rz 12,18; Rz 14,19; 1 Kor 3,16; 2 Kor 7,1; 2 Kor 13,11; Ga 5,4; 2 Tm 2,22; Hbr 10,39; 1 P 1,15)15 pilnując, aby ktoś nie odcinał się od łaski Bożej,[19] aby jakiś pnący się w górę korzeń goryczy nie wywołał niepokoju[20] i przez niego nie zaraziło się wielu, (Rz 5,2; Rz 6,14; Ga 5,4; Hbr 4,16; Hbr 13,9; Hbr 13,25)16 aby ktoś nie był [tak] rozwiązły lub prostacki jak Ezaw,[21] który w zamian za jeden posiłek sprzedał swoje pierworództwo.[22] (1 Kor 5,11; 1 Kor 6,9; Ga 5,19; Ga 5,21; Ef 5,5; Flp 3,18; Hbr 13,4)17 Wiecie bowiem, że potem, gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, został odrzucony, nie znalazł bowiem miejsca na opamiętanie, chociaż o nie ze łzami zabiegał.[23] (Hbr 6,4; Hbr 10,39)18 Nie podeszliście bowiem do namacalnego[24] i rozpalonego ognia ani do ciemności, mroku i huraganu,19 ani do dźwięku trąby, ani grzmotu słów, których słuchający błagali, by już nie kierować do nich ani słowa,20 gdyż nie mogli znieść nakazanego: Nawet gdyby zwierzę dotknęło góry, będzie ukamienowane.21 A że tak straszne było to zjawisko, Mojżesz powiedział: Jestem przerażony i drżący.[25] (Hbr 12,18)22 Lecz przystąpiliście[26] do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do niebieskiej Jerozolimy i do dziesiątków tysięcy aniołów, do uroczystego zebrania (Ga 4,24; Ga 4,26; Hbr 11,16; Ap 5,11; Ap 14,1; Ap 21,2; Ap 21,10)23 i zgromadzenia pierworodnych zapisanych na niebiosach,[27] i do Boga, sędziego wszystkich,[28] i do duchów sprawiedliwych, doprowadzonych do celu,[29] (Łk 10,20; Rz 3,24; Rz 4,3; Rz 4,23; Rz 14,10; 1 Kor 3,10; 2 Kor 5,10; Hbr 2,11; Hbr 4,13; Hbr 11,1; Hbr 11,40; Ap 7,4; Ap 14,1; Ap 20,11; Ap 20,12; Ap 20,14; Ap 21,27)24 i do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi pokropienia, która przemawia wyraźniej niż Abel.[30] (Kol 1,20; Hbr 7,22; Hbr 8,6; Hbr 9,12; Hbr 9,14; Hbr 9,15; Hbr 10,19; Hbr 11,4; Hbr 13,12; 1 P 1,2; 1 J 1,7)25 Strzeżcie się, byście nie odrzucili przemawiającego; jeśli bowiem tamci nie uszli, gdy odtrącili tego, pouczającego na ziemi, tym bardziej my, odrzucający [pouczającego] z nieba.[31] (Hbr 2,1; Hbr 10,28; Ap 1,1)26 Ten, którego głos wtedy wstrząsnął ziemią, teraz tak zapowiada: Jeszcze raz Ja wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem.27 [Słowa]: Jeszcze raz dowodzą usunięcia tego, co chwiejne, jako stworzone, aby pozostało to, co niewzruszone.[32] (Mt 24,35; Hbr 1,11; Hbr 13,8; 2 P 3,10; Ap 20,11; Ap 21,1)28 Dlatego, jako ci, którzy otrzymują królestwo niewzruszone, zachowajmy wdzięczność i z nią pełnijmy służbę w sposób miły Bogu: z szacunkiem i bojaźnią; (Rz 14,17; 2 Kor 7,1; Hbr 9,14; Hbr 13,21; 1 P 1,17; 1 P 2,9; 1 P 3,2; Ap 1,6; Ap 1,9)29 bowiem Bóg nasz jest ogniem trawiącym.[33]