1O, nierozumni Galacjanie! Kto was otumanił,[1] was, przed których oczami był wcześniej wymalowany[2] obraz Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego? (Łk 24,25; 1 Kor 1,23; 1 Kor 2,2; Ga 5,7)2Chcę dowiedzieć się od was tego jednego: Czy z uczynków Prawa otrzymaliście Ducha, czy ze słuchania z wiarą?[3] (Dz 2,38; Dz 10,47; Dz 15,8; Rz 3,20; Rz 3,28; Rz 10,16; Ga 2,16; Ga 4,6; Ef 1,13; Hbr 4,2; Hbr 6,4)3Czy aż tak nierozumni jesteście? Rozpoczęliście w Duchu, a teraz kończycie w ciele?[4] (Ga 4,23; Ga 4,29; Ga 5,13; Ga 5,16; Ga 5,19; Ga 5,24; Ga 6,8; Ga 6,12)4Czy tak wiele doświadczyliście[5] na próżno? Rzeczywiście na próżno. (Dz 14,2; Dz 14,19; Dz 14,22; Hbr 10,32)5Czy więc Ten, który zaopatruje was w Ducha i dokonuje wśród was dzieł mocy, [czyni to] z uczynków Prawa, czy ze słuchania z wiarą? (1 Kor 12,10)6Tak jak Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu [to] za sprawiedliwość. (Rz 4,3; Jk 2,23)7Wiedzcie zatem, że ci, którzy są z wiary, są synami Abrahama. (Łk 3,8; Łk 19,9)8Pismo zaś, które przewidywało, że Bóg będzie usprawiedliwiał narody[6] z wiary, już wcześniej ogłosiło Abrahamowi: W tobie będą błogosławione wszystkie narody. (Dz 3,25; Rz 3,30)9Tak więc ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieństwa z wierzącym Abrahamem. (Rz 4,16)10Bo wszyscy, którzy są z uczynków Prawa, są pod przekleństwem; napisane jest bowiem: Przeklęty każdy, kto nie trwa we wszystkim, co zostało napisane w zwoju Prawa, by to czynić.11A że w Prawie nikt nie jest usprawiedliwiany u Boga, to oczywiste, bo: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie. (Rz 1,17; Rz 3,20; Ga 2,16; Ga 2,20; Hbr 10,38)12Prawo zaś nie jest z wiary, ale: Kto je[7] wypełnia, dzięki nim żyć będzie. (Rz 10,5)13Chrystus wykupił nas od przekleństwa Prawa przez to, że zamiast nas stał się przekleństwem – bo jest napisane: Przeklęty każdy, którego powieszono na drzewie – (Dz 5,30; Dz 10,39; Rz 3,24; Rz 8,3; 2 Kor 5,21; Ga 4,5)14aby błogosławieństwo Abrahama stało się w Chrystusie Jezusie udziałem pogan, abyśmy obietnicę Ducha otrzymali przez wiarę. (Dz 2,33; Dz 2,39; Rz 4,9; Rz 4,16; Ef 1,13)
Dziedzictwo sprawą obietnicy
15Bracia, po ludzku mówię: Uprawomocnionego postanowienia[8] – mimo że ludzkie – nikt nie obala i nic się do niego nie dodaje. (Mk 14,24; Łk 1,72; Ga 3,17; Hbr 9,16; Hbr 9,17)16Obietnice zaś zostały ogłoszone Abrahamowi i jego nasieniu. Nie mówi: I nasionom, jako wielu, lecz jako jednemu: i twojemu nasieniu – którym jest Chrystus. (Łk 1,55; Dz 20,32; Dz 26,6; Rz 9,4)17To zaś mówię: Przymierza[9] uprzednio uprawomocnionego przez Boga nie unieważnia po czterystu trzydziestu latach Prawo, by przez to podważyć obietnicę. (Dz 7,6)18Jeśli bowiem dziedzictwo jest z Prawa, to już nie z obietnicy. Bóg zaś Abrahamowi nadał [je] z łaski przez obietnicę. (Rz 4,14; Hbr 6,13)
Rola Prawa
19Czym zatem jest Prawo? Zostało dodane z powodu przestępstw – dopóki nie przyjdzie Nasienie,[10] któremu została dana obietnica – zarządzone przez aniołów do rąk pośrednika. (Dz 7,38; Dz 7,53; Rz 3,20; Rz 4,15; Rz 5,20; Rz 7,7; Hbr 2,2)20Pośrednik zaś nie jest jeden, Bóg natomiast jest jeden.[11] (1 Tm 2,5; Hbr 8,6; Hbr 9,15; Hbr 12,24)21Czy więc Prawo jest przeciw obietnicom Boga? W żadnym razie! Gdyby bowiem dane było Prawo zdolne ożywić, sprawiedliwość rzeczywiście byłaby z Prawa. (Rz 8,2; Ga 2,21)22Ale Pismo zamyka wszystkich pod grzechem,[12] aby obietnica z wiary Jezusa Chrystusa[13] była udziałem tych, którzy wierzą. (Dz 10,43; Rz 3,9; Rz 3,23; Rz 11,32; Ga 2,16)23Przed przyjściem zaś wiary, jako zamknięci, byliśmy strzeżeni przez Prawo aż do objawienia mającej nadejść wiary. (Ga 4,2)24Tak więc Prawo stało się naszym przewodnikiem[14] do Chrystusa, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary. (Dz 13,39; Rz 10,4; Ga 2,16)25Gdy zaś przyszła wiara, nie jesteśmy już pod przewodnikiem.26Wszyscy bowiem jesteście synami Boga przez wiarę w Jezusa Chrystusa. (Rz 8,14; Rz 8,17; Ga 4,6)27Bo wszyscy, ilu was było ochrzczonych w Chrystusa, odzialiście się w Chrystusa. (Mt 28,19; Rz 6,3; Rz 13,14; Ef 4,24; Kol 3,10)28Nie ma Żyda ani Greka, nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani kobiety, gdyż wy wszyscy jesteście jedno w Jezusie Chrystusie. (Rz 10,12; 1 Kor 11,11; 1 Kor 12,13; Ef 2,14; Ef 3,6; Ef 4,4; Kol 3,11)29A jeśli wy [należycie do] Chrystusa, to jesteście nasieniem Abrahama, dziedzicami – według obietnicy. (Rz 8,16; Rz 9,7; 1 Kor 3,23; Ga 4,28; Tt 3,7)