Galatów 2

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Potem, po czternastu latach,[1] wraz z Barnabą[2] znów udałem się do Jerozolimy, zabierając też z sobą Tytusa;[3] (Dz 4,36; Dz 9,27; Dz 11,22; Dz 11,30; Dz 12,25; Dz 13,1; Dz 13,2; Dz 13,7; Dz 13,43; Dz 13,46; Dz 13,50; Dz 14,12; Dz 14,14; Dz 14,20; Dz 15,1; Dz 15,2; Dz 15,12; Dz 15,22; Dz 15,25; Dz 15,35; Dz 15,39; 1 Kor 9,6; 2 Kor 2,13; 2 Kor 7,6; 2 Kor 7,13; 2 Kor 7,14; 2 Kor 8,6; 2 Kor 8,16; 2 Kor 8,23; 2 Kor 12,18; Ga 2,13; Kol 4,10; 2 Tm 4,10; Tt 1,4; Tt 1,5)2 a udałem się tam w związku z objawieniem; przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród narodów,[4] na osobności zaś znaczniejszym, aby się czasem nie okazało, że biegnę czy biegłem na próżno. (Dz 15,12; 1 Kor 9,24; 1 Kor 9,26; Ga 1,12; Ga 4,11; Ga 5,7; Flp 2,16; 1 Tes 3,5; Hbr 12,1)3 Ale nawet Tytusa, który był ze mną, jako Greka nie zmuszono do obrzezania, (Dz 16,3)4 pomimo fałszywych braci,[5] wprowadzonych potajemnie, aby wyszpiegować naszą wolność,[6] którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę, (Dz 15,1; Dz 15,5; Dz 15,24; Rz 8,15; 2 Kor 11,26; Ga 1,7; Ga 2,20; Ga 4,9; Ga 5,1; Ga 5,13; Ga 5,16; 2 P 2,1)5 a którym ani na chwilę[7] nie ustąpiliśmy poddańczo, aby prawda ewangelii przetrwała ze względu na was.[8] (1 Kor 9,21; Ga 5,1)6 Ze strony zaś tych, którzy zdawali się coś znaczyć – czym oni byli wcześniej, nie robi mi to żadnej różnicy, Bóg nie ma względu na osobę[9] – ci znaczniejsi zatem niczego mi dodać nie doradzili; (Dz 10,34; Rz 2,11; Ef 6,9; Kol 3,25; 1 P 1,17)7 raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona ewangelia [dla] nieobrzezania, tak jak Piotrowi [dla] obrzezania – (Mt 4,18; Mt 10,5; Mt 16,16; Dz 1,15; Dz 2,14; Dz 9,15; Dz 22,21; 1 Kor 9,17; Ga 1,16; 1 Tes 2,4; 1 Tm 1,11; Tt 1,3; 1 P 1,1)8 bo Ten, który działał w Piotrze w apostolstwie między obrzezanymi, działał i we mnie wśród narodów – (Dz 15,12)9 i gdy poznali daną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mi i Barnabie prawicę [na znak] wspólnoty, abyśmy [szli] do narodów, a oni do obrzezanych; (Mt 4,21; Dz 3,1; Dz 4,19; Rz 1,5; 1 Kor 15,10; Ga 1,15; Ga 1,18; Ga 1,19; Flp 2,1; 1 Tm 3,15; 1 J 1,3; 1 J 1,7; Ap 3,12)10 abyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też pilnie starałem się wykonać. (Mt 26,11; Dz 11,29; Dz 24,17; Rz 12,13; Rz 15,26; 1 Kor 16,1; 2 Kor 9,1; 2 Kor 9,12)11 A gdy Kefas przyszedł do Antiochii, w twarz mu się przeciwstawiłem, bo też był winny. (Dz 11,19; Dz 13,1; Dz 15,30; Dz 15,35; Ga 1,18)12 Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, zaczął [od nich] stronić i odcinać się z obawy przed tymi z obrzezania.[10] (Dz 10,28; Dz 11,3; Dz 15,1)13 W tym obłudnym postępowaniu dołączyli do niego i inni Żydzi; Barnaba również dał się wciągnąć w ich obłudę. (Dz 4,36)14 Ale gdy zauważyłem, że nie idą prawidłowo, zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, jak chcesz zmusić pogan do życia po żydowsku? (Ga 1,18; 1 Tm 5,20; Hbr 12,13)15 My jesteśmy Żydami z natury,[11] a nie grzesznikami z pogan, (Dz 22,3; Flp 3,5)16 przekonani jednak, że człowiek jest usprawiedliwiany[12] nie z uczynków Prawa, a tylko przez wiarę Jezusa Chrystusa,[13] i my w Chrystusa Jezusa uwierzyliśmy, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, gdyż z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.[14] (Dz 13,38; Dz 13,39; Rz 1,1; Rz 3,20; Rz 3,22; Rz 3,26; Rz 3,28; Rz 4,5; Rz 5,1; Rz 6,1; Rz 9,30; Ga 2,20; Ga 3,11; Ga 3,22; Ef 2,8; Flp 3,9)17 Jeśli zaś szukając dostąpienia usprawiedliwienia w Chrystusie, i my sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest na usługach grzechu? W żadnym razie. (Rz 3,24)18 Bo jeśli znów odbudowuję to, co zburzyłem, stwierdzam o sobie, że jestem przestępcą.19 Ja bowiem przez Prawo umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga. (Rz 7,6; Ef 2,1; 1 Tes 5,10)20 Wraz z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję zaś już nie ja, żyje we mnie Chrystus; teraz zaś, żyjąc w ciele, żyję w wierze w Syna Bożego,[15] który mnie pokochał i wydał za mnie samego siebie. (Rz 6,6; Rz 8,10; Ga 1,4; Ga 3,22; Ga 3,26; Ga 6,14; 1 Tm 2,6; Tt 2,14; 1 J 3,16)21 Nie lekceważę[16] łaski Bożej; bo jeśli sprawiedliwość jest przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo. (Rz 9,31; Ga 3,21; Ga 5,4; 1 P 2,24; 1 P 3,18)