Dzieje Apostolskie 7

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

1 Arcykapłan natomiast zapytał: Czy tak się te rzeczy mają? 

2 On zaś odpowiedział: Mężowie bracia i ojcowie, posłuchajcie! Bóg chwały ukazał się naszemu ojcu Abrahamowi, gdy był w Mezopotamii, przed jego zamieszkaniem w Charanie, (Dz 2,9; Dz 22,1) 

3 i powiedział do niego: Wyjdź z twojej ziemi i z twojej rodziny i udaj się do ziemi, którą ci wskażę. 

4 Wtedy wyszedł z ziemi Chaldejczyków i zamieszkał w Charanie. Stamtąd, po śmierci swojego ojca, [Bóg] przesiedlił go do tej ziemi, w której wy teraz mieszkacie; 

5 i nie dał mu w niej dziedzictwa nawet na krok stopy, a obiecał dać mu ją w posiadanie oraz jego nasieniu po nim, chociaż nie miał jeszcze dziecka. (Rz 4,1; Ga 3,1; Hbr 11,9) 

6 Bóg zaś powiedział w ten sposób, że jego nasienie będzie mieszkać jako obcy przybysz w obcej ziemi, gdzie je ujarzmią i będą krzywdzić przez czterysta lat; (Ga 3,17) 

7 a naród, któremu będą służyć, Ja osądzę– powiedział Bóg – a potem wyjdą i będą mi służyć na tym miejscu. 

8 Dał mu też przymierze obrzezania; i tak zrodził Izaaka i obrzezał go dnia ósmego, Izaak natomiast Jakuba, a Jakub dwunastu patriarchów. 

9 Patriarchowie zaś, zazdroszcząc Józefowi, oddali go do Egiptu. Bóg jednak był z nim 

10 i wyrwał go ze wszystkich jego ucisków, dał mu łaskę i mądrość przed faraonem, królem Egiptu – i ustanowił go zarządcą Egiptu oraz całego swego domu. 

11 Potem nastał głód w Egipcie i Kanaanie – i wielki ucisk; i nasi ojcowie nie znajdowali żywności. 

12 A gdy Jakub usłyszał, że w Egipcie jest zboże, posłał tam naszych ojców po raz pierwszy; 

13 za drugim zaś razem Józef dał się poznać swoim braciom i ród Józefa stał się dla faraona jawny. 

14 Józef zaś posłał i wezwał do siebie swego ojca Jakuba wraz z całą rodziną liczącą siedemdziesiąt pięć dusz. 

15 Wówczas Jakub zstąpił do Egiptu, gdzie zakończył [życie] zarówno on, jak i nasi ojcowie; 

16 i przeniesiono ich do Sychem, i złożono w grobowcu, który za cenę srebra nabył Abraham od synów Hemora w Sychem. 

17 A gdy zbliżał się czas obietnicy, którą Bóg ogłosił Abrahamowi, rozrósł się lud i rozmnożył w Egipcie, (Dz 7,5) 

18 aż nastał w Egipcie inny król, który nie znał Józefa. 

19 Ten postąpił podstępnie z naszym rodem i krzywdził naszych ojców, zmuszając ich do porzucania niemowląt, tak aby nie zostawały przy życiu. 

20 W tym czasie urodzony został Mojżesz i był miły Bogu; był on przez trzy miesiące karmiony w domu ojca, (Hbr 11,23) 

21 a gdy został porzucony, wzięła go córka faraona i wychowała go sobie za syna. 

22 I wdrożono Mojżesza we wszelką mądrość Egipcjan, był zaś dzielny w swoich słowach i czynach. 

23 A gdy ukończył czterdzieści lat, wstąpiło mu na serce, by odwiedzić swoich braci, synów Izraela. 

24 Wtedy zobaczył kogoś krzywdzonego, ujął się za nim i wymierzył sprawiedliwość męczonemu, zadając cios Egipcjaninowi. 

25 Sądził zaś, że jego bracia skojarzą, że Bóg przez jego rękę daje im zbawienie – oni jednak nie skojarzyli. 

26 Następnego dnia zjawił się, gdy z sobą walczyli, i chcąc ich nakłonić do zgody, powiedział: Ludzie, jesteście braćmi, dlaczego krzywdzicie się wzajemnie? 

27 Lecz ten, który krzywdził bliźniego, odepchnął go i powiedział: Kto cię ustanowił przełożonym i sędzią nad nami? (Łk 12,14) 

28 Czy ty chcesz mnie zabić, tak jak wczoraj zabiłeś Egipcjanina? 

29 Z powodu tego słowa Mojżesz uciekł i stał się przychodniem w ziemi madiańskiej, gdzie zrodził dwóch synów. 

30 A gdy wypełniło się czterdzieści lat, ukazał mu się na pustyni góry Synaj, w płomieniu płonącego krzaka, anioł. 

31 Gdy Mojżesz to zobaczył, zdziwił go ten widok; a kiedy podchodził, by przypatrzyć się dokładnie, rozległ się głos Pana: 

32 Ja jestem Bóg twoich ojców, Bóg Abrahama i Izaaka, i Jakuba. A Mojżesz, ogarnięty strachem, nie śmiał się [nawet] przyglądać. 

33 Pan zaś powiedział mu: Zdejmij obuwie ze swoich nóg, bo miejsce, na którym stanąłeś, jest ziemią świętą. 

34 Napatrzyłem się na krzywdę mojego ludu, który jest w Egipcie, i usłyszałem jego wzdychanie, i zstąpiłem, aby ich wybawić; i teraz idź! Posyłam cię do Egiptu. 

35 Tego Mojżesza, którego się zaparli, mówiąc: Kto cię ustanowił przełożonym i sędzią? – tego Bóg posłał jako wodza i odkupiciela z pomocą anioła, który mu się ukazał w krzaku. (Łk 1,68; Łk 2,38; Dz 7,27; Tt 2,14; Hbr 9,12) 

36 On to wyprowadził ich po tym, jak dokonał cudów i znaków w ziemi egipskiej – i na Morzu Czerwonym, i na pustyni przez czterdzieści lat. (Dz 7,42; Dz 13,18; Hbr 3,9) 

37 To jest ten Mojżesz, który powiedział synom Izraela: Proroka jak ja wzbudzi wam Bóg spośród waszych braci. (Dz 3,22) 

38 On jest tym, który był w zgromadzeniu na pustyni z aniołem, który mówił do niego na górze Synaj, i z naszymi ojcami, tym, który otrzymał słowa żywe, aby wam je dać. (Dz 7,53; Rz 3,2; Ga 3,19; Hbr 2,2) 

39 Jemu nasi ojcowie nie chcieli stać się posłuszni, ale odepchnęli go i zwrócili się w swoich sercach w stronę Egiptu, 

40 mówiąc do Aarona: Uczyń nam bogów, którzy pójdą przed nami, bo nie wiemy, co się stało z tym Mojżeszem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej. 

41 I uczynili sobie w tamtych dniach cielca, i wznieśli ofiarę bożkowi, i cieszyli się dziełami swoich rąk. (Rz 1,23) 

42 Bóg zaś odwrócił się i przekazał ich na służbę zastępom nieba, jak napisano w zwoju proroków: Czy ofiary rzeźne i z pokarmów składaliście Mnie przez czterdzieści lat na pustyni, domu Izraela? (Rz 1,24) 

43 I nosiliście namiot Molocha oraz gwiazdę waszego bożka Refana, posążki, które zrobiliście, aby się im kłaniać – i przesiedlę was poza Babilon. 

44 Nasi ojcowie mieli na pustyni namiot świadectwa, tak jak go sobie urządził Ten, który powiedział Mojżeszowi, aby go wykonał według wzoru, który zobaczył; (Ap 15,5) 

45 który też z kolei nasi ojcowie wprowadzili z Jozuem do posiadłości narodów – których Bóg wygnał sprzed oblicza naszych ojców – aż do dni Dawida. (Dz 13,22) 

46 On to znalazł łaskę w oczach Boga i prosił o znalezienie namiotu Bożego dla domu Jakuba. 

47 Salomon zaś zbudował Mu dom. 

48 Ale Najwyższy nie mieszka w [domach] zbudowanych rękami, jak mówi prorok: (Dz 17,24) 

49 Niebo jest moim tronem, a ziemia podnóżkiem moich stóp; jaki dom mi zbudujecie – mówi Pan – albo jakie jest miejsce mojego odpoczynku? 

50 Czy nie moja ręka uczyniła to wszystko? 

51 Ludzie twardego karku, nieobrzezanych serc i uszu, wy zawsze opieracie się Duchowi Świętemu, jak wasi ojcowie, tak i wy! 

52 Którego z proroków nie prześladowali wasi ojcowie? Pozabijali też tych, którzy zapowiedzieli przyjście Sprawiedliwego, którego wy teraz staliście się zdrajcami i mordercami, (Mt 5,12; Mt 23,31; Dz 3,14; Dz 22,14; 1 J 2,1) 

53 wy, którzy za pośrednictwem aniołów otrzymaliście Prawo, lecz nie dotrzymaliście go. (Dz 7,38; Ga 3,19; Hbr 2,2) 

54 Słuchając tego, wybuchli w swych sercach jak przecięci i zaczęli zgrzytać na niego zębami. (Dz 5,33) 

55 [On tymczasem], pełen Ducha Świętego, ze wzrokiem utkwionym w niebo, zobaczył chwałę Boga oraz Jezusa stojącego po prawicy Boga (Mt 26,64; Mk 14,62; Mk 16,19; Łk 22,69; Dz 4,8; Dz 6,3; Dz 6,5; Dz 7,2; Dz 9,17; Dz 11,24; Dz 13,9; Rz 8,34; Ef 1,20; Kol 3,1; Hbr 1,3; Hbr 8,1; Hbr 10,12; Hbr 12,2; 1 P 3,22) 

56 i powiedział: Oto widzę otwarte niebiosa i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Boga. (Mt 3,16; Mt 8,20; Mt 26,64; Łk 3,21; Dz 10,11; Ap 4,1; Ap 19,11) 

57 Oni zaś podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i zgodnie rzucili się na niego, 

58 a wyrzuciwszy go poza miasto, kamienowali. Świadkowie zaś złożyli swoje szaty u stóp młodzieńca imieniem Saul (Mt 23,37; Łk 4,29; Dz 4,35; Dz 4,37; Dz 5,1; Dz 6,3; Dz 6,4; Dz 6,13; Dz 8,3; Dz 9,1; Dz 22,20; Hbr 11,37; Hbr 13,12) 

59 i kamienowali Szczepana, wzywającego [imienia Pana] i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij mego ducha. (Łk 23,46) 

60 A gdy padł na kolana, zawołał donośnym głosem: Panie, nie policz im tego grzechu. I kiedy to powiedział, zasnął. (Mt 5,44; Mt 27,52; Łk 22,41; Łk 23,34; Dz 9,40; Dz 20,36; 1 Kor 4,12; 1 Kor 15,51; 1 Tes 4,14; 2 Tm 4,16) 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).