1Powiadamiamy was zaś, bracia, o łasce Boga, danej w zgromadzeniach Macedonii, (Dz 16,9; 2 Kor 1,12; 2 Kor 1,16; 2 Kor 2,13; 2 Kor 9,14; 2 Kor 13,13)2że w wielkiej próbie ucisku obfitość ich radości i ich skrajne ubóstwo zaobfitowały bogactwem ich hojności; (Mk 12,43; Dz 11,29; Rz 15,26; 2 Kor 9,1)3że według możności, owszem – zaświadczam to – ponad możność, dobrowolnie,[1] (2 Kor 8,17)4z wielkim naleganiem prosząc nas o łaskę oraz o [możliwość] udziału w posłudze na rzecz świętych, (Rz 15,25; 2 Kor 9,1)5i nie tak, jak się spodziewaliśmy, najpierw siebie oddali Panu i nam, za wolą Bożą, (Rz 12,1)6tak że poprosiliśmy Tytusa, aby jak rozpoczął, tak też u was dokończył tego dzieła łaski.[2] (2 Kor 12,18)7Ale jak we wszystkim obfitujecie – w wierze i Słowie, i poznaniu, i we wszelkim zapale oraz w miłości, która się w was z naszej wzięła – [zadbajcie], abyście i w tym dziele łaski obfitowali. (Rz 15,14; 1 Kor 1,5; 1 Kor 16,1; 2 Kor 7,11; 2 Kor 9,8)8Nie jako rozkaz to mówię, ale przez zapał innych wypróbowuję szczerość i waszej miłości. (1 Kor 7,6)9Znacie bowiem łaskę[3] naszego Pana Jezusa Chrystusa, że będąc bogaty, ze względu na was stał się ubogi, abyście dzięki Jego ubóstwu wy stali się bogaci. (Mt 8,20; Łk 9,58; 2 Kor 6,10; 2 Kor 12,9; 2 Kor 13,13; Flp 2,6)10A co do tego [dzieła] daję radę; bo to będzie korzystne dla was, którzy od roku zaczęliście nie tylko czyn, ale też okazaliście chęć [czynu],11teraz zaś i czyn dokończcie, aby stosownie do gotowości [wyrażonej] w chęci, z tego, co macie, nastąpiło zakończenie. (Flp 2,13)12Jeśli bowiem jest gotowość, uznaje się ją według tego, co ma, a nie według tego, czego nie ma. (Mk 12,43)13Nie chodzi bowiem o to, by inni mieli ulgę, a wy ucisk, lecz o równość;14w obecnym czasie niech wasz nadmiar będzie na ich niedostatek, aby i ich nadmiar stał się na wasz niedostatek – i w ten sposób była równość, (Dz 4,34; 2 Kor 9,12)15jak jest napisane: Ten, kto [zebrał] wiele, nie miał za wiele, a ten, kto [zebrał] mało, nie miał za mało.16Dzięki zaś niech będą Bogu, który dał ten zapał względem was w serce Tytusa; (2 Kor 2,14; 2 Kor 7,6; 2 Kor 7,11; 2 Kor 8,6)17bo rzeczywiście przyjął tę zachętę i z tym większym zapałem dobrowolnie udał się[4] do was.18A razem z nim posłaliśmy[5] brata, którego sława w ewangelii [rozchodzi się] po wszystkich zgromadzeniach[6] –19i nie tylko, ale wyznaczony[7] też został przez zgromadzenia na towarzysza naszej podróży z tym dziełem łaski, [owocem] naszej posługi na chwałę samego Pana oraz naszej gotowości [pomocy],[8] (2 Kor 4,15)20dopilnowując tego, aby ktoś nie ganił nas za ten hojny dar, [owoc] posługi z naszej strony;21zawczasu bowiem myślimy o tym, co szlachetne,[9] nie tylko przed Panem, ale i przed ludźmi.[10] (Rz 12,17)22Posłaliśmy[11] zaś z nimi naszego brata, którego wypróbowaliśmy wielokrotnie i w wielu sprawach, że jest rzetelny, a teraz [z powodu] wielkiej ufności względem was jeszcze bardziej oddany w swej rzetelności.23Czy to więc jeśli chodzi o Tytusa, mojego współtowarzysza i współpracownika względem was, czy o naszych braci – są oni apostołami zgromadzeń, chwałą Chrystusa.[12]24Okażcie zatem wobec zgromadzeń dowód swojej miłości oraz naszej chluby względem was. (2 Kor 7,4; 2 Kor 7,14; 2 Kor 9,2)