2 Koryntian 3

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Czy znów zaczynamy polecać samych siebie? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, listów polecających do was lub od was? (Dz 18,27; Rz 16,1; 1 Kor 16,3; 2 Kor 5,12; 2 Kor 10,12)2 Wy jesteście naszym listem, napisanym w naszych sercach, rozpoznawanym i czytanym przez wszystkich ludzi, (1 Kor 9,2)3 dla których jest jasne, że jesteście listem Chrystusa sporządzonym przez naszą usługę, napisanym nie atramentem, ale Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, lecz na tablicach żywych serc. (2 Kor 3,6; Hbr 8,10)4 Taką zatem mamy ufność przez Chrystusa względem Boga. (Ef 3,12)5 Nie że sami jesteśmy zdolni przedsięwziąć coś jakby z samych siebie, lecz nasza zdolność jest z Boga, (Mt 10,20; 1 Kor 15,10)6 który też uzdolnił nas do bycia sługami nowego przymierza, nie litery, lecz Ducha, gdyż litera zabija, Duch zaś ożywia. (Łk 22,20; Rz 2,29; Rz 7,6; 1 Kor 11,25; 1 Kor 15,45; Ef 3,7; Kol 1,23; Kol 1,25; Hbr 8,8; Hbr 9,15)7 Jeśli zaś posługa śmierci, wyryta literami na kamieniach, została zapoczątkowana w chwale, tak że synowie Izraela nie byli w stanie spojrzeć w twarz Mojżesza z powodu chwały jego twarzy – [chwały] przemijającej – (Rz 7,9; Rz 7,11; Rz 7,13; 2 Kor 4,6)8 czy w ten sposób tym bardziej posługa Ducha nie będzie w chwale? (Ga 3,2; Ga 3,5)9 Jeśli bowiem w posłudze potępienia jest chwała, o wiele bardziej obfituje w chwałę posługa sprawiedliwości. (Rz 1,17; Rz 3,20; Rz 3,21; Rz 5,13; Rz 5,17; Rz 5,19; Rz 5,20; Rz 5,21; Rz 7,7)10 W tym względzie bowiem nie zostało obdarzone chwałą to, co zostało obdarzone chwałą – z powodu chwały przewyższającej.11 Jeśli bowiem to, co przemija, [rozpoczęło się] za sprawą chwały, tym bardziej jest w chwale to, co trwa.12 Mając więc taką nadzieję, poczynamy sobie z wielką śmiałością, (2 Kor 7,4; Ef 6,19)13 a nie tak, jak Mojżesz, który kładł zasłonę na swoją twarz, aby synowie Izraela nie patrzyli na koniec tego, co przemijające.14 Ale ich umysły przestały być wrażliwe. Gdyż aż do dnia dzisiejszego ta sama zasłona pozostaje przy czytaniu starego przymierza, nieodsłonięta, ponieważ usuwana jest w Chrystusie. (Mk 6,52; Rz 11,7; Rz 11,25; 2 Kor 4,4)15 Tak jest aż do dzisiaj: ilekroć czytany jest Mojżesz, zasłona leży na ich sercu;16 ilekroć zaś nawróci się do Pana,[1] zasłona zostaje usunięta.17 Pan natomiast jest Duchem; gdzie zaś Duch Pana, tam wolność. (Rz 8,2; Ga 5,1; Ga 5,13)18 My wszyscy zaś, odsłoniętym obliczem odzwierciedlający chwałę Pana,[2] przeobrażamy się na obraz jej samej, z chwały w chwałę,[3] dokładnie tak jak od Pańskiego Ducha.[4] (Rz 12,2; 1 Kor 13,12; 1 Kor 15,49; 2 Kor 3,7; 2 Kor 4,4; 2 Kor 4,6; Kol 3,10; Hbr 1,3; Hbr 2,9; Hbr 2,10; 2 P 1,17)