2 Koryntian 12

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Trzeba się chlubić, choć to niepożyteczne; przejdę więc do widzeń i objawień Pana. (Mt 16,17; Mt 17,9; Łk 1,22; Łk 2,26; Łk 24,23; Dz 2,17; Dz 9,10; Dz 9,12; Dz 10,3; Dz 11,5; Dz 16,9; Dz 18,9; Dz 26,19; Rz 16,25; 1 Kor 2,10; 1 Kor 6,12; 1 Kor 10,23; 1 Kor 14,6; 1 Kor 14,26; 2 Kor 11,10; 2 Kor 11,16; Ga 1,12; Ga 1,16; Ef 3,3; Ap 1,1; Ap 9,17)2 Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty – czy to w ciele, nie wiem, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie – został porwany aż do trzeciego nieba.[1] (1 Kor 12,2; 2 Kor 5,17; Ga 3,27)3 I wiem, że ten człowiek – czy to w ciele, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie –4 został porwany do raju[2] i słyszał nieopisane rzeczy, o których nie wolno człowiekowi mówić. (Łk 24,43; 2 Kor 12,2; Ap 2,7; Ap 10,4)5 Z takiego będę się chlubił, z siebie samego jednak chlubić się nie będę, chyba że z moich słabości. (1 Kor 2,3; 2 Kor 5,12; 2 Kor 10,8; 2 Kor 11,30)6 Bo jeśli chciałbym się chlubić, nie byłbym bez racji, gdyż powiedziałbym prawdę; wstrzymuję się jednak, aby ktoś nie potraktował mnie ponad to, co u mnie widzi lub co ode mnie słyszy, (Rz 9,1; 2 Kor 7,14; 2 Kor 11,16; Flp 4,9; 2 Tm 1,13; 2 Tm 2,2)7 i [nie łączył mnie] z nadzwyczajnością objawień. Dlatego, abym się nie wynosił, został mi dany kolec w ciało, anioł szatana,[3] po to, by bił mnie po twarzy – abym się nie wynosił. (Łk 13,16; 1 Kor 5,5)8 W tej sprawie trzy razy prosiłem Pana, by on ode mnie odstąpił.9 Lecz powiedział mi: Wystarczy ci moja łaska, w słabości bowiem doskonali się moc. Z największą więc przyjemnością tym bardziej będę chlubił się moimi słabościami, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. (1 Kor 2,4; 2 Kor 8,9; 2 Kor 11,30; 2 Kor 12,5; 2 Kor 13,13; Ef 1,19; Flp 3,10; Flp 4,13)10 Dlatego lubię słabości, zniewagi, potrzeby, prześladowania i uciski dla Chrystusa; bo kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny. (1 Kor 2,3; 1 Kor 9,22; 2 Kor 6,4; Ga 5,11; Ga 6,12; Flp 4,11; Flp 4,13; 2 Tm 3,11)11 Stałem się głupi – wy mnie zmusiliście. Ja bowiem powinienem być przez was polecany, gdyż w niczym nie ustępowałem tym arcyapostołom, chociaż jestem niczym. (1 Kor 3,7; 2 Kor 3,1; 2 Kor 11,1; 2 Kor 11,5; 2 Kor 11,16)12 Zarówno znaki apostoła dały o sobie znać wśród was we wszelkiej cierpliwości, jak i w znakach, cudach oraz przejawach mocy. (Rz 15,18; 1 Kor 9,2; 2 Kor 6,4; Hbr 2,4)13 W czym bowiem mogliście odczuć, że liczycie się mniej niż inne zgromadzenia, jak nie w tym, że ja sam was nie obciążałem? Przebaczcie mi tę niesprawiedliwość. (1 Kor 9,12; 2 Kor 11,9)14 Oto po raz trzeci gotów jestem przyjść do was i nie będę ciężarem; nie szukam bowiem tego, co wasze, ale was samych; gdyż nie dzieci powinny odkładać dla rodziców, ale rodzice dla dzieci. (1 Kor 4,14; 1 Kor 10,24; 1 Kor 10,33; 2 Kor 13,1)15 Ja zaś z przyjemnością pokryję koszty, a nawet sprzedam się za wasze dusze. Czy bardziej was kochając, mam być mniej kochany? (2 Kor 11,11; 1 Tes 2,8)16 Niech jednak będzie: nie obciążałem was, ale będąc przebiegły, wziąłem was podstępem. (2 Kor 11,9)17 Czy wykorzystałem was przez kogoś spośród tych, których do was posłałem? (2 Kor 9,5)18 Poprosiłem Tytusa i wraz z nim posłałem brata; czy Tytus was wykorzystał? Czy nie kroczyliśmy w tym samym duchu? Czy nie tymi samymi śladami? (Rz 4,12; 2 Kor 8,6; 2 Kor 8,16; 2 Kor 8,23)19 Od dawna myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy. W obliczu Boga w Chrystusie mówimy, że to wszystko, kochani, dla waszego zbudowania. (Rz 9,1; Rz 14,19; 2 Kor 2,17; 2 Kor 10,8; 2 Kor 13,10)20 Obawiam się bowiem, czy w jakiś sposób, gdy przyjdę, nie zastanę was takimi, jakimi nie chcę [was zastać], i czy wy nie zastaniecie mnie takim, jakim nie chcecie; czy w jakiś sposób nie dojdzie do kłótni, zazdrości, wybuchów gniewu, rywalizacji, oszczerstw, plotek, unoszenia się, nieporządków; (1 Kor 1,11; 1 Kor 3,3; 1 Kor 14,40; 2 Kor 2,1; Ga 5,20; Flp 2,3)21 czy gdy znowu przyjdę, nie poniży mnie Bóg wobec was i nie będę opłakiwał wielu spośród tych, którzy wcześniej zgrzeszyli i nie opamiętali się w nieczystości, nierządzie oraz rozwiązłości, którą popełnili. (1 Kor 14,40; 2 Kor 7,1; 2 Kor 7,9; 2 Kor 13,2)