Rzymian 14 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Stosunek do słabych w wierze

1 Słabego w wierze^[1] przygarniajcie nie dla oceniania poglądów. (Rz 4,19; Rz 15,7; 1 Kor 8,7; 1 Kor 9,22)

Rz 4,19Rz 15,71 Kor 8,71 Kor 9,22

2 Jeden wierzy, że może jeść wszystko, słaby zaś jada jarzyny. (1 Tm 4,4) 3 Ten, który jada, niech nie odrzuca^[2] tego, który nie jada; ten natomiast, który nie jada, niech nie osądza tego, który jada, gdyż Bóg go przygarnął. (Kol 2,16) 4 Kim ty jesteś, który osądzasz cudzego sługę domu?^[3] Przed własnym panem stoi lub upada. Ostoi się zaś, gdyż Pan ma moc go postawić. (Mt 7,1; Jk 4,11) 5 Jeden odróżnia dzień od dnia, drugi zaś sądzi, że wszystkie dni są równe; każdy niech trzyma się własnego przekonania. (Ga 4,10) 6 Kto wyróżnia dzień, wyróżnia dla Pana; i kto jada, jada dla Pana, dziękuje bowiem Bogu; a kto nie jada, nie jada dla Pana – i też dziękuje Bogu. (1 Tm 4,4) 7 Nikt z nas bowiem dla samego siebie nie żyje i nikt dla samego siebie nie umiera; (2 Kor 5,15; 1 P 4,2) 8 bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy, i jeśli umieramy, dla Pana umieramy; czy więc żyjemy, czy umieramy, jesteśmy Pańscy. (Łk 20,38; Ga 2,20; 1 Tes 5,10)

Łk 20,38Ga 2,201 Tes 5,10

9 Po to bowiem Chrystus umarł i ożył, aby i nad umarłymi, i nad żywymi zapanować. 10 Ty natomiast, dlaczego osądzasz swego brata? Albo i ty, dlaczego odrzucasz swojego brata? Wszyscy przecież staniemy przed trybunałem^[4] Boga. (Dz 17,31; Dz 27,24; 2 Kor 5,10)

Dz 17,31Dz 27,242 Kor 5,10

11 Gdyż napisano: Jak żyję – mówi Pan – że ugnie się przede Mną wszelkie kolano i wszelki język wyzna Boga. (Flp 2,10) 12 A zatem każdy z nas za siebie zda sprawę Bogu. (Ga 6,5) 13 Nie osądzajmy więc już siebie nawzajem, ale raczej osądźmy, jak nie dawać bratu [powodu do] potknięcia lub do skandalu. 14 Wiem i jestem przekonany w Panu Jezusie, że nic samo przez się nie jest nieczyste, jak tylko dla tego, kto coś za nieczyste uznaje – dla niego [jest to] nieczyste.^[5] (Dz 10,15; Rz 15,1; Tt 1,15) 15 Jeśli jednak z powodu pokarmu twój brat jest zasmucany, to już nie postępujesz zgodnie z miłością; przez swój pokarm nie rujnuj kogoś, za kogo umarł Chrystus. (1 Kor 8,11) 16 Niech więc nie bluźni się temu, [co jest] waszym dobrem. 17 Królestwo Boże bowiem to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym. (1 Kor 8,8) 18 Bo kto w tym służy Chrystusowi,^[6] miły jest Bogu i szanowany u ludzi. 19 Dążmy zatem do tego, co [służy] pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu. (Rz 12,18; Rz 15,2; 1 Kor 8,1; 1 Kor 10,23; 2 Tm 2,22; Hbr 12,14)

Rz 12,18Rz 15,21 Kor 8,11 Kor 10,232 Tm 2,22Hbr 12,14

20 Z powodu pokarmu nie rujnuj dzieła Bożego. Wszystko wprawdzie jest czyste, ale jest złe dla człowieka jedzącego przy potknięciu.^[7] (Łk 8,4; Dz 14,22; Rz 12,1; 1 Kor 1,9; 1 Kor 8,9; Ga 1,1; Tt 1,15)

Łk 8,4Dz 14,22Rz 12,11 Kor 1,91 Kor 8,9Ga 1,1Tt 1,15

21 Dobrze jest nie jeść mięsa ani nie pić wina, ani nie robić nic, przez co twój brat mógłby się potknąć. (1 Kor 8,13) 22 Ty wiarę,^[8] którą^[9] masz, zachowaj dla siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto samego siebie nie osądza w tym, czego próbuje.^[10] (Rz 14,23) 23 Kto zaś osądza siebie,^[11] gdy je, już jest potępiony, gdyż [to, co robił], nie [wypływało] z wiary. Wszystko zaś, co nie [wypływa] z wiary, jest grzechem. (Mk 11,23; Rz 4,20; Rz 14,5; Tt 1,15; Jk 1,6)

Mk 11,23Rz 4,20Rz 14,5Tt 1,15Jk 1,6

Słowo Życia

od Biblica

Słaby i mocny

1 Słabego w wierze otaczajcie troską bez spierania się o jego poglądy. 2 Jeden spożywa każdy pokarm, słaby zaś jest wegetarianinem. 3 Pierwszy niech nie pogardza drugim, a drugi niech nie potępia pierwszego—Bóg go przecież do siebie przygarnął. 4 Kim jesteś, że potępiasz czyjegoś sługę? Jego Pan podtrzymuje go lub pozwala mu upaść. Ostatecznie i tak postawi go na nogi, bo ma taką moc. 5 Dla jednego wszystkie dni tygodnia są takie same, dla innego niektóre z nich mają szczególne znaczenie. Każdy niech się trzyma własnego przekonania. 6 Kto uważa pewne dni za szczególne, robi to dla Pana. I kto spożywa każdy pokarm, również czyni to ze względu na Pana—bo dziękuje Bogu za jedzenie. Ten zaś, kto nie je wszystkiego, też robi to dla Pana i on także Mu dziękuje. 7 Nikt z nas nie żyje dla siebie ani dla siebie nie umiera. 8 Czy żyjemy, czy umieramy—wszystko robimy dla Pana. I w życiu, i w śmierci—zawsze należymy do Niego! 9 Chrystus umarł i powstał z martwych właśnie po to, aby być Panem życia i śmierci. 10 Dlaczego więc potępiasz innego wierzącego? Albo dlaczego gardzisz nim? Przecież wszyscy staniemy przed tym samym sądem Bożym. 11 Czytamy przecież: „Przysięgam na swoje życie—mówi Pan —że przede Mną ugnie się każde kolano, a każdy język uczci Boga”. 12 Każdy z nas odpowie przed Bogiem za siebie. 13 Nie oskarżajcie się więc nawzajem, ale raczej starajcie się nie być przeszkodą lub zniechęceniem dla innych wierzących. 14 Osobiście wiem i jestem głęboko przekonany na podstawie autorytetu naszego Pana, że żaden pokarm, sam w sobie, nie jest nieczysty. Może jedynie być nieczysty dla tego, kto go za taki uważa. 15 Jeśli jednak z powodu jedzenia wzbudzasz niepokój w innym wierzącym, nie kierujesz się miłością. Z powodu pokarmu nie osłabiaj duchowo tego, za którego umarł Chrystus. 16 Niech wasze dobre przekonanie nie będzie dla innych powodem do bluźnierstwa. 17 Istotą królestwa Bożego nie są przecież przepisy dotyczące jedzenia i picia, ale prawość, pokój i radość w Duchu Świętym. 18 Kto w taki sposób służy Chrystusowi, podoba się Bogu i będzie się cieszył uznaniem ludzi. 19 Starajcie się więc o to, co sprzyja pokojowi i wzajemnemu umacnianiu się w wierze. 20 Nie niszczcie Bożego dzieła poprzez wasz stosunek do pokarmów! Wszystko jest dobre, ale staje się źródłem zła, jeśli z tego powodu ktoś duchowo upada. 21 Dlatego dobrze jest nie jeść mięsa, nie pić wina i nie robić niczego, co mogłoby doprowadzić kogoś do grzechu. 22 Własne przekonanie zachowaj dla siebie i Boga. Szczęśliwy jest człowiek, który postępuje zgodnie z własnym przekonaniem i nie ma wyrzutów sumienia. 23 Kto jednak spożywa jakiś pokarm wbrew swojemu przekonaniu, ten odczuwa z tego powodu wyrzuty sumienia. A wszystko, co nie wypływa z przekonania, jest grzechem.