Psalm 2,1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Śmieszność buntu przeciw Pomazańcowi JHWH

1 Dlaczego zbuntowały się narody, A ludy obmyśliły marność?^[1] (Dz 4,25; Ap 11,18) 2 Powstają królowie ziemi, Również książęta zmówili się razem Przeciwko JHWH i Jego Pomazańcowi: (Dz 4,25) 3 Zerwijmy ich więzy! Zrzućmy z siebie ich pęta! 4 Ten, który mieszka w niebie, śmieje się, Pan^[2] z nich szydzi. 5 Przemówi też do nich w swoim gniewie, W swej gwałtowności ich zatrwoży: (Ap 6,15) 6 Ja ustanowiłem^[3] sobie króla na Syjonie, Mojej świętej górze. 7 Obwieszczam zarządzenie, JHWH powiedział do mnie:^[4] Ty jesteś moim Synem,^[5] Ja Cię dziś zrodziłem. (Mk 1,11; Dz 13,33; Hbr 1,5; Hbr 5,5)

Mk 1,11Dz 13,33Hbr 1,5Hbr 5,5

8 Proś Mnie, a dam Ci w dziedzictwo narody I Twą własnością uczynię krańce ziemi. 9 Złamiesz je żelazną laską,^[6] Pokruszysz je jak naczynie garncarza. (Ap 2,27; Ap 12,5; Ap 19,15) 10 Teraz więc, królowie, okażcie się rozsądni, Przyjmijcie pouczenie, [wy], sędziowie ziemi! 11 Służcie JHWH z bojaźnią I cieszcie się^[7] z drżeniem, (Flp 2,12; Hbr 12,28) 12 Złóżcie hołd Synowi,^[8] aby się nie rozgniewał I abyście nie zgubili drogi, Gdyż łatwo rozpala się Jego gniew. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim szukają schronienia!^[9]