Przypowieści Salomona 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Uwagi na temat wartości

1 Lepsza kromka suchego chleba, a przy tym spokój,^[1] niż dom pełen biesiad ofiarnych^[2] i kłótni. 2 Rozumny sługa będzie panował nad synem, który przynosi wstyd, i wraz z jego braćmi będzie miał udział w dziedzictwie. 3 Tygiel wytapia srebro, a piec złoto, a tym, który bada serca, jest JHWH. 4 Niegodziwy zważa na nieprawe wargi, oszust nadstawia ucha na złośliwy język.^[3] 5 Kto śmieje się z ubogiego, urąga jego Stwórcy, kto cieszy się z nieszczęścia, nie ujdzie bez kary. 6 Koroną starców są synowie synów, a chlubą synów są ich ojcowie.^[4] 7 Głupiemu nie przystoi wzniosła^[5] mowa, tym mniej szlachetnemu^[6] mowa kłamliwa. 8 Kamieniem magicznym jest prezent^[7] w oczach właściciela, dokądkolwiek się on zwróci, doświadcza powodzenia. (Łk 16,9) 9 Zakrywa nieprawość ten, komu zależy na miłości;^[8] lecz kto o niej rozpowiada, rozdziela przyjaciół. 10 Nagana dotyka rozumnego głębiej, niż głupiego sto batów.^[9] 11 Niegodziwy dąży jedynie do buntu, lecz wyprawią przeciw niemu okrutnego posłańca. 12 Lepiej człowiekowi spotkać niedźwiedzicę, której zabrano młode, niż głupca w przystępie jego głupoty. 13 Nie odstąpi zło od domu tego, kto złem odpłaca za dobro. 14 Początek kłótni jest jak wypuszczenie wody, więc zaniechaj tego, zanim wybuchnie spór.^[10] 15 Ten, kto usprawiedliwia bezbożnego, i ten, kto skazuje sprawiedliwego – obaj są ohydą dla JHWH. 16 Po co pieniądze w ręku głupca? Na zakup mądrości. Lecz brak mu na to rozumu. 17 Przyjaciel^[11] kocha w każdym czasie, rodzi się bratem w niedoli. 18 Człowiekiem nierozumnym jest ten, kto przyklaskuje w dłoń,^[12] kto daje poręczenie za swojego bliźniego. 19 Kto kocha nieprawość, kocha zwadę; kto podwyższa swe wejście,^[13] zaprasza włamanie. 20 Przewrotny sercem nie znajdzie dobra, a człowiek pokrętnego języka wpada w nieszczęście. 21 Kto spłodził głupca, to na swoje zmartwienie, ojciec szaleńca^[14] nie dozna radości. 22 Wesołe serce sprzyja uzdrowieniu;^[15] lecz przygnębiony duch wysusza kości.^[16] 23 Bezbożny przyjmuje prezent z zanadrza, aby naginać ścieżki prawa. 24 Twarz roztropnego zwrócona ku mądrości, lecz oczy głupca [błądzą] po krańcach ziemi. 25 Syn głupi jest utrapieniem dla ojca i goryczą dla swojej rodzicielki. 26 Niedobre jest wymierzanie sprawiedliwemu choćby grzywny, i niesłuszne jest chłostanie szlachetnych. 27 Kto oszczędza swych słów, wie, [czym jest] wiedza, a kto zachowuje spokój ducha,^[17] jest człowiekiem rozumnym. 28 Nawet głupiec, gdy milczy, uchodzi za mądrego, za rozumnego – gdy zamyka usta.