1Ze względu na Syjon nie będę milczał i ze względu na Jerozolimę nie będę cicho,[1] dopóki nie wzejdzie jak blask jej sprawiedliwość[2] i nie zapłonie jej zbawienie jak pochodnia.2I ujrzą narody twoją sprawiedliwość i wszyscy królowie twoją chwałę, i nazwą cię nowym imieniem, które usta JHWH ustalą.3Będziesz wspaniałą koroną w ręku JHWH i królewskim zawojem[3] w dłoni swego Boga.4Nie będą już o tobie mówić: Opuszczona, a o twojej ziemi nie będą już mówić: Pustkowie,[4] lecz będą cię nazywali: W-niej-ma-rozkosz,[5] a twoją ziemię: Poślubiona. Gdyż JHWH rozkochał się w tobie i poślubi twą ziemię. (2 Kor 11,2; Ef 5,25; Ap 19,7)5Bo jak młodzieniec poślubia[6] dziewicę, tak poślubią cię[7] twoi synowie, a jak cieszy się pan młody z panny młodej, tak twój Bóg będzie cieszył się tobą.6Na twoich murach, Jerozolimo, postawiłem stróżów: przez cały dzień i przez całą noc, nigdy[8] nie umilkną. Wy, którzy wspominacie[9] JHWH, nie ma dla was wytchnienia!7I nie dajcie Jemu wytchnienia, dopóki nie umocni[10] i dopóki nie ustanowi Jerozolimy pieśnią chwały na ziemi!8JHWH przysiągł swoją prawicą i swoim mocnym ramieniem: Już nigdy nie dam twego zboża na pokarm twym nieprzyjaciołom, a cudzoziemcy nie będą pili twego moszczu, nad którym się napracowałaś.9Tak![11] Będą je spożywać jego żniwiarze – i wysławiać JHWH,[12] i pić go zbieracze [winogron] w przedsionkach mej świętości.10Przechodźcie! Przechodźcie[13] przez bramy! Róbcie drogę ludowi! Torujcie! Torujcie trakt! Usuwajcie kamienie![14] Podnieście sztandar nad ludami![15]11Oto JHWH dał słyszeć[16] – aż po krańce ziemi: Powiedzcie córce Syjonu: Oto nadchodzi twoje zbawienie! Oto Jego zapłata wraz z Nim, a Jego odpłata przed Nim! (Ap 22,12)12I nazwą ich ludem świętym, odkupionymi JHWH, a ciebie nazwą: Poszukiwaną, Miastem nieporzuconym!