8A mieszkał w Listrze pewien człowiek o bezwładnych stopach, chromy od łona swojej matki,[8] który nigdy nie chodził. (Dz 3,2)9Ten usłyszał przemawiającego Pawła, który gdy mu się przypatrzył i dostrzegł, że ma wiarę, by być zbawiony,[9] (Mt 9,2; Mt 9,22; Mt 9,28; Mt 19,25; Mk 10,26; Łk 18,23; Dz 4,12; Dz 15,1; Dz 15,11; Dz 27,31; 2 Tes 2,10; 1 Tm 2,4)10powiedział donośnym głosem: Stań prosto na swe nogi! Wówczas zerwał się – i zaczął chodzić. (Dz 3,8)11A kiedy tłumy zobaczyły, czego dokonał Paweł, podniosły swój głos i zaczęły mówić po likaońsku: Bogowie podobni ludziom zstąpili do nas. (Dz 8,10; Dz 28,6)12I zaczęto nazywać Barnabę Zeusem, a Pawła Hermesem, ponieważ był on głównym dzielącym się Słowem.[10]13A kapłan Zeusa będącego przed miastem, przyprowadził do bram woły z wieńcami i, wraz z tłumami, chciał je złożyć w ofierze.14Gdy to usłyszeli apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli swoje szaty i przyskoczyli do tłumu, krzycząc: (Mt 26,65)15Ludzie, dlaczego to robicie? I my jesteśmy ludźmi podobnymi do was, a głosimy wam ewangelię, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, (Łk 1,16; Dz 10,26; Dz 14,7; Dz 15,19; Dz 26,18; Dz 26,20; 1 Tes 1,9; Hbr 3,12; Jk 5,17; Ap 14,7)16który w minionych pokoleniach pozwalał[11] wszystkim narodom chodzić własnymi drogami, (Dz 17,30; 1 P 4,3)17chociaż nie pozostawał bez świadectwa o sobie, wyświadczając dobro, dając wam z nieba deszcz i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością wasze serca. (Mt 5,45; Dz 17,27; Rz 1,19)18To mówiąc, ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.19Tymczasem z Antiochii[12] i z Ikonium przybyli Żydzi, przekonali tłumy, ukamienowali Pawła i wywlekli go na zewnątrz miasta, sądząc, że umarł. (Dz 13,45; Dz 13,50; Dz 14,2; Dz 14,5; Dz 17,13; 2 Kor 11,25; 2 Tm 3,11)20Kiedy go jednak obstąpili uczniowie, wstał i wszedł do miasta. A nazajutrz odszedł z Barnabą do Derbe.[13] (Dz 14,6)
1W Ikonium apostołowie również udali się do synagogi. Dzięki ich nauczaniu mnóstwo Żydów i pogan uwierzyło Jezusowi.2Ale niektórzy Żydzi odrzucili dobrą nowinę i zbuntowali przeciwko nim także pogan.3Mimo to Paweł i Barnaba zostali tam na dłużej i odważnie mówili o Panu. On zaś dokonywał przez nich wielu cudów, potwierdzając, że to, co mówią o Jego łasce, jest prawdą.4Z tego powodu miasto podzieliło się: jedni byli po stronie żydowskich przywódców, drudzy—po stronie apostołów.5Gdy jednak Paweł i Barnaba dowiedzieli się, że niektórzy poganie oraz Żydzi, wraz z miejscowymi przywódcami, chcą ich znieważyć a potem—obrzucając kamieniami—zabić,6szybko uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe,7gdzie dalej głosili dobrą nowinę.
W Listrze i Derbe
8W Listrze mieszkał pewien człowiek, który od urodzenia miał sparaliżowane nogi i nie mógł chodzić.9Bardzo dokładnie słuchał słów Pawła. Ten zaś zauważył go i dostrzegł w nim wiarę potrzebną do uzdrowienia.10Zawołał więc do niego: —Wstań na nogi! Chory zaś dosłownie podskoczył i natychmiast zaczął chodzić.11Wtedy zgromadzone tłumy, na widok czynu Pawła, zaczęły krzyczeć po likaońsku: —Pod postacią tych ludzi nawiedzili nas bogowie!12Barnabę uznali za Zeusa, a Pawła za Hermesa, bo to on głównie przemawiał.13Wtedy miejscowy kapłan świątyni Zeusa, położonej na peryferiach Listry, przyprowadził do bram miasta woły ustrojone girlandami kwiatów, aby razem z ludem złożyć je im w ofierze.14Gdy Barnaba i Paweł spostrzegli, co się dzieje, na znak oburzenia rozdarli ubrania i wbiegli w tłum, krzycząc:15—Ludzie! Co robicie?! Tak samo jak wy, jesteśmy tylko ludźmi! Przynieśliśmy wam dobrą nowinę, abyście odwrócili się od tych martwych bożków i zwrócili się ku żywemu Bogu, który stworzył niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co w nich jest.16W przeszłości przyzwalał On wszystkim narodom chodzić własnymi drogami,17ale nigdy nie przestał dawać o sobie znać. Zawsze robił coś dobrego: zsyłał deszcze i dobre plony, dawał wam żywność i napełniał serca radością.18Z trudem udało im się powstrzymać lud od złożenia im ofiary.19Wkrótce jednak przybyli z Antiochii i Ikonium żydowscy przywódcy, którzy podburzyli tłumy. Wtedy obrzucono Pawła kamieniami i wywleczono go za miasto, sądząc, że nie żyje.20Lecz gdy otoczyli go wierzący, podniósł się i powrócił do miasta. A następnego dnia udał się wraz z Barnabą do Derbe.
Powrót do Antiochii Syryjskiej
21Tam głosili dobrą nowinę i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, Ikonium i Antiochii,22gdzie umacniali uczniów w wierze i zachęcali ich do ufania Jezusowi. Przypominali im też, że droga do królestwa Bożego prowadzi przez wiele cierpień.23Wyznaczyli tam również starszych, którzy mieli być przywódcami poszczególnych kościołów, a powstrzymując się od posiłków i modląc się, powierzyli ich opiece Pana, któremu uwierzyli.24Potem przez Pizydię przybyli z powrotem do Pamfilii.25Dzielili się słowem Bożym w Perge, po czym udali się do Attalii.26Stamtąd zaś popłynęli do Antiochii, w której rozpoczęli to dzieło, powierzone im dzięki łasce Boga.27Gdy się tam znaleźli, zebrali wszystkich wierzących i opowiedzieli im o tym, co Bóg uczynił przez nich i jak otworzył poganom drzwi do wiary.28I pozostali z tamtejszymi wierzącymi przez dłuższy czas.