2 Koryntian 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 Dlatego, mając tę posługę, według okazanego nam miłosierdzia,^[1] nie poddajemy się,^[2] (Dz 20,24; Rz 11,13; 1 Kor 7,25; 2 Kor 3,6; 2 Kor 3,8; 2 Kor 4,16; 2 Kor 5,18; 1 Tm 1,12; 1 Tm 1,13)

Dz 20,24Rz 11,131 Kor 7,252 Kor 3,62 Kor 3,82 Kor 4,162 Kor 5,181 Tm 1,121 Tm 1,13

2 ale wyrzekliśmy się skrytości wstydu, nie postępujemy w przebiegłości i nie przekręcamy Słowa Bożego, ale w jawności prawdy^[3] stawiamy samych siebie, w obliczu Boga, wobec każdego ludzkiego sumienia. (Rz 6,21; 2 Kor 2,17; 2 Kor 4,1; Ef 4,14; Ef 4,24; Kol 1,5; 1 Tes 2,5; 1 Tm 2,4; 1 Tm 3,15)

Rz 6,212 Kor 2,172 Kor 4,1Ef 4,14Ef 4,24Kol 1,51 Tes 2,51 Tm 2,41 Tm 3,15

3 A jeśli nawet nasza ewangelia pozostaje zakryta, zakryta jest w tych, którzy giną, (Mt 13,15; 1 Kor 1,18; 2 Kor 2,15; 2 Kor 3,14)

Mt 13,151 Kor 1,182 Kor 2,152 Kor 3,14

4 w których bóg tego wieku zaślepił umysły niewierzących, aby jasno nie zobaczyli światła ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. (Mt 15,14; Mt 23,16; Mt 23,17; Mt 23,19; Mt 23,24; 2 Kor 3,8; 2 Kor 3,18; 2 Kor 4,6; Ef 2,2; Kol 1,15; Hbr 1,3)

Mt 15,14Mt 23,16Mt 23,17Mt 23,19Mt 23,242 Kor 3,82 Kor 3,182 Kor 4,6Ef 2,2Kol 1,15Hbr 1,3

5 Gdyż nie siebie samych głosimy, lecz Jezusa Chrystusa, Pana, siebie zaś [przedstawiamy] jako wasze sługi przez Jezusa.^[4] (1 Kor 1,23; 1 Kor 8,6; 1 Kor 9,19; 1 Kor 12,3)

1 Kor 1,231 Kor 8,61 Kor 9,191 Kor 12,3

6 Bo Bóg, który powiedział: Z ciemności ma zajaśnieć światło – jest Tym, który zajaśniał w naszych sercach dla światła poznania chwały Boga w obliczu Jezusa Chrystusa.^[5] (Mt 4,16; Dz 26,18; 2 Kor 2,10; 2 Kor 3,18; 2 Kor 4,4; Ef 5,8; Kol 1,13; 1 Tes 5,5; 1 P 2,9; 2 P 1,19; 1 J 1,5; 1 J 2,8)

Mt 4,16Dz 26,182 Kor 2,102 Kor 3,182 Kor 4,4Ef 5,8Kol 1,131 Tes 5,51 P 2,92 P 1,191 J 1,51 J 2,8

Skarb w glinianych naczyniach

7 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby ogrom mocy był od Boga, a nie z nas. (Mt 6,21; Mt 13,44; Dz 9,15; Rz 9,21; Rz 9,23; 1 Kor 2,4; 2 Kor 5,1; Ef 1,19; Ef 3,7; Ef 3,20; Kol 1,29; 2 Tm 2,20)

Mt 6,21Mt 13,44Dz 9,15Rz 9,21Rz 9,231 Kor 2,42 Kor 5,1Ef 1,19Ef 3,7Ef 3,20Kol 1,292 Tm 2,20

8 Zewsząd uciskani, ale nie przytłoczeni, niepewni,^[6] jednak nie zrozpaczeni, (2 Kor 1,5; 2 Kor 1,8; 2 Kor 7,5)

2 Kor 1,52 Kor 1,82 Kor 7,5

9 prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani,^[7] 10 zawsze śmierć Jezusa w ciele noszący, aby i życie Jezusa zostało w naszym ciele ujawnione. (Rz 6,5; Rz 6,8; Rz 8,36; Ga 2,20; Flp 1,20; Flp 3,10)

Rz 6,5Rz 6,8Rz 8,36Ga 2,20Flp 1,20Flp 3,10

11 Stale bowiem my, którzy żyjemy, wydawani jesteśmy na śmierć z powodu Jezusa, aby i życie Jezusa zostało objawione w naszym śmiertelnym ciele. (Dz 3,15; Dz 5,20; Rz 5,10; Rz 6,4; Rz 8,11; Rz 8,36; 1 Kor 4,9; 1 Kor 15,31; 1 Kor 15,53; 2 Kor 1,9; 2 Kor 5,4; 2 Kor 6,9; Kol 3,4; 2 Tm 2,11; 1 J 1,2)

Dz 3,15Dz 5,20Rz 5,10Rz 6,4Rz 8,11Rz 8,361 Kor 4,91 Kor 15,311 Kor 15,532 Kor 1,92 Kor 5,42 Kor 6,9Kol 3,42 Tm 2,111 J 1,2

12 W ten sposób śmierć działa w nas, a życie w was. (1 Kor 15,36) 13 Mając zaś tego samego ducha wiary, zgodnie z tym, co jest napisane: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem, i my wierzymy – i dlatego też mówimy, (Rz 8,4; 2 Kor 1,24; 2 Kor 5,7) 14 wiedząc, że Ten, który wzbudził Pana Jezusa, nas też z Jezusem wzbudzi i razem z wami [przed sobą] stawi. (Dz 2,24; Rz 8,11; 1 Kor 6,14; 1 Kor 15,20; 1 Kor 15,52; Kol 1,22; Kol 1,28; 1 Tes 4,14; 1 Tes 4,16; Jud 1,24)

Dz 2,24Rz 8,111 Kor 6,141 Kor 15,201 Kor 15,52Kol 1,22Kol 1,281 Tes 4,141 Tes 4,16Jud 1,24

15 To wszystko natomiast ze względu na was, aby dzięki łasce, która w obfitości okazała się dla wielu, zaobfitowało dziękczynienie – dla chwały Bożej. (1 Kor 15,10; 2 Kor 1,3; 2 Kor 1,20; 2 Kor 8,19; 2 Kor 9,11)

1 Kor 15,102 Kor 1,32 Kor 1,202 Kor 8,192 Kor 9,11

Życie w nadziei wieczności

16 Dlatego nie poddajemy się; bo choć nasz zewnętrzny człowiek niszczeje, nasz wewnętrzny odnawia się z dnia na dzień. (Rz 12,2; 2 Kor 4,1; Ef 3,16; Ef 4,23; Ef 4,24; Kol 3,10)

Rz 12,22 Kor 4,1Ef 3,16Ef 4,23Ef 4,24Kol 3,10

17 Gdyż chwilowa lekkość naszego ucisku zapewnia nam niepomiernie większą wagę wiecznej chwały; (Rz 8,17; 2 Tm 2,10; Hbr 2,10; 1 P 1,6; 1 P 5,10)

Rz 8,172 Tm 2,10Hbr 2,101 P 1,61 P 5,10

18 nam, którzy nie zabiegamy o to, co widzialne, ale o to, co niewidzialne; gdyż to, co widzialne, jest tymczasowe, a to, co niewidzialne – wieczne. (Kol 1,16; Hbr 11,1; Hbr 11,3)

Kol 1,16Hbr 11,1Hbr 11,3

Słowo Życia

od Biblica

Obecna słabość i przyszła chwała

1 Bóg, w swojej miłości, powierzył nam zadanie. Dlatego nie ulegamy złu 2 i odrzucamy wszelkie przewrotne ludzkie metody. Nie manipulujemy nikim, a jednocześnie nie pozwalamy, aby ktokolwiek fałszował słowo Boże. Otwarcie przedstawiamy prawdę i—stojąc przed obliczem Boga—poddajemy się ocenie tych, którzy jej słuchają. 3 A jeśli dobra nowina, którą głosimy, jest niezrozumiała, to tylko dla tych, którzy idą na potępienie. 4 Ich umysły oślepił bowiem szatan, który jest bogiem ludzi tego świata. On pragnie, aby nie dostrzegli światła dobrej nowiny i wspaniałości Chrystusa, który jest obrazem samego Boga. 5 Głosząc dobrą nowinę, nie mówimy bowiem o sobie, ale o Jezusie Chrystusie, naszym Panu. Siebie zaś przedstawiamy jako tych, którzy Mu służą. 6 Bóg, który kiedyś rzekł: „Niech w ciemności zabłyśnie światło”, zajaśniał w naszych sercach i—dzięki Chrystusowi—dał nam zobaczyć blask swojej chwały. 7 Ten wielki skarb został umieszczony w nas, kruchych naczyniach, aby nie było wątpliwości co do tego, że ta potężna moc pochodzi nie od nas, ale od Boga. 8 Wszędzie napotykamy przeciwności, ale im nie ulegamy. Czujemy się bezradni, ale nie jesteśmy zrozpaczeni. 9 Polują na nas, ale nie jesteśmy zdani tylko na własne siły. Powalają na ziemię, ale nie kładą na łopatki. 10-11 Bez przerwy doznajemy tych samych cierpień, które spotykały Jezusa, i z powodu naszej przynależności do Niego ciągle narażamy się na śmierć. W ten sposób Jego życie staje się naszym życiem. 12 Głosząc dobrą nowinę, stajemy w obliczu śmierci, ale wam, którzy dzięki tej służbie uwierzyliście Chrystusowi, przyniosła ona życie wieczne. 13 Psalmista napisał: „Uwierzyłem, dlatego przemówiłem”. My mamy tę samą postawę—wierzymy i właśnie dlatego mówimy! 14 Wiemy też, że Bóg, który ożywił Jezusa, w podobny sposób przywróci do życia także nas i że razem z wami staniemy przed Jego obliczem. 15 A wszystko to dzieje się ze względu na was, aby coraz więcej ludzi doświadczało Jego łaski i dziękowało Bogu, przynosząc Mu chwałę. 16 Dlatego nie zniechęcamy się przeciwnościami. I chociaż nasze ciało słabnie i niszczeje, to nasz duch jest coraz silniejszy. 17 Nasze kłopoty są bowiem niczym w porównaniu z wieczną chwałą, jaka nas czeka. 18 To, co widzialne, przemija, a to, co niewidzialne, trwa wiecznie! Nie poświęcajcie więc uwagi tylko sprawom świata, który widzimy, ale skupiajcie się na tym, czego nie widać!