1Sprowadzono zatem skrzynię Bożą i ustawiono ją w środku namiotu, który Dawid rozpiął dla niej. Złożono także przed obliczem Boga ofiary całopalne i ofiary pokoju.2A gdy Dawid dokończył składania ofiar całopalnych i ofiar pokoju, pobłogosławił lud w imieniu JHWH3i obdzielił każdego Izraelitę, od mężczyzny po kobietę, każdego bochenkiem chleba, bułką z daktylami[1] oraz plackiem z rodzynek.[2]4Ustawił też przed skrzynią JHWH – spośród Lewitów – posługujących do wspominania i do dziękowania, i do wielbienia JHWH, Boga Izraela.5Asaf był [ich] naczelnikiem, a jego zastępcą Zachariasz, Jejel i Szemiramot, i Jechiel, i Matitiasz, i Eliab, i Benajasz, i Obed-Edom, i Jejel z instrumentami – lutniami i cytrami – a Asaf miał grać na cymbałach.6Benajasz zaś i Jachazjel, kapłani, [mieli stale grać] na trąbach przed skrzynią przymierza Bożego.
Pieśń wdzięczności Dawida
7Tego dnia Dawid w ten sposób po raz pierwszy polecił wielbić JHWH za pośrednictwem Asafa i jego braci:8Wysławiajcie[3] JHWH, wzywajcie Jego imienia, ogłaszajcie wśród ludów Jego dzieła!9Śpiewajcie Mu, grajcie Mu, opowiadajcie o wszystkich Jego cudach![4]10Chlubcie się Jego świętym imieniem, niech się cieszy serce szukających JHWH![5]11Szukajcie JHWH i Jego mocy, szukajcie Jego oblicza[6] nieprzerwanie!12Wspominajcie cuda, których dokonał, Jego znaki i rozstrzygnięcia Jego ust.13Potomkowie Izraela, Jego sługi, synowie Jakuba, Jego wybrani,14oto JHWH, [On jest] naszym Bogiem, Jego rozstrzygnięć [jest pełna] cała ziemia!15Wspominajcie na wieki Jego przymierze – Słowo nadane tysiącu pokoleń –16które zawarł z Abrahamem – i Jego przysięgę, daną Izaakowi.17Ustanowił ją ustawą dla Jakuba, dla Izraela jako wieczne przymierze:18Tobie – powiedział – dam ziemię Kanaan, obszar waszego dziedzictwa.19Gdy byliście w niej [jeszcze] skromni liczbą, niewielką garstką przybyszów,20w drodze od narodu do narodu, od królestwa do kolejnego ludu,21nie pozwalał ich krzywdzić nikomu i karał z ich powodu nawet królów:22Nie tykajcie moich pomazańców! Nie szkodźcie moim prorokom!23Śpiewaj JHWH, cała ziemio! Z dnia na dzień głoście Jego zwycięstwo!24Ogłaszajcie narodom Jego chwałę, a ludom – wszystkim – Jego cuda![7]25Tak! JHWH jest wielki, potężnie wywyższony! Budzi lęk ponad wszystkich innych bogów.26Bo bogowie innych ludów są marnością, za to JHWH[8] stworzył niebiosa!27Przed Nim dostojeństwo i chwała, moc oraz radość[9] wszędzie tam, gdzie On!28Przyznajcie JHWH, rodziny ludów, przyznajcie JHWH chwałę i moc!29Przyznajcie JHWH – chwałę Jego imienia,[10] przyjdźcie z ofiarą, stawcie się przed Nim, w świętej szacie[11] pokłońcie się JHWH!30Zadrżyj wobec Niego, cała ziemio! Tak! Świat umocnił, by się nie chwiał!31Niech cieszy się niebo i weseli ziemia, niech głoszą wśród narodów, że JHWH jest królem!32Niech zagrzmi morze i to, co je wypełnia, radośnie woła pole i wszystko, co jest na nim!33Na wiwat niech zakrzyknie las i jego drzewa – przed JHWH, bo nadchodzi, aby sądzić ziemię.34Wysławiajcie JHWH, ponieważ jest dobry, ponieważ Jego łaska trwa na wieki!35Mówcie też: Wybaw nas, Boże naszego zbawienia, zbierz nas[12] i wyrwij spośród narodów, byśmy wielbili Twoje święte imię i chlubili się pieśnią na Twoją chwałę!36Błogosławiony JHWH, Bóg Izraela, od wieków – i na wieki! A cały lud powiedział: Amen[13] – i wielbił JHWH.
Rozdzielenie obowiązków kapłańskich
37[Dawid] pozostawił tam zatem, przed skrzynią Przymierza z JHWH, Asafa i jego braci – aby pełnili służbę przed skrzynią nieprzerwanie, zgodnie z poleceniem na każdy dzień[14] –38oraz Obed-Edoma i jego braci – sześćdziesięciu ośmiu – a Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę wyznaczył na odźwiernych.[15]39Sadoka zaś, kapłana, oraz jego braci, kapłanów, [pozostawił] przed przybytkiem JHWH na wzniesieniu w Gibeonie,40aby składali JHWH nieprzerwanie, rano i wieczorem, ofiary całopalne na ołtarzu całopalnym, zgodnie z tym wszystkim, co zostało zapisane w Prawie JHWH, które nadał Izraelowi.41Z nimi zaś byli Heman i Jedutun oraz pozostali wybrani, którzy zostali wyznaczeni[16] z imienia do wielbienia JHWH za to, że Jego łaska trwa na wieki.42Heman i Jedutun[17] mieli z sobą trąby i cymbały dla grających i instrumenty do [wtórowania] pieśni dla Boga; synowie Jedutuna zaś byli [również] odźwiernymi.43Potem rozeszli się, cały lud, każdy do swojego domu, zawrócił też Dawid, aby pobłogosławić swój dom.