Rodzaju 30 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

1 Rachela natomiast, świadoma, że nie urodziła Jakubowi dziecka, zazdrościła swojej siostrze. Daj mi synów^[1] — naciskała na Jakuba — bo jeśli nie, wolę umrzeć! 2 W końcu Jakub rozgniewał się na Rachelę: Czy to ja jestem Bogiem — wybuchnął — który odmówił ci dzieci?^[2] 3 A ona na to: Dam ci moją niewolnicę, Bilhę — współżyj z nią. Niech urodzi na moje kolana, bym także ja, dzięki niej, mogła stworzyć rodzinę.^[3] 4 Wkrótce potem dała mu swoją służącą, Bilhę, za żonę i Jakub zbliżył się do niej. 5 Bilha poczęła — i urodziła Jakubowi syna. 6 Rachela odetchnęła: Bóg dokonał sądu — powiedziała. —Wysłuchał mojego głosu i dał mi syna. Dlatego nadała mu imię Dan.^[4] 7 Potem Bilha, służąca Racheli, znów zaszła w ciążę. Urodziła Jakubowi drugiego syna. 8 Rachela tryumfowała: Nadludzkie boje^[5] stoczyłam z moją siostrą, ale się nie poddałam — i nadała mu imię Naftali.^[6] 9 Gdy Lea spostrzegła, że przestała rodzić, wzięła swoją służącą, Zilpę, i też dała ją Jakubowi za żonę. 10 I Zilpa, służąca Lei, urodziła Jakubowi syna. 11 Lea poczuła się pewniej: Wróciła pomyślność! — powiedziała. I nadała mu imię Gad.^[7] 12 Następnie Zilpa, służąca Lei, urodziła Jakubowi drugiego syna. 13 Lea stwierdziła: To na moje szczęście! Kobiety^[8] uznają mnie teraz za szczęśliwą — i nadała mu imię Aszer.^[9] 14 Pewnego razu, w czasie zbiorów pszenicy, Ruben wyszedł na pole. Znalazł tam mandragory i przyniósł je swojej matce Lei. Wówczas Rachela poprosiła siostrę: Podziel się ze mną, proszę, mandragorami swojego syna. 15 Lea odpowiedziała: Czy to mało, że zabrałaś mi męża? Chciałabyś też zabrać mi mandragory mego syna? Dobrze — zgodziła się Rachela — niech w zamian za mandragory twego syna Jakub spędzi z tobą tę noc. 16 Gdy Jakub wieczorem wracał z pola, Lea wyszła mu na spotkanie: Dzisiaj spędzisz noc u mnie — powiedziała. — Wynajęłam cię dużym kosztem, za mandragory mojego syna. I Jakub pozostał u niej na noc. 17 Bóg wysłuchał Lei. Zaszła w ciążę i urodziła Jakubowi piątego syna. 18 Bóg mi odpłacił — podsumowała — za to, że dałam mojemu mężowi służącą. Stąd nadała mu imię Issachar.^[10] 19 Potem Lea poczęła raz jeszcze i urodziła Jakubowi szóstego syna. 20 Tym razem wyznała: Ozdobił mnie Bóg pięknym darem. Teraz mój mąż mnie doceni.^[11] Urodziłam mu przecież sześciu synów — i nadała mu imię Zebulon.^[12] 21 Urodziła jeszcze córkę. Tej dała na imię Dina.^[13] 22 Bóg zatroszczył się też o Rachelę. Wysłuchał jej i uczynił ją płodną. 23 Zaszła ona w ciążę i urodziła syna. Bóg zdjął ze mnie moją hańbę — powiedziała. 24 Nadała mu zaś imię Józef,^[14] życząc sobie: Oby PAN dał mi jeszcze jednego syna.

Myśl Jakuba o powrocie

25 Gdy Rachela urodziła Józefa, Jakub poprosił Labana: Zwolnij mnie. Chciałbym wrócić w moje strony, do mojej ziemi. 26 Daj mi moje żony i moje dzieci, za które ci służyłem, bo chciałbym odejść. Sam przecież wiesz, jak ci służyłem. 27 Laban odpowiedział: Jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, zostań u mnie, proszę. Wiem z wróżby, że PAN błogosławił mi ze względu na ciebie. 28 Ustal zapłatę — zaproponował — a ja ci ją uiszczę. 29 Jakub odparł: Ty wiesz, jak ci służyłem i jakim stał się twój dobytek dzięki mnie. 30 Niewiele miałeś tego przedtem, a rozrosło się potężnie. PAN błogosławił cię dzięki moim przedsięwzięciom. Zacząłem się jednak zastanawiać, kiedy wreszcie zrobię coś także dla mojej rodziny? 31 Więc ile mam ci zapłacić? — nie ustępował Laban. Nie będziesz musiał mi płacić — oznajmił Jakub. — Jeśli przystaniesz na to, co ci powiem, nadal będę doglądał twoich stad. 32 Otóż obejdę dzisiaj wszystkie twoje stada i wydzielę z nich wszystkie jagnięta cętkowane i łaciate oraz wszystkie owce czarne. Podobnie wydzielę kozy cętkowane i łaciate — to będzie moja zapłata. 33 Po pewnym czasie będziesz mógł przyjść, przejrzeć stada i przekonać się o mojej uczciwości. Wszystko, co nie będzie cętkowane i łaciate między kozami, a czarne między owcami, możesz uznać za ukradzione przeze mnie. 34 Laban przystał na to: Niech będzie tak, jak powiedziałeś! 35 Tego dnia Laban oddzielił kozły pręgowane i łaciate oraz wszystkie kozy cętkowane i łaciate, wszystkie, które miały na sobie coś białego, a także wszystkie owce czarne — i oddał je pod nadzór swoim synom. 36 Wyznaczył też między sobą a Jakubem odległość trzech dni drogi,^[15] podczas gdy Jakub pasł pozostałą część stad Labana. 37 Wtedy Jakub naciął sobie świeżych gałęzi topoli, migdałowca i platanów, usunął z nich część kory, tak że pojawiły się na nich białe paski, 38 i umieścił tak przygotowane gałęzie przed owcami w żłobach i poidłach. Gdy owce przychodziły się napić, to również parzyły się ze sobą. 39 A gdy parzyły się przy ponacinanych gałązkach, rodziły owce pręgowate, cętkowane i łaciate. 40 Jakub te jagnięta oddzielał, ustawiając ciągle owce przodem do gałęzi. Wydzielał też ze stad Labana owce czarne. W ten sposób przygotował sobie stada osobne, których nie umieszczał przy owcach Labana. 41 Za każdym też razem, gdy parzyły się owce mocne, Jakub umieszczał przed nimi gałęzie w poidłach, aby parzyły się właśnie przy nich. 42 Nie robił tego w przypadku owiec słabszych, dlatego słabsze trafiały do Labana, a mocniejsze pozostawały przy Jakubie. 43 W ten sposób człowiek ten wielce się wzbogacił. Miał ogromne stada owiec, niewolnice i niewolników, wielbłądy oraz osły.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

1 A Rachela widziała, że nie urodziła Jakubowi [dziecka], stąd zazdrościła Rachela swojej siostrze – i powiedziała do Jakuba: Daj mi synów,^[1] bo jeśli nie, to ja umrę! 2 Tak rozgorzał gniew Jakuba na Rachelę i powiedział: Czy zamiast Boga ja jestem tym, który odmówił ci owocu łona? 3 A ona na to: Oto moja niewolnica Bilha, wejdź do niej.^[2] Urodzi na moje kolana, bym także ja była z niej zbudowana. 4 I dała mu Bilhę, swoją służącą, za żonę, a Jakub wszedł do niej. 5 I Bilha poczęła – i urodziła Jakubowi syna. 6 Wtedy Rachela powiedziała: Rozsądził Bóg, a też wysłuchał mego głosu, i dał mi syna; dlatego nadała mu imię Dan.^[3] 7 I znów poczęła, i urodziła Bilha, służąca Racheli, Jakubowi drugiego syna. 8 A Rachela powiedziała: Boje [na miarę] Boga^[4] stoczyłam z moją siostrą, ale też [im] sprostałam – i nadała mu imię Naftali.^[5] 9 Gdy zaś Lea zauważyła, że przestała rodzić, wzięła Zilpę, swoją służącą, i dała ją Jakubowi za żonę. 10 I^[6] urodziła Zilpa, służąca Lei, Jakubowi syna. 11 A Lea powiedziała: Przyszła pomyślność! I nadała mu imię Gad.^[7] 12 Następnie urodziła Zilpa, służąca Lei, drugiego syna Jakubowi. 13 I powiedziała Lea: Na moje szczęście! Bo za szczęśliwą uznają mnie córki^[8] – i nadała mu imię Aszer.^[9] 14 A Ruben poszedł w dniach żniw pszenicy i znalazł na polu mandragory,^[10] i przyniósł je Lei, swojej matce. Wtedy powiedziała Rachela do Lei: Daj mi, proszę, [trochę] z mandragor twego syna. 15 Lea^[11] zaś odpowiedziała jej: Czy to mało, że zabrałaś mi męża, że chcesz zabrać też mandragory mego syna? Wtedy Rachela powiedziała: Niech się więc położy z tobą tej nocy w zamian za mandragory twojego syna. 16 A gdy Jakub wieczorem wracał z pola, Lea wyszła, by go spotkać, i powiedziała do niego: Wejdź do mnie, bo cię drogo wynajęłam za mandragory mojego syna – i położył się z nią tej nocy. 17 I wysłuchał Bóg Lei, i poczęła, i urodziła Jakubowi piątego syna. 18 Wtedy Lea powiedziała: Bóg dał mi zapłatę za to, że dałam memu mężowi moją służącą. I nadała mu imię Issachar.^[12] 19 I poczęła Lea raz jeszcze, i urodziła Jakubowi szóstego syna. 20 Wtedy Lea powiedziała: Obdarzył mnie Bóg pięknym darem; tym razem mój mąż mnie doceni,^[13] bo urodziłam mu sześciu synów – i nadała mu imię Zebulon.^[14] 21 Potem urodziła córkę i nadała jej imię Dina.^[15] 22 Wspomniał też Bóg na Rachelę i wysłuchał jej Bóg – i otworzył jej łono. 23 I poczęła, i urodziła syna, i powiedziała: Zdjął Bóg [ze mnie] moją hańbę. 24 Nadała mu zaś imię Józef,^[16] bo powiedziała: Oby JHWH dodał mi jeszcze jednego syna.

Myśl Jakuba o powrocie

25 I stało się, gdy Rachela urodziła Józefa, że powiedział Jakub do Labana: Zwolnij mnie, bo chciałbym pójść na swoje miejsce i do swojej ziemi. 26 Daj mi moje żony i moje dzieci, za które ci służyłem, bo chciałbym odejść. Bo ty [sam] znasz moją służbę, którą ci pełniłem. 27 Wtedy Laban powiedział do niego: Jeśli, proszę, znalazłem łaskę w twoich oczach, zostań u mnie. Powróżyłem [sobie] i [dowiedziałem się], że JHWH błogosławił mi z powodu ciebie. 28 Potem rzekł: Ustal swą zapłatę, a dam ci ją. 29 I odpowiedział mu: Ty wiesz, jak ci służyłem i jakim stał się twój dobytek^[17] dzięki mnie. 30 Bo niewiele miałeś tego przedtem, a wystrzeliło obficie i błogosławił cię JHWH dzięki moim krokom.^[18] A teraz, kiedy [wreszcie] zrobię także coś dla mego domu? 31 A [on] na to: Co mam ci dać? Jakub odpowiedział: Nic mi nie dawaj; jeśli uczynisz mi tę rzecz, na nowo będę pasł twoje stada i [ich] strzegł. 32 [Otóż] obejdę dzisiaj wszystkie twoje stada i wydzielę z nich wszystkie jagnięta cętkowane i łaciate, i wszystkie jagnięta^[19] ciemne między owcami, oraz łaciate i cętkowane kozy – i [to] będzie moja zapłata. 33 I przemówi za mnie moja sprawiedliwość za jakiś czas,^[20] gdy przyjdziesz dokonać przeglądu mojej zapłaty. Wszystko, co nie będzie cętkowane i łaciate między kozami, a ciemne między owcami – [możesz uznać] za ukradzione przeze mnie. 34 I powiedział Laban: Oto niech będzie według twego słowa! 35 I oddzielił [Laban] tego dnia kozły pręgowane i łaciate, i wszystkie kozy cętkowane i łaciate, wszystkie, które miały biel na sobie i wszystkie ciemne między owcami – i oddał je w ręce swoich synów. 36 I wyznaczył drogę trzech dni^[21] między sobą^[22] a Jakubem, podczas gdy Jakub pasł pozostałą [część] stada Labana. 37 I wziął sobie Jakub świeże gałązki topoli,^[23] migdałowca^[24] i platanów^[25] i powycinał w nich białe paski, [robiąc] białe wycięcia na gałązkach. 38 I umieścił gałązki, na których powycinał [paski], przed owcami w żłobach i poidłach^[26] z wodą, do których owce przychodziły pić. I parzyły się, gdy przychodziły pić. 39 Parzyły się więc owce przy gałązkach i rodziły owce pręgowate, cętkowane i łaciate. 40 I oddzielał Jakub jagnięta – a ustawiał owce przodem do pręgowanych [gałązek], i wszystkie ciemne wśród owiec Labana, i przygotował sobie osobne stada, i nie umieszczał ich przy owcach Labana. 41 Za każdym też razem, gdy parzyły się owce mocne, Jakub umieszczał gałązki przed oczami owiec w korytach, aby parzyły się przy gałązkach. 42 Lecz przy owcach słabych nie umieszczał – dlatego słabe były dla Labana, a mocne dla Jakuba. 43 W ten sposób wzbogacił się ten człowiek ogromnie, miał wiele owiec i miał niewolnice i niewolników,^[27] wielbłądy i osły.