1Jakub zebrał się do drogi[1] i ruszył dalej do ziemi ludzi Wschodu.2Tam zobaczył w polu studnię, a przy niej trzy stada owiec. Z tej studni pojono stada. Jej otwór przykryty był wielkim kamieniem.3Kamień zaś odsuwano, gdy zeszły się wszystkie stada. Wtedy je pojono, po czym kamień wracał na swoje miejsce, to jest na otwór studni.4Skąd jesteście, bracia? — zapytał Jakub pasterzy. Jesteśmy z Charanu — przedstawili się.5A czy znacie Labana, syna Nachora? Oni na to: Znamy.6Jak mu się powodzi? — zadał Jakub pytanie. Dobrze — odpowiedzieli. — A właśnie jego córka, Rachela, zbliża się z owcami.7Jest jeszcze jasny dzień — zauważył Jakub — nie czas spędzać stada. Napójcie owce i idźcie, popaście je jeszcze trochę.8Nie możemy — wyjaśnili — dopóki nie zbiorą się wszystkie stada. Dopiero wtedy odsuwamy kamień znad otworu studni i poimy zwierzęta.9W trakcie tej rozmowy nadeszła Rachela. Przygnała owce swego ojca, ponieważ była pasterką.10Gdy Jakub zobaczył Rachelę, córkę Labana, brata swojej matki, oraz jego owce, podszedł, odsunął kamień znad otworu studni i napoił je.11Potem pocałował Rachelę i głośno zapłakał.12Po chwili opowiedział jej, że jest krewnym jej ojca i synem Rebeki. Ona zaś pobiegła i przekazała to swojemu ojcu.13Na wieść o Jakubie, synu swojej siostry, Laban wybiegł na jego spotkanie. Objął go, ucałował i wprowadził do domu. Tam Jakub opowiedział Labanowi o wszystkich swoich sprawach,14a Laban podsumował: Ty naprawdę jesteś kością z moich kości i ciałem z mojego ciała.[2] Jakub zatrzymał się u niego, gościł w jego domu przez cały miesiąc.15Po miesiącu Laban tak zwrócił się do Jakuba: Wprawdzie jesteś moim krewnym, ale czy dlatego masz mi służyć za darmo? Powiedz, proszę, jak mógłbym ci to wynagrodzić?16A Laban miał dwie córki — starszą, imieniem Lea,[3] i młodszą, imieniem Rachela.[4]17Lea miała delikatne spojrzenie,[5] Rachela natomiast była niezwykle zgrabna i piękna z wyglądu.18Jakub, zakochany w Racheli, zaproponował zatem: Będę ci siedem lat służył za Rachelę, twoją młodszą córkę.19Laban na to przystał: Dobrze — powiedział — lepiej mi dać ją tobie niż innemu mężczyźnie. Pozostań u mnie!20I Jakub służył za Rachelę siedem lat. Ale ponieważ ją kochał, lata te minęły mu jak kilka dni.21Wreszcie Jakub oznajmił Labanowi: Dopełniły się moje dni. Daj mi moją żonę, bo chciałbym się już nią cieszyć.22Laban zebrał zatem wszystkich mieszkańców[6] swej miejscowości i wyprawił ucztę.23A gdy nastał wieczór, wziął swoją córkę Leę, przyprowadził ją do Jakuba i Jakub z nią spędził noc!24Laban dał również Lei swoją służącą Zilpę, aby odtąd jej służyła.25Z nastaniem poranka Jakub zauważył, że miał przy sobie Leę! Co ty mi zrobiłeś? — zapytał Labana. — Czy nie służyłem ci za Rachelę? Dlaczego mnie oszukałeś?26Nie ma u nas w zwyczaju wydawać młodszą córkę przed córką pierworodną — odpowiedział Laban. —27Ciesz się nią do końca tygodnia, a potem damy ci Rachelę — za służbę, którą odbędziesz u mnie przez kolejnych siedem lat.28Jakub przystał na to. Spędził z Leą tydzień, a potem Laban dał mu za żonę swoją córkę Rachelę.29Swojej córce Racheli Laban także przekazał służącą. Miała ona na imię Bilha.30Jakub połączył się więc także z Rachelą. Kochał ją bardziej niż Leę — i służył u Labana kolejnych siedem lat.
Jakub i jego rodzina
31PAN jednak zauważył, że Lea jest odrzucona.[7] Dlatego uczynił ją płodną. Rachela zaś była niepłodna.32W ten sposób Lea poczęła i urodziła syna. Nadała mu imię Ruben,[8] ciesząc się, że PAN wejrzał na jej niedolę i że teraz mąż będzie wreszcie ją kochał.33Potem zaszła w ciążę ponownie i znów urodziła syna. Tym razem stwierdziła: Tak, sam PAN uznał, że jestem w niełasce, stąd dał mi i tego syna — niech ma na imię Symeon![9]34Wkrótce znów zaszła w ciążę i znów urodziła syna. Tym razem — oznajmiła — mój mąż przylgnie już do mnie! Dałam mu trzech synów! Dlatego nazwała go Lewi.[10]35Potem poczęła raz jeszcze. I tym razem urodził się syn. Lea była wdzięczna: Pragnę wielbić PANA — niech mój syn nazywa się Juda.[11] Po urodzeniu Judy Lea przestała rodzić.
Rodzaju 29
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I podniósł Jakub swe nogi[1] i poszedł do ziemi synów Wschodu.2I spojrzał, a oto w polu studnia i oto leżą tam przy niej trzy stada owiec, gdyż z tej studni pojono stada, na otworze zaś studni [spoczywał] wielki kamień.3A gdy zebrały się tam wszystkie stada,[2] odsuwano kamień znad otworu studni i pojono owce, po czym znów kładziono kamień na otwór studni, na jego miejsce.4I zapytał ich Jakub: Skąd jesteście, moi bracia? I odpowiedzieli: Jesteśmy z Charanu.5I zapytał ich: Czy znacie Labana, syna Nachora? I odpowiedzieli: Znamy.6I zapytał ich: Czy ma się dobrze?[3] I odpowiedzieli: Dobrze. A oto właśnie jego córka Rachela – nadchodzi z owcami.7Wtedy powiedział: Oto jest jeszcze jasny dzień, nie czas spędzać dobytek. Napójcie owce i idźcie, paście dalej.8I odpowiedzieli: Nie możemy, dopóki nie zbiorą się wszystkie stada.[4] Dopiero wtedy odsuwa się kamień znad otworu studni i poimy stada.9Jeszcze rozmawiał z nimi, gdy nadeszła Rachela z owcami, które należały do jej ojca, ponieważ była pasterką.10I stało się, gdy Jakub zobaczył Rachelę, córkę Labana, brata swojej matki, i owce Labana, brata swojej matki, że podszedł Jakub i odsunął kamień znad otworu studni, i napoił owce Labana, brata swojej matki.11Potem pocałował Jakub Rachelę, wzniósł swój głos i zapłakał.12Następnie opowiedział Jakub Racheli, że jest krewnym jej ojca i że jest synem Rebeki, a ona pobiegła i opowiedziała to swemu ojcu.13I stało się, gdy Laban usłyszał wieść o Jakubie, synu swojej siostry, że wybiegł, aby go spotkać, i objął go, i ucałował go, i wprowadził go do swego domu – i przedstawił [Jakub] Labanowi wszystkie te sprawy.14Wtedy powiedział do niego Laban: Naprawdę, ty jesteś moją kością i moim ciałem – i zamieszkał u niego na cały miesiąc.[5]15Następnie powiedział Laban do Jakuba: Czy dlatego, że ty jesteś moim bratem, masz mi służyć za darmo? Powiedz mi, jaka ma być twoja zapłata?16A Laban miał dwie córki. Starszej na imię było Lea,[6] a młodszej na imię było Rachela.[7]17A oczy Lei były nieśmiałe,[8] Rachela zaś była pięknych kształtów i piękna z wyglądu.18Jakub pokochał Rachelę, powiedział zatem: Będę ci siedem lat służył za Rachelę, twoją młodszą córkę.19A Laban odpowiedział: Lepiej mi ją dać tobie, niż dać ją innemu mężczyźnie. Pozostań u mnie!20I służył Jakub za Rachelę siedem lat, a były one w jego oczach jak kilka dni, z powodu jego miłości do niej.21Wreszcie powiedział Jakub do Labana: Daj [mi] moją żonę, bo wypełniły się moje dni i chcę do niej wejść.22Wtedy Laban zebrał wszystkich ludzi[9] tej miejscowości i wyprawił ucztę.23A gdy nastał wieczór, wziął Leę, swoją córkę, i przyprowadził ją do niego – i wszedł do niej.24Dał jej też Laban Zilpę, swoją służącą – Lei, swojej córce, jako służącą.[10]25Rano zaś okazało się, że oto jest to Lea! I powiedział[11] do Labana: Cóż to mi uczyniłeś? Czy nie za Rachelę ci służyłem? Dlaczego mnie oszukałeś?26A Laban odpowiedział: Nie robi się tak w naszym miejscu, żeby młodszą wydawać przed pierworodną.27Wypełnij ten tydzień, a damy[12] ci również tamtą za służbę, którą odbędziesz u mnie jeszcze przez drugie siedem lat.28I Jakub tak postąpił, i wypełnił ten tydzień – i dał mu Rachelę, swoją córkę, za żonę.29A dał też Laban Racheli, swojej córce, Bilhę, swoją służącą – [dał] jej jako służącą.30Przyszedł więc także do Racheli i też[13] kochał Rachelę bardziej niż Leę – i służył u niego jeszcze drugie siedem lat.
Jakub i jego rodzina
31I widział JHWH, że Lea była nienawidzona, otworzył więc jej łono, a Rachela była niepłodna.32I poczęła Lea, i urodziła syna, i nadała mu imię Ruben,[14] bo powiedziała: Tak, wejrzał JHWH na mą niedolę, bo teraz mój mąż będzie mnie kochał.33I znów poczęła, i urodziła syna, i powiedziała: Tak, usłyszał JHWH, że jestem nienawidzona, stąd dał mi i tego – i nadała mu imię Symeon.[15]34Potem znów poczęła i urodziła syna, i powiedziała: Tym razem przylgnie do mnie mój mąż, bo urodziłam mu trzech synów – dlatego nadała[16] mu imię Lewi.[17]35I poczęła jeszcze raz, i urodziła syna, i powiedziała: Tym razem będę sławić JHWH – dlatego nadała mu imię Juda.[18] Potem przestała rodzić.